Και τι να γίνουμε; Λιόσια;
Editorial
12 Σεπτεμβρίου 2018
/ 08:25
Tην αφορμή την έδωσαν με την ανακοίνωσή τους για τους λόγους που καταφθάνουν στην Κέρκυρα οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών Οργανώσεων των Αστυνομικών.
Παρεμβαίνουν, προκειμένου να απεμπλακεί η Αστυνομία από υποθέσεις που τη φέρνουν αντιμέτωπη με το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα και ζητούν να τις αντιμετωπίσουν οι τοπικές κοινωνίες με τη θεσμική τους εκπροσώπηση. Το αστυνομικό αίτημα έρχεται να ταυτιστεί με 'κείνο των κατοίκων, έτσι που να διαφαίνεται, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, η προοπτική της διευθέτησης μια κατάστασης που μας στοίχειωσε (και) φέτος το καλοκαίρι. Να φύγουν τα ΜΑΤ απ' την Λευκίμμη.
Σε μια συζήτηση με στέλεχος της Υπηρεσίας που ήλεγχε την λειτουργία του ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι, πριν από μερικά χρόνια, απέναντι στο δημοσιογραφικό ερώτημα «πόσες φορές πρέπει να καταγράψετε την εκτός κάθε προδιαγραφής λειτουργία ώστε να κλείσει η εγκατάσταση;», επελέγη η ασφάλεια που παρέχει το δημοσιοϋπαλληλικό του καβούκι και η παραπομπή μας στην έγγραφη υποβολή ερωτήσεων προς την Υπηρεσία από τούδε και στο εξής! Αναλόγως και η Εισαγγελία δεν ανταποκρίθηκε σε καταγγελλίες και μηνύσεις δημοτών για κραυγαλέες υποθέσεις. Τα δικαστήρια αθώωσαν εκπροσώπους τοπικών Αρχών για την αποδεδειγμένη διαχείριση εκτός προδιαγραφών, μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, κάθισε ο Νικολούζος στο σκαμνί και έκλεισαν το κορεσμένα, κύτταρα-άλλοθι, μιας καραμπινάτης, χρόνιας παρανομίας.
Αναλόγως, τόσο η Αστυνομία όσο και η Δικαιοσύνη στάθηκε αδύνατον μέχρι ώρας, να εξιχνιάσουν τους καταστροφικούς εμπρησμούς στην Λευκίμμη αλλά και την πρόσφατη περίπτωση του οδυνηρού τραυματισμού δημότη στα Μεσοράχια, που δεν ανακοινώθηκε ποτέ ως γεγονός αρμοδίως ενώ αγνοείται και η εξέλιξη της δικαστικής του εκκαθάρισης. Μπορεί να συνέταξε δικογραφία η Αστυνομία όμως οι δημότες εκεί έχουν μια διαφορετική ερμηνεία για τις συνθήκες του τραυματισμού του και στο κενό της επίσημης ανακοίνωσης, αναπτύσσεται η λογοτεχνική προσέγγιση.
Οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται για να απομακρύνουν την παρεξήγηση και την σύγχυση. Η Αστυνομία δεν εντέλλεται να μαζέψει τα σκουπίδια όμως η επιλογή «πολιτικής» διαχείρισης της χρόνιας καταστρατήγησης των κανόνων, δεν αποτελεί την προϋπόθεση επίλυσης του προβλήματος των απορριμμάτων στην Κέρκυρα. Το πρόβλημα αυτό ουδέποτε ήταν τεχνικής φύσης γι' αυτό και δεν έχει νόημα η συζήτηση του τύπου «... να σας πω τι κάνουν στην Σουηδία». Η εικόνα του προβλήματος είναι η συνισταμένη της χρόνιας ανομίας, απόδειξη δυστυχώς ενός πολιτισμού για την πολιτική και τη διοίκηση, που δεν μπορεί κανείς να υπερηφανεύεται γι' αυτόν...
Σε μια συζήτηση με στέλεχος της Υπηρεσίας που ήλεγχε την λειτουργία του ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι, πριν από μερικά χρόνια, απέναντι στο δημοσιογραφικό ερώτημα «πόσες φορές πρέπει να καταγράψετε την εκτός κάθε προδιαγραφής λειτουργία ώστε να κλείσει η εγκατάσταση;», επελέγη η ασφάλεια που παρέχει το δημοσιοϋπαλληλικό του καβούκι και η παραπομπή μας στην έγγραφη υποβολή ερωτήσεων προς την Υπηρεσία από τούδε και στο εξής! Αναλόγως και η Εισαγγελία δεν ανταποκρίθηκε σε καταγγελλίες και μηνύσεις δημοτών για κραυγαλέες υποθέσεις. Τα δικαστήρια αθώωσαν εκπροσώπους τοπικών Αρχών για την αποδεδειγμένη διαχείριση εκτός προδιαγραφών, μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, κάθισε ο Νικολούζος στο σκαμνί και έκλεισαν το κορεσμένα, κύτταρα-άλλοθι, μιας καραμπινάτης, χρόνιας παρανομίας.
Αναλόγως, τόσο η Αστυνομία όσο και η Δικαιοσύνη στάθηκε αδύνατον μέχρι ώρας, να εξιχνιάσουν τους καταστροφικούς εμπρησμούς στην Λευκίμμη αλλά και την πρόσφατη περίπτωση του οδυνηρού τραυματισμού δημότη στα Μεσοράχια, που δεν ανακοινώθηκε ποτέ ως γεγονός αρμοδίως ενώ αγνοείται και η εξέλιξη της δικαστικής του εκκαθάρισης. Μπορεί να συνέταξε δικογραφία η Αστυνομία όμως οι δημότες εκεί έχουν μια διαφορετική ερμηνεία για τις συνθήκες του τραυματισμού του και στο κενό της επίσημης ανακοίνωσης, αναπτύσσεται η λογοτεχνική προσέγγιση.
Οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται για να απομακρύνουν την παρεξήγηση και την σύγχυση. Η Αστυνομία δεν εντέλλεται να μαζέψει τα σκουπίδια όμως η επιλογή «πολιτικής» διαχείρισης της χρόνιας καταστρατήγησης των κανόνων, δεν αποτελεί την προϋπόθεση επίλυσης του προβλήματος των απορριμμάτων στην Κέρκυρα. Το πρόβλημα αυτό ουδέποτε ήταν τεχνικής φύσης γι' αυτό και δεν έχει νόημα η συζήτηση του τύπου «... να σας πω τι κάνουν στην Σουηδία». Η εικόνα του προβλήματος είναι η συνισταμένη της χρόνιας ανομίας, απόδειξη δυστυχώς ενός πολιτισμού για την πολιτική και τη διοίκηση, που δεν μπορεί κανείς να υπερηφανεύεται γι' αυτόν...
