Προσοχή θα πέσουν τα Μουράγια!
Δημήτρης Λεβέντης
26 Ιουλίου 2017
/ 15:03
Γράφει ο Δημήτρης Λεβέντης
Η μόδα που πρωτοξεκίνησαν οι Ιταλοί τη δεκαετία του 80 ντύνοντας με τυπωμένες λινάτσες ιδιαίτερα μεγάλου μεγέθους ανακαινίσεις, κρύβοντας τις βλάβες, τα ερείπια και το γιαπί που δούλευε μακριά από αδιάκριτα βλέμματα εφαρμόστηκε και στα παλιά πρακτορεία του Παλιού Λιμανιού.
Μια πετυχημένη ζωγραφιά ενός μελλοντικού (;) σκηνικού κρύβει τη πραγματική κατάσταση εγκατάλειψης και πιθανών κινδύνων κατάρρευσης μέρους της κατασκευής.
Για να παρατηρήσει κάποιος τις βλάβες πρέπει να μπει σηκώνοντας το πλαϊνό ύφασμα που σε κάποια σημεία δεν έχει "κουμπώσει".
Για να παρατηρήσει κάποιος τις βλάβες πρέπει να μπει σηκώνοντας το πλαϊνό ύφασμα που σε κάποια σημεία δεν έχει "κουμπώσει".
Η κατασκευή πρέπει να έγινε κατά το στάδιο επέκτασης του δρόμου προς το παλιό Λιμάνι κι αν κρίνει κανείς από τις φαρδιές φέρουσες πέτρινες τοιχοποιίες πρέπει να είναι προπολεμική. Η προσθήκη στήριξης νέου οδοστρώματος δημιούργησε την ημιυπόγεια φωλιά των πρακτορείων. Ή ακόμη το κτιριακό συγκρότημα των εκδοτηρίων και των καφέ να προέκυψε από εκσκαφή του δρόμου που να ήταν πλατύς και τότε, για να δημιουργηθούν τα απαραίτητα ημιυπόγεια του Μπονέλου, του Χαλικιόπουλου, του Ζουπάνου και άλλων τουριστικών πρακτόρων της εποχής.
Η πλάκα οροφής (Σχήμα 1) βαστά το πεζοδρόμιο και το οδόστρωμα με την υποδομή του (αν έχει) στον αέρα στηριζόμενη στην τοιχοποιία της πρόσοψης μία ανεστραμμένη (;) δοκό μπετόν κι ένα τοιχίο προφανώς στη πίσω ανθεκτική πλευρά που θα ακουμπά τον βράχο που εδράζονται τα πολυώροφα κτίρια .
Η φέρουσα πέτρινη τοιχοποιία εκτός από μερικές κάθετες αποκολλήσεις δεν φέρνει σοβαρές βλάβες αλλά το δοκάρι που στηρίζει την πλάκα οροφής και δρόμου είναι βαθειά "πειραγμένο" και όχι πρόσφατα. Είναι σαν να μην υπάρχει λειτουργικά, οι οπλισμοί της έχουν γίνει σκόνη. Σχεδόν καθ' όλο το μήκος της ο οπλισμός έχει "κλωτσήσει" από την οξείδωση και τα σίδερα του πάτου και τα τσέρκια φαίνονται διαβρωμένα σχεδόν διαλυμένα. Όλα έχουν γίνει "φυτίλια" κατά τη κορφιάτικη μαστορική διάλεκτο.
Μακροσκοπικά παρατηρώντας συμπεραίνω ότι η ψηλή δοκός ουσιαστικά δεν " δουλεύει", δεν συνεργάζεται με τη πλάκα σε κείνα τα τμήματα και η βλαμμένη κατάσταση στηρίζεται στη παλιά μαστορική ρήση " Το μπετόν έχει φιλότιμο ", δεχόμενη βάρη κινητών φορτίων βαρέων και ελαφρών οχημάτων.
Αγνοώ το ιστορικό, αγνοώ σε ποιό γραφειοκρατικό στάδιο βρίσκεται η αποκατάσταση. Η δοκός πρέπει να καθαιρεθεί και να ξανακατασκευαστεί εξ αρχής με άριστα υλικά που θα αντέχουν τη θάλασσα.
Δύο τρόπους σκέφτηκα δίχως να είμαι πολιτικός μηχανικός. Η πρώτη να καθαιρεθεί η δοκός να υποστυλωθεί η πλάκα και ο δρόμος να στενέψει καθ' όλη τη διάρκεια της κατασκευής περίπου στο μισό του πλάτος. Η δεύτερη να γίνει εσωτερικός μανδύας με νέα δοκό που θα "ντύσουν τη μέσα πλευρά της τοιχοποιίας και που θα στηρίξουν τη πλάκα του δρόμου, η εξωτερική νέα δοκός θα συνδεθεί με την εσωτερική. Κατασκευή πιο σίγουρη που όμως τα δωμάτια θα χάσουν λίγη επιφάνεια από το πάχος του μανδύα που το λιγότερο του είναι 8-10 πόντοι.
Σίγουρα θα υπάρχουν πιο σύγχρονες κι έξυπνες λύσεις που θα προτείνουν οι ειδικοί. Και υπάρχουν τέτοιοι και στη Κέρκυρα. Φτάνει πια με τους εισαγόμενους επιστήμονες τους καθηγητάδες και τα φώτα τους. Είδαμε προκοπή....
Η κατάσταση χρήζει άμεσης επέμβασης γιατί είναι επικίνδυνη...
