Όταν έλθει ΄κείνη η ευλογημένη ώρα...

Από το αεροδρόμιο παρατηρείται μια ακόμα ποσοστιαία αύξηση. Η κρουαζιέρα στο Ιόνιο/Αδριατική δεν μπορεί να απορροφήσει ό,τι χάθηκε από το Αιγαίο, κυρίως λόγω της ανασφάλειας στους τουρκικούς προορισμούς, που εξαιρέθηκαν. Οι εταιρείες μετακίνησαν τα πλοία τους σε άλλες θάλασσες, εκτός Μεσογείου. Έτσι παρατηρείται και εδώ μια αναμενόμενη μικρή κάμψη, η οποία όμως μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα των αφίξεων δε φαίνεται και τόσο.

Περί εισοδήματος, τα είπαμε. Ο μέσος Ευρωπαίος φτώχυνε, η ταξική διάκριση βεβαίως και ωφέλησε κάποιους, όπως πάντοτε έτσι γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, όμως αυτοί οι κάποιοι είναι πάντοτε πολύ λιγότεροι από τους άλλους, που πληρώνουν το μάρμαρο. Και πληρώνοντας το μάρμαρο, όση και νάναι η δίψα σου να σπάσεις λίγο τον φαύλο κύκλο του καταμερισμού της εργασίας, σημαίνει εντέλει λιγότερος διαθέσιμος χρόνος για διακοπές και μικρότερη δυνατότητα κατανάλωσης. Αυτό καταγράφεται στο συρτάρι των φιλόξενων ντόπιων αλλά με κάθε τρόπο και στα έσοδα του Δημοσίου γενικώς, της τοπικής Διοίκησης ειδικότερα, η οποία επιπροθέτως δεν έχει ούτε το μηχανισμό ούτε την οργάνωση που απαιτείται ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στα αύξημένα φορτία.

Αυτό κανείς δεν το είχε προβλέψει ενώ δυσκολεύεται και να επινοήσει μεθόδους μιας δίκαιης ευελιξίας, προφανώς προσωπικού πολλαπλών ειδικοτήτων, που να στελεχώνει άλλες Υπηρεσίες το Καλοκαίρι και άλλες τον Χειμώνα. Ένας μηχανισμός, εν πολλοίς πελατειακός, έτσι όπως δημιουργήθηκε με τα χρόνια και κληροδοτήθηκε στο σήμερα κατόπιν μάλιστα μη ορθολογικών, «εργονομικών» συγκολλήσεων, κατά κανόνα αδικεί τις προσπάθειες που μπορεί να γίνονται, με τα ελλειπτικά αποτελέσματά του.

Το να τους βγάλουμε όλους στη σέντρα καλοκαιριάτικα, είναι το ευκολότερο, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν διατυμπανίζουμε ότι ετούτοι είναι οι χειρότεροι σε σχέση με 'κείνους που υπαινισόμαστε πως είναι οι καλύτεροι... Αλλάζει το πρόδηλο, το καθημερινό, το δύσκολο με τη μελλοντική υπόσχεση, την άδηλη. Ευκολάκι! Το αναγκαίο είναι να συγκεράσεις εφαρμοστέες προτάσεις ορθολογισμού, ενταγμένες σε μια προοπτική δίκαιης διανομής του οφέλους. Κι αυτό δεν προϋποθέτει απλώς άλλες μεθόδους αλλά και άλλο ήθος. Αλλά ας μην τα πούμε όλα σήμερα. Όταν έλθει με το καλό η Αριστερά στα πράγματα, αναμφίβολα θα το εμπνεύσει όλο αυτό. Δεν μπορεί; Αλλιώς τι Αριστερά θάταναι;