Πιστοποίηση αθλιοτήτων κατά... iso!
Πρόκειται για μια συνωμοσία της σιωπής, καλυμμένη με πολλά, πολλά λόγια κι άλλον τόσο θόρυβο. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι της διοίκησης και των media συγκροτούν ένα βαθύ κράτος, που εξουσιάζει τα πράγματα για περιόδους πολύ μεγαλύτερες των βουλευτικών και των θητειών των τοπικών Αρχών.
Κατά κανόνα πριν από τις εκλογές, υποψήφιοι και media στοιχίζονται σε παράλληλες σειρές. Και το αποτέλεσμα των αναμετρήσεων ανανεώνει τον κύκλο ζωής του βαθέως κράτους, με τους κυρίαρχους και τους επίδοξους. Τα αποτελέσματα αυτής της προσχηματικής δημοκρατικής λειτουργίας, βιώνονται καθημερινώς ενώ δεν συνιστούν δικαιολογητικό χάριτος για το κοινωνικό που ως εκλογικό σώμα αναπαράγει με την πρώτη ευκαιρία τις προϋποθέσεις του παιχνιδιού, αποδεχόμενο προφανώς τους διαμορφωμένους έτσι κανόνες του. Όταν προκαλούνται ρωγμές, συνήθως επειδή οι επιδιώξεις περισσοτέρων ταυτίζονται, τότε προκαλείται ένα ξεκατίνιασμα, που το άμοιρο ευθυνών φιλοθεάμον, απολαμβάνει, αποκαλύπτοντας την αισθητική και τα κριτήριά του εντέλει. Μάλλον, και τις προσδοκίες του.
Η χυδαιότητα του δημοσίου λόγου σε συνδυασμό με μια χωροφιλακίστικης έμπνευσης αισθητική, γεννιέται αντικειμενικά στην πολιτική φάτνη των... αλόγων και στην συνέχεια σαν ιδιαιτέρως πτητικό ρευστό τρυπώνει σε κάθε σελίδα και τηλεοπτική συχνότητα δίκην δημοσιογραφικού λόγου, που με δυσκολία συγκρατεί την εμπάθεια, τη μονομέρεια και την κακία του. Συσχετισμοί αναλαμβάνουν να καταξιώσουν εκείνην την στρέβλωση και διαστροφή έναντι της άλλης της κατά περίπτωση, μειοψηφικής.
Αυτή η απάρνηση των αξιών δεν είναι το αίτιο αλλά το αιτιατό εφόσον υποχωρούν στην κοινωνική συνείδηση ιδανικά και οράματα. Ανήμπορα αλίμονο να επιβιώσουν σ' ένα καθεστώς που δέχεται ως 8η Τέχνη τη διαφήμιση, με σκοπό να διευρυνθούν και να βαθύνουν οι καταναλωτικές προσδοκίες. Όρος και προϋπόθεση ανανέωσης ενός συστήματος σχέσεων, που έχει παραχωρήσει μαζί με την ψυχή του και τον άλλοτε ελεύθερο χρόνο, στον διάολο. Ιεράρχες, πολιτικοί, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι διαγκωνίζονται για μια θέση στο εκράν της ματαιότητας. Όλα αυτά για να καταλήξουμε απροσδόκητα στα φανταστικά (
πρότυπα του συχωρεμένου λογοτέχνη και ραδιοφωνικού παραγωγού Ντάγκλας Άνταμς όταν περιέγραφε τα προσόντα και τις ιδιότητες του προέδρου της γαλαξιακής Αυτοκρατορίας και κάθε άλλης Αρχής εννοείται, ίδια με των πλέον ανήθικων και εγκληματικών προσωπικοτήτων.
