Παραχωρήσεις
Στα βόρεια και βορειοδυτικά της πόλης/μνημείο ήρθε ο λογαριασμός του φαλιμέντου του ελληνικού Δημοσίου. Κι κάπως έτσι χάσαμε το μισό παραλιακό μέτωπο.
Η όποια αιτιολόγηση περί των τμημάτων του παραλιακού μετώπου που παραχωρούνται στον δήμο και του τρόπου με τον οποίο αυτά ορίζονται, κατέδειξε πως άλλοι ήταν οι λόγοι που επέβαλαν την μέχρι σήμερα καθυστέρηση.
Δεν ξέρει κανείς τι να διαλέξει: την αβελτηρία των οικείων δημόσιων υπηρεσιών ή μήπως τη μακρά επώαση της συμφωνίας με τον ιδιώτη, και εντέλει την σύμβαση παραχώρησης και την έγκρισή της, ώστε όλα τα άλλα να αποτελούν παρακολούθημά της;
Τώρα πια διαμορφώνεται το νέο καθεστώς στα παράλια της πόλης-μνημείου. Στα ανατολικά αποκαθίσταται η αρτιμέλειά της, ενώ για τα βόρεια και βορειοδυτικά ήρθε ο λογαριασμός του φαλιμέντου του ελληνικού Δημοσίου, με κάποια καθυστέρηση είναι η αλήθεια, που απειλεί τη γεωμορφολογία της ακτής αλλά και την προσκείμενη πλευρά της να εγκλωβιστεί στις ιδιωτικές επιδιώξεις.
Η επιλογή της υπουργικής τροπολογίας, Δευτέρα βράδυ, για την παραχώρηση στον δήμο, απάλλαξε την κυβερνητική πλειοψηφία για μια ακόμη φορά από τη βάσανο της συζήτησης μιας «κανονικής» διάταξης νόμου στην Επιτροπή. Αποπειράθηκε να διορθώσει την πρόχειρη πρώτη αναφορά, σύμφωνα με την οποία αποδιδόταν στον δήμο (sic) μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων του ΟΛΚΕ, χωρίς να αποφύγει ακόμη κι έτσι τελικά την πρόβλεψη που θα μπορούσε να περιπλέξει τα πράγματα αναφορικά με τη δυνατότητα του δήμου να μισθώσει μέρος του παραχωρημένου. Κι αυτό διορθώθηκε, μετά από εδώ παρατηρήσεις της τελευταίας στιγμής, «εν κινήσει».
Γκρίζα ζώνη εξακολουθεί να αποτελεί το τμήμα του δημοτικού παραλιακού μετώπου έως το ποτάμι. Ο θρύλος θέλει να χρησιμοποιείται από τον ιδιώτη ως ανταπόδοση για τη χρηματοδότηση της μεταφοράς και διαμόρφωσης/κατασκευής του καρνάγιου στη νέα του θέση, στις Αλυκές.
Πέραν όμως των επικλήσεων της γραφειοκρατικής ιστορίας και των συνεπειών της, μια καθαρή επιλογή θα ήταν η πλήρης και ολοκληρωτική αποκατάσταση της αρτιμέλειας της ιστορικής παραλιακής πόλης, από το ποτάμι έως τη Βλαχέραινα, και η αναγνώριση του δικαιώματος της πόλης και των θεσμών της να διαχειριστούν αυτοί τον τόπο τους. Το δε ελληνικό Δημόσιο να δεσμευθεί να σεβαστεί ό,τι οι ντόπιοι αποφασίσουν, που στο κάτω-κάτω αφορά στη ζωή τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
