Δεν «περνάει» στη Λευκίμμη το στημένο παιχνίδι ΣΥΡΙΖΑ-ακροδεξιάς

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής (καπιταλιστικής) κρίσης. Όσο αυτή οξύνεται τόσο τα λιγότερο ανταγωνιστικά κεφάλαια εκκαθαρίζονται από τα πιο ισχυρά. Έτσι, τα allinclusive καταπίνουν τα roomstolet, οι αλυσίδες supermarket, τα μπακάλικα κ.ο.κ. Σε μια τέτοια διαδικασία εντάσσεται και ηταχεία –μέσω της μεταφοράς σκουπιδιών- απαξίωση της Νότιας Κέρκυρας: φθηναίνει ταχύτατα η περιοχή(και εκκαθαρίζεται σταδιακά και ο λιγότερο επικερδής τουρισμός του Κάβου) και ώστε, κάποια στιγμήνα πραγματοποιηθούν φτηνές και συμφέρουσες «επενδυτικές» κινήσεις.

Σε γενικές γραμμές, τα ισχυρά κεφάλαια βρίσκουν εκφράζονται πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα αδύναμα από την ακροδεξιά. Προϋποτίθεταιόμως, και για τους δύο, το τσάκισματου «κοινού εχθρού», η κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων της περιοχής, μεγάλο μέρος των οποίων κινητοποιείται καθώς βλέπει, εκτός από την εργασιακή ζωή, να υποβαθμίζεται βάναυσα και την καθημερινότητά τους. Το αδύναμο κεφάλαιο προσπαθεί να τους προσεταιριστεί, καθώς επιθυμεί τη μη υποβάθμιση της περιοχής, αλλά τρέμει το ενδεχόμενο αυτοτελούς παρουσίας τους στο κίνημα.

Η εσκεμμένη υποβάθμιση από την πλευρά του κράτους, η ανέχεια και οι κακουχίες ήταν και οι λόγοι που τις προηγούμενες δεκαετίεςη Λευκίμμη αναζητούσε τη σωτηρίαστον Πολιτισμό της, στην Αριστερά και στον αδιάκοπο αγώνα να στέλνει τα παιδιά της να μορφωθούν.Η επονομαζόμενη «Μικρή Μόσχα» της Κέρκυρας,η Λευκίμμη (όπως η Ικαρία, η Μυτιλήνη και οι φτωχογειτονιές του Πειραιά)υπήρξε για πολλά χρόνια, φάρος αξιοπρέπειας και κοινωνικής προκοπής.
Σήμερα, όμως, η αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους  έχει ως αποτέλεσμα να σαρώνεται η Λευκίμμη από συνθήματα που υποβάλλονται από την ακροδεξιά σκέψη: «Φασίστες Προδότες Πολιτικοί», «κάτω ο Αριστερός Φασισμός».Η Λευκίμμη είναι απλώς μια μικρογραφία του που οδηγεί την Ελλάδα ο αστικός κοσμοπολιτισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η διγλωσσία των συν αυτής «αριστερών» συνοδοιπόρων.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η εν εξελίξει διαδικασία της εναπόθεσης των απορριμμάτων όλης της Κέρκυρας στο νοτιότερο άκρο της, στη Λευκίμμη, βασίζεται σε μια αλυσίδα παρανομιών, φαρισαϊσμών και αυταρχισμούκαι αυξανόμενου κυνισμού.
Συγκεκριμένα,η «λακκούβα» που εν έτει 2018 υποδέχεται τα απορρίμματα τουλάχιστον 98.754[1] μόνιμων κατοίκωντου Νησιού, χωροθετήθηκε το 1998ως ΧΥΤΑ, μόνο για τους τότε τρεις δήμους του Νότου δηλαδή για17.000 κατοίκους[2],ενώ η  κατασκευή  του  συγχρηματοδοτήθηκε  από  το  Ταµείο  Συνοχής  την  περίοδο  2000-2006  µε  συνολικό προϋπολογισµό 3.000.000 €.
Σήμερα, υποτίθεται ότι θα υποδεχτεί απορρίμματα από πενταπλάσιο τοπικό πληθυσμό, ενώ θα πρέπει να υπολογίσουμε και την αλματώδη αύξηση του τουριστικού πληθυσμού.Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ)[3], το 1997 στην Κέρκυρα αφίχθησαν από το εξωτερικό 685.525 επισκέπτες αεροπορικώς και 39.781 ακτοπλοϊκώς.Για το 2017 σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία του ΣΕΤΕ[4], μόνο από το εξωτερικό και μόνο αεροπορικώς, στην Κέρκυρα αφίχθησαν 1.300.189 επισκέπτες.

Συνεπώς, ως προς τη δυναμικότητα του ΧΥΤΑ, ένας χώρος που σχεδιάστηκε για 17.000 μόνιμους κατοίκους και μερικούς χιλιάδες ακόμα επισκέπτες, σήμερα υποδέχεται απορρίμματα κατ’ ελάχιστο 50 φορές πάνω από τη δυναμικότητα του. Άρα, έχει και χρόνο ζωής 50 φορές λιγότερο, άρα η εικοσαετής αρχική διάρκεια ζωής, σήμερα είναι λιγότερο από πέντε μήνες!
Ότι λοιπόν και να γίνει, η Λευκίμμη ως τονΟκτώβρη θα έχει γεμίσει και τότε ο ανεκδιήγητος Δήμαρχος  κ. Νικολούζοςθα πρέπει να στοιβάξει τα σκουπίδια υπό μορφή πολυώροφου ουρανοξύστιουσκουπιδαριού που θα φαίνεται από τους Παξούς! Πλήρης ανικανότητανα εκπληρώσει τα προεκλογικά παχιά λόγια της δημόσιας αξιοπρεπούς και ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων στην Κέρκυρα, αλλά και σκοπιμότητα. Όπως και ο ίδιος κυνικά παραδέχεται «τη Λευκίμμη τη θέλουμε για δυόμιση-τρία χρόνια μέχρι να χωροθετήσουμε ένα πιο κεντροβαρή χώρο»[5].

Σε ότι αφορά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του χώρου και της διαδικασίας απόθεσης των σκουπιδιών, το Υπ. Εσωτερικών, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοπονήσσου-Δυτ. Ελλάδας-Ιονίου, ο Σύνδεσμος Διαχείρισης Στερεών Απορριμμάτων Ν. Κέρκυρας, ο Δήμος και η Περιφέρεια έχουν επιδοθεί σε ένα μπαράζ βυζαντινισμού και «νόμιμων» παρανομιών.Έχουν αλλάξει την αρχική ΑΕΠΟ 7293/9-8-99 τρεις φορές(1411/22-7-10, 18097/14-9-17, 112608/6-6-18) έχουν αρνηθεί τον έλεγχο του δήθεν υπολείμματος τόσο στο Τεμπλόνι που δήθεν διαχωρίζεται όσο και στη Λευκίμμη που εναποτίθεται, έχουν προσπεράσει τις σοβαρές επιφυλάξεις υδρογεωλογικών μελετών..

Δεν έχουν διστάσει δε, να καταπατήσουν ακόμα και τις συστάσεις των μελών της Επιτροπής Αναφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επισκέφθηκαν αυτοπροσώπως τη Λευκίμμη και στην έκθεσή τους στις 27-3-14[6], επί λέξει αναφέρουν:«Στα περίχωρα υπάρχουν τώρα οικισµοί, όπως ο Κάβος σε απόσταση 500 µέτρων» (σελ17), «το 1998 που εκπονήθηκε η ΕΠΕ η Λευκίµµη απείχε από τον χώρο 3,5 χλµ., το Νεοχώρι  1,5  χλµ» (σελ.18), «Όσον αφορά τη Λευκίµµη, η οποία βρίσκεται επίσης στη µέση αγροτικής περιοχής και ειδικότερα ενός ελαιώνα, και λαµβάνοντας υπόψη τις σοβαρές δυσλειτουργίες των υφιστάµενωνπαρόµοιων τύπων ΧΥΤΑ, καθώς και τους κινδύνους για σοβαρά περιστατικά όπως και τους κινδύνους που αναφέρονται στη µελέτη του Ινστιτούτου  Γεωλογικών Ερευνών, συνιστούµε την εφαρµογή της αρχής της προφύλαξης, και να µην τεθεί σε λειτουργία» (σελ.22).

Όμως το πιο αποστομωτικό κομμάτι της Έκθεσης των CarlosJoséIturgaizAngulo, GeraldΗäfner και MarinoBaldini, απέναντι στην Κυβέρνηση Τσίπρα και όσους την εκφράζουν στην Κέρκυρα, είναι εκείνο που περιγράφει για τους Λευκιμμιώτες και τους κατοίκους του Γραμματικού και των  άλλων περιοχών: το ενδιαφέρον και τη σοβαρότητα με την οποία κινητοποιούνται απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Αναφέρουν συγκεκριμένα: «Οι πολίτες δεν φαίνεται να υιοθετούν µια απλή προσέγγιση NIMBY (NotInMyBackYard – µακριά από την αυλή  µου),  αλλά  µάλλον  εκδηλώνουν  τις  ανησυχίες  τους,  επιζητώντας  να  ενηµερώνονται  και  να συµµετέχουν,  αλλά  και  να  πραγµατοποιείται  ορθή  διαχείριση  των  αποβλήτων  στην  περιοχή  τους, ούτως ώστε να διασφαλίζεται η προστασία του περιβάλλοντος και να γίνεται δίκαιος επιµερισµός της σχετικής επιβάρυνσης»(σελ. 20).

Την ωριμότητα και τη σοβαρότητα που διαπίστωσαν οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο κίνημα της Λευκίμμης κατά την επίσκεψη τους στις 20-9-13, ήταν αυτό που το κεντρικό και τοπικό κράτος και παρακράτος, θέλουν και επιχειρούν να τσακίσουν με κάθε τρόπο στη Λευκίμμη.
Ένα κίνημα με στρατηγική και τακτική, με τεκμηρίωση, με συγκροτημένο λόγο ξέρουν ότι θα ήταν σχεδόν ανίκητο και σίγουρα πολύ δυσκολότερο από ένα κίνημα «µακριά από την αυλή  µου» κυριαρχημένο από την απόγνωση, την αγανάκτηση, το τυφλό μίσος.Κράτος και το παρακράτος φρόντισαν λοιπόν να φέρουν τον αντίπαλο στα μέτρα τους κάνοντας ότι ήταν δυνατό για να ενισχύσουν τις φωνές του τυφλού μίσους και να εξαφανίσουν ει δυνατόν τις ριζοσπαστικές ανυπόταχτες φωνές.

Τι έκαναν;
Καταρχάς εξόντωσαν οικονομικά και κοινωνικά, μέσα από αλλεπάλληλες δίκες και διώξεις την πρωτοπορία του κινήματος του 2008,
Δεύτερον φρόντισαν να ενισχύσουν ακροδεξιούς επιχειρηματικούς θύλακες στη Λευκίμμη με αποτέλεσμα την εκλογή βουλευτή της ΧΑ στις εκλογές του 2015 με συγκροτημένο μάλιστα πυρήνα στη Λευκίμμη,
Τρίτον εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το φαρισαϊσμό και τη διγλωσσία των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ οι οποίο με το ένα χέρι έφερναν τα ΜΑΤ και ψήφιζαν όλες τις «νομιμες» παρανομίες και με το άλλο έκαναν και κάνουν δήθεν αντιπολίτευση και είναι δήθεν υπέρ του κινήματος,
Τέταρτο και σημαντικότερο, συνέχισαν και βάθυναν μια αδιανόητη επίθεση λάσπης και κατασυκοφάντησης κατά της Κομμουνιστικής Αριστεράς στη Λευκίμμη που είχαν συντονισμένα ξεκινήσει ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Συνασπισμός, αποδίδοντας χαρακτηρισμούς αρχιδιαπλοκέα στον τελευταίο κομμουνιστή Δήμαρχο (1986-1994) της Λευκίμμης Νίκο Κουλούρη (Λαέτο) και στην τότε Δημοτική Κίνηση και φορτώνοντας του το σύνολο των επιλογών χωροθέτησης του ΧΥΤΑ το 1998.

Δεν έχουν διστάσει να κατηγορήσουν για τις αποζημειώσεις και τις απαλλοτριώσεις του 1998 μια από τις πιο βασανισμένες και ηρωϊκές οικογένειες στα χρόνια της Αντίστασης του Εμφυλίου και της Χούντας, μια από τις δεκάδες οικογένειες που πέρασαν τα πιο πολλά χρόνια της ζωής τους στα ξερονήσια παρά στη Λευκίμμη.Μικρή λεπτομέρεια, η μέχρι παρεξηγήσεως ουδετερότητα του ΚΚΕ.
Έτσι, φτάσαμε στην ανατριχιαστική στιγμή της συναυλίας που διοργάνωσε το Αλεύχιμον στις 2 Ιουνίου στο Ποτάμι της Λευκίμμης, μερικές μέρες πριν έρθουν τα ΜΑΤ και τα σκουπίδια, στην οποία παραβρέθηκε με τη συνοδεία του ο βουλευτής των φασιστών, λίγα μέτρα μακριά από τα σπίτια των εκτελεσμένων Κομμουνιστών, ενώ ταυτόχρονα αποδοκιμαζόταν ο ταξικός συνδικαλιστής Σταμάτης Πελάης, πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ και αποτελεί τον πιο συγκροτημένο εργατικό φορέα στην Κέρκυρα. 

Το μούδιασμα και ο διχασμός των κατοίκων αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη νίκη του κράτους και του παρακράτους, νίκη που προσέτρεξε να κεφαλαιοποιήσει ο δεύτερος ανεκδιήγητος του νησιού ο Περιφερειάρχης κ. Γαλιατσατος[7] ο οποίος πολιτικά κινείται στη διεπιφάνεια μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ,πέφτοντας από τα σύννεφα γιατην «άμεση εμπλοκή της ΧΑ στην υπόθεση διαχείρισης των απορριμμάτων και στην υπόθεση του ΧΥΤΥ-ΧΥΤΑ Λευκίμμης» και μη διστάζοντας να απειλήσει κάθε αριστερή φωνή που δεν εντάσσεται στο ΣΥΡΙΖΑ και στη λογική της καπιταλιστικής συνδιαχείρισης ότι «υπάρχουν και οι κοντόφθαλμες πολιτικές εκείνων των πολιτικών κομμάτων και μάλιστα ορισμένων της Αριστεράς που επιλέγουν να συναγελάζονται με τα δήθεν κινήματα και τα στηρίζουν νομιμοποιώντας τη δράση και τη λειτουργία τους προκειμένου να αποκομίσουν όπως πιστεύουν παραταξιακά οφέλη»
Ακολούθησαν δύο αντιφασιστικές συναυλίες μια από το  ΠΑΜΕ στις 14 Ιουνίου[8] και μία από τη Λαϊκή Συνέλευση Λευκίμμης στις 2 Ιουλίου[9] η οποία μάλιστα συνοδεύτηκε από επεισόδια και διαπληκτισμούς μεταξύ των Λευκιμμιωτών και της αστυνομίας επ’ αφορμή προκλητικό και αναίτιο έλεγχο στα μέλη του μουσικού συγκροτήματος!
Εκεί βρισκόμαστε σήμερα, έτσι μπήκαν τα ΜΑΤ στη Λευκίμμη, με αυτά τα προβλήματα αλλά και με αμείωτο πείσμα ο κόσμος συνεχίζει να κατεβαίνει στο δρόμο και να αρνείται να δεχτεί μια κατάσταση τόσο τραγική και τόσο άδικη, τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της ανέχειας, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης, της υποβάθμισης της ζωής της Λευκίμμης.
Τελευταία σταγόνα μπροστά στο να αρρωσταίνουν τα παιδιά από το ΧΥΤΑ-Δολοφόνο, να θυσιάζεται η υγεία και η ζωή τους για χάρη των ξενοδόχων και του παρακράτους τους.
Ο τριπλός αγώνας εννοείται ότι συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, αγώνας ενάντια στην Κυβέρνηση και τα πολιτικά της υποχείρια, αγώνας ενάντια στη δημαγωγία και το φασισμό, αγώνας για μια άλλη λαϊκή εργατική αξιοπρεπή πρόταση, για ένα εργατικό αντιφασιστικό μέτωπο για το περιβάλλον, για τον πολιτισμό, μα πάνω από όλα για τους Ανθρώπους.