Η διαχείριση της επιτυχίας

στην Κέρκυρα και επέλεξε γι' αυτές το Αργοστόλι, αναφέρονται σε εργασίες που δεν επετράπη εδώ να κάνει. Ο θρύλος στο λιμάνι άλλα λέει. Αναφέρεται στην ταλαιπωρία των επιβατών του κατά την έξοδό τους, πριν μια εβδομάδα, την αντίδραση γι' αυτήν του καπετάνιου. Άλλοι θρύλοι κάνουν λόγο για το απρογραμμάτιστο της άφιξης πολλών κρουαζιεροπλοίων την ίδια μέρα, έτσι που να μην είναι δυνατή η καλύτερη εξυπηρέτηση των επισκεπτών, που επιστρέφοντας on board «μας στολίζουν» συμπληρώνοντας τα σχετικά φύλλα παραπόνων.
Κι υπάρχει κι ένας θρύλος ακόμα, ότι δηλ. η Κεφαλονιά είναι πιο φτηνή στα λιμανιάτικα από την Κέρκυρα αλλά οι επαΐοντες λένε ότι οι διαφορές ανάμεσα στα δυο λιμάνια δεν αναφέρονται μόνον στις τιμές ελλιμενισμού.
Όπως όμως και νάχει, αποτελεί εδραιωμένη πεποίθηση ότι στη διαχείριση της κρουαζιέρας «έχουμε» κάνει παραχωρήσεις, που «μας» αδικούν εντέλει ως αποτέλεσμα. Και τούτο παρά το γεγονός ότι και δημόσιες επενδύσεις γίνονται στο λιμάνι και το σέρβις διαρκώς βελτιώνεται. Όμως ποιος είναι εκείνος που αποφασίζει πόσα βαπόρια και πόσους επισκέπτες είναι δυνατόν να εξυπηρετήσουμε ημερησίως; Εάν δεν είναι ο θεός των Ελλήνων, τότε μάλλον δεν υπάρχει κανείς άλλος!
Αυτό το θέμα, της φέρουσας ικανότητας του λιμανιού, του αεροδρομίου, της πόλης και του νησιού ολόκληρου, βεβαίως σε συνδυασμό και αλληλεξάρτηση, βρίσκεται στην ατζέντα του 2ου συνεδρίου για τον κερκυραϊκό τουρισμό, που προγραμματίζεται να διεξαχθεί σε περίπου ένα μήνα από σήμερα. Η προσέγγιση δεν μπορεί να είναι εκείνη του αηδιασμένα χορτασμένου ή του φοβικού αλλά του διαχειριστή μιας επιτυχίας. Αυτής που στέλνει τόσον κόσμο στην Κέρκυρα, δημιουργώντας συχνά το αδιαχώρητο. Με κριτήρια και γνώμωνα τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και τη διατήρηση της ποιότητας ζωής των κατοίκων σε πλαίσια ανεκτά ώστε να μετατρέπονται αυτοί στον καθημερινό, ζωντανό διαφημιστή του κερκυραϊκού τρόπου ζωής άρα και του τουρισμού.