H Unesco μας μάρανε!
editorial
19 Ιουνίου 2018
/ 07:58
Δεν πάσχει από θεσμούς η Χώρα, η λειτουργία τους αποδεικνύεται εξόχως προβληματική. Κι όχι πάντα επειδή λείπουν οι πόροι
αλλά επειδή το γραφειοκρατικό τέρας αρνείται πεισματικά να συνδεθεί με το αποτέλεσμα. Και να κριθεί γι’ αυτό. Στην περίπτωση των εμβληματικών, μεσαιωνικών οχυρώσεων, στην ύπαρξη των οποίων χρωστάμε την συμπερίληψή μας στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, η Πολιτεία εδέησε να συνδέσει τους εμπλεκόμενους Φορείς της γενικής κυβέρνησης και τον Δήμο με Προγραμματική Σύμβαση για τη φροντίδα και την ανάδειξή τους. Έστεψε μάλιστα την Προγραμματική με Διαχειριστική, που παρακολουθεί την εκτέλεσή της. Αυτά στα χαρτιά, διότι στην πράξη η Επιτροπή συνήλθε για τελευταία φορά προσφάτως πριν από έναν χρόνο κι εκτός των ευχάριστων ωρών που πέρασαν στην Κέρκυρα τα μη ντόπια μέλη της, δεν έχει να επιδείξει κάποια άλλη δραστηριότητα. Η δε ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης εκείνης, και κατά κανόνα, απαξιοί να ασχοληθεί με τα καθημερινά και τετριμμένα, όπως είναι για παράδειγμα η αποψίλωση, η φύλαξη κλπ Ασχολήθηκε με στρατηγικές κα μεγαλόπνοες επιδιώξεις. Αλίμονο όμως λίγο μετά ο εμπρηστής αποπειράθηκε επανειλημμένα να παραδώσει τα Φρούρια στις φλόγες και τελεσιδίκως στην …ιστορία. Πρόεδρος της Επιτροπής είναι ο εκάστοτε δήμαρχος (σ.σ. Τώρα ο Νικολούζος), απόφαση ορθολογιστική και δίκαιη, που θα έπρεπε να σημαίνει τη γείωση των δραστηριοτήτων και γι’ αυτό τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητά τους. Αμ, δε! Την Κυριακή ο (οι) εμπρηστές ξανάσκασαν μύτη και ο κύριος εταίρος στην Προγραμματική, το υπουργείο Πολιτισμού, τόκλεισε το Φρούριο αφού δεν έχει κάποιον να το φυλάει!
