Υπέρ του ΝΑΟΚ

(σ.σ. μάλλον έλειπε το τσιμέντο από το μπετόν κι ήταν περισσότερο άμμος!), κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την συνέχεια. Ιδιαιτέρως το εντυπωσιακό άλμα της Κέρκυρας στον τουριστικό ουρανό κι άλλα τόσα άκυρα όνειρα και στέρφες ιδέες για την ανάδειξη του κόλπου της Γαρίτσας. Παρά ταύτα και για του λόγου το αληθές, προβλέφτηκε κατά την παράδοση του έργου, η μελλοντική πιθανή συμβολή του στα έσοδα του Ομίλου ως χώρου ελλιμενισμού τουριστικών σκαφών.

Η ιδανική θέση και η απαράμιλλη, ατμοσφαιρική αισθητική του, έδωσαν στο αθλητικό λιμανάκι του ΝΑΟΚ, ιδιότητες καταφυγίου τουριστικών σκαφών. Αναλόγως μεταβλήθηκε και η αξία του εντευκτηρίου του Ομίλου.

Τότε και για πολλά χρόνια, τη διαχείριση της παραλιακής ζώνης είχε το Λιμενικό Ταμείο ενώ και το νομαρχιακό συμβούλιο απαρτιζόταν από μέλη εμμέσως αιρετά και άλλα αριστίνδην.

Η εξέλιξη και τα μεγέθη της οδήγησαν στην αναβάθμιση του Λιμενικού Ταμείου σε Οργανισμό Α.Ε. κι οι αξίες έκτοτε πήραν άλλη ...αξία κι ας γινόταν λόγος για μονομετοχική εταιρεία του ελληνικού Δημοσίου. Κι όταν ήλθαν οι μέλισσες και η δημόσια περιουσία μπήκε πολιτική υποθήκη, είχε πλέον επέλθει το τέλος της αθωώτητας για όλους μας, βεβαίως και για τον ΝΑΟΚ.

Ο σημερινός σχεδιασμός οφείλει να υπεραπιστεί την ανάγκη του Ομίλου να χρηματοδοτεί την αθλητική του δραστηριότητα. Η απόδοση του παραλιακού μετώπου στον Δήμο, είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη γι' αυτό. Κι επειδή ο πανδαμάτωρ δε γυρίζει πίσω, η λύση μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί στην οργάνωση της λειτουργίας του καταφυγίου τουριστικών σκαφών έτσι ώστε το διάφορο εσόδων - εξόδων του να οδηγείται στο ταμείο του ΝΑΟΚ. Κι ο τρόπος γι' αυτό δεν είναι μόνον ένας ούτε βεβαίως θα ήταν φρόνιμο να παραβιάζεται ο αμιγώς αθλητικός χαρακτήρας του σωματείου.

Κι ο Δήμος θα πρέπει το συντομότερον να πείσει ότι μπορεί να αξιοποιήσει αυτήν και άλλες λιμενικές εγκαταστάσεις προς όφελος της τοπικής οικονομίας και για κοινή ωφέλεια. Όσο και να φαίνεται, δεν είναι αυτονόητο κάτι τέτοιο...