Η «Αθάνατη Παρτίδα»

Υπάρχει μια παρτίδα που εδώ και 150 χρόνια γοητεύει Παγκόσμιους Πρωταθλητές και αρχάριους, γκρανμαίτρ και περιστασιακούς παίκτες του σκακιού. Η παρτίδα αυτή έχει εμπνεύσει συγγραφείς, μουσικούς και σκηνοθέτες που της έχουν αφιερώσει έργα τους. Κάθε χρόνο στην πόλη Marostica της Ιταλίας, εδώ και 90 χρόνια, γίνεται αναπαράσταση της παρτίδας αυτής σε τεράστια σκακιέρα, με ανθρώπους ντυμένους σκακιστικά κομμάτια. Λέγεται ότι αυτή η παρτίδα έχει μαγέψει και έχει παρακινήσει να ασχοληθούν με το σκάκι περισσότερους νέους παίκτες από οποιαδήποτε άλλη παρτίδα. Πολλοί μεγάλοι παίκτες και Παγκόσμιοι πρωταθλητές -ανάμεσα τους ο Γκάρι Κασπάροβ- έχουν αναλύσει την παρτίδα και  έχουν μιλήσει με θαυμασμό για την ομορφιά και την πρωτοτυπία του τελικού συνδυασμού. Φυσικό είναι το γεγονός ότι έχει μείνει στη σκακιστική ιστορία με το όνομα «Αθάνατη Παρτίδα». Παίχτηκε στο καφέ Simpson's-in-the-Strand, που ήταν το κέντρο της σκακιστικής δραστηριότητας στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Με τα λευκά κομμάτια έπαιζε ένας από τους πιο ευρηματικούς και αποτελεσματικούς επιθετικούς παίκτες της εποχής, ο Γερμανός καθηγητής Άντολφ Άντερσεν. Με τα μαύρα ένας επίσης σπουδαίος παίκτης του 19ου αιώνα, ο επίσης Γερμανός Λιονέλ Κιζερίτσκι. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Άντερσεν είχε παίξει πολλές παρτίδες που άφησαν με το στόμα ανοιχτό τους σκακιστικούς κύκλους της εποχής του. Μάλιστα ένα χρόνο μετά, το 1852, έπαιξε μια άλλη πασίγνωστη και δημοφιλή παρτίδα, που έμεινε στην ιστορία με την επωνυμία «Αειθαλής Παρτίδα». Στα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί σκακιστές που ανέλυσαν την παρτίδα ανακάλυψαν καλύτερες κινήσεις που θα μπορούσε να είχε παίξει τόσο ο Λευκός όσο και ο Μαύρος. Ωστόσο, παρά τα λάθη που κυρίως οφειλόταν στο ρομαντικό στιλ παιχνιδιού του 19ου αιώνα, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον Κασπάροβ που επισημαίνει ότι το σκάκι θα είχε χάσει «ένα από τα πετράδια του στέμματος του, αν είχαν παιχτεί οι λογικότερες και πολύ λιγότερο θεαματικές κινήσεις που ανακάλυψαν οι αναλυτές».