Τιμή και δόξα στους αεροπόρους των pzl!

Με επανειλημμένες εξόδους, μετρήσαμε έξι (6) μέσα σε μια ώρα, κατάφεραν αποφασιστικά χτυπήματα στη φωτιά, στον Δαφνίλα. Στις 16:20, ο καπνός που έβγαινε πίσω απ' τον λοφίσκο του Κομμένου ήταν δυνατός, θρασύς και μαύρος, με φουσκωμένο το πέτο του από το βορειοδοτικό πενταράκι, απειλητικός.

Τα δυο κερκυραϊκά pzl ήρθαν και ξανάρθαν, πότε από ανατολικά, πότε από δυτικά, βουτώντας κυριολεκτικά κατά το εγκάρσιο του νησιού μεσ' σε καπνούς και σε φωνές! Σε κάθε τους έξοδο, οι καπνοί έχαναν την αψάδα και τη μαυρίλα τους. Τα χτυπήματα των αεροπόρων  καίρια και εύστοχα. Μέσα σε μισή ώρα, έπεσε η ένταση της φωτιάς. Επαΐοντες στο Επιτελείο της Πυροσβεστικής «έδιναν» τη φωτιά σε εξέλιξη όμως ήταν φανερό ότι η πυρκαγιά με κάθε χτύπημα λύγιζε κι έπεφτε στο καναβάτσο. Είναι περιττό να αναφέρει κανείς τα στερεότυπα για το πυκνόφυτο της περιοχής, τις κατοικίες εγγύς και τις τουριστικές μονάδες, τα ξενοδοχεία. Είναι κινδυνολογία να αναφερθεί τι θα γινόταν αν η φωτιά ξέφευγε... Αν δεν είχαμε τα δυο pzl στην Κέρκυρα...

Τα είχαμε υποτιμήσει, οι αδαείς. Είναι μόνο για περιπολία, για προειδοποίηση, άντε και για τις πρώτες ρίψεις. Κατεβαίνουν για ανεφοδιασμό στο αεροδρόμιο, κι αυτός γίνεται με το... λάστιχο.
Παρακολουθώντας το χθεσινό τους ρεσιτάλ, έξι τουλάχιστον εξόδων, μέσα σε λιγότερο από μια ώρα, είδαμε ικανότητες στρατιωτικής κλίμακας, ταχύτητα, θάρρος και παλικαριά, ευστοχία, μαγκιά, επαγγελματισμό. Αυτές είναι οι ιδιότητες των πιλότων. Κι έμεινε και για μας ένα συναίσθημα: Ικανοποίηση και περηφάνεια!!!