ΔΗΜΟΠ «Ν. Μώρος»: 1η Δεκέμβρη - Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS

Κάθε χρόνο την 1^η Δεκεμβρίου ο κόσμος τιμά την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, η οποία ιδρύθηκε το 1988.΄Ηταν η πρώτη παγκόσμια ημέρα για την παγκόσμια υγεία. Κάθε χρόνο όπως και φέτος οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών, οι κυβερνήσεις και ολόκληρη η κοινωνία των πολιτών ενώνονται για να κάνουν εκστρατείες, καμπάνιες και δράσεις που σχετίζονται με τον ιό HIV.  Έτσι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS εστιάζει σε ένα συγκεκριμένο θέμα, το οποίο φέτος θα είναι το τέλος των ανισοτήτων, το τέλος στο AIDS. Το τέλος στις πανδημίες.                                                                                                     

Επιτακτική ανάγκη να τερματιστούν οι ανισότητες, που προκαλούν το AIDS και τις άλλες πανδημίες σε όλο τον κόσμο. Οι δομικές ανισότητες είναι αυτές που εμποδίζουν τις αποδεδειγμένες λύσεις για την πρόληψη και τη θεραπεία του HIV. Οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και νομικές ανισότητες πρέπει να τερματιστούν. Χωρίς δράση κατά των ανισοτήτων ο κόσμος κινδυνεύει να χάσει τους στόχους για τον τερματισμό του AIDS έως και το 2030 καθώς και να υποστεί  μια παρατεταμένη πανδημία COVID-19 και μια σπειροειδή κοινωνική και οικονομική κρίση. Αξίζει να σημειωθεί πως η αντιμετώπιση των ανισοτήτων εκτός από τον τερματισμό του AIDS, θα προωθήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα ανθρώπων που ζουν με HIV και άλλων ευρύτερων πληθυσμών. Θα προετοιμάσει πιο δραστικά τις κοινωνίες να νικήσουν τον COVID-19 καθώς και άλλες πανδημίες και θα στηρίζει την οικονομική ανάκαμψη και σταθερότητα. Η εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης θα σώσει εκατομμύρια ζωές και θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο.                                                                                                           
Η πολιτική για τον τερματισμό των ανισοτήτων απαιτεί τεράστια μετασχηματιστική αλλαγή. Οι κυβερνήσεις πρέπει να στραφούν σε πολιτικές και νόμους που να εξαλείφουν κάθε διάκριση και ανισότητα με στόχο να προστατεύουν τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων και κυρίως να εμβαθύνουν στις ανάγκες των περιθωριοποιημένων και παραγκωνισμένων κοινοτήτων. Χρειάζεται να επιδιώξουν μια κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς. Έτσι εξασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες για όλους.

Οι πολιτικές αυτές μπορούν να εφαρμοστούν αλλά απαιτούν από τους ηγέτες να είναι τολμηροί. Η πρόσφατη  συνάντηση υψηλού επιπέδου των Ηνωμένων Εθνών για το AIDS φαίνεται να καταλήγει με μια ισχυρή πολιτική δήλωση και τολμηρούς νέους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν έως το 2025. Με έγκριση μιας νέας, φιλόδοξης και εφικτής Πολιτικής Διακήρυξης για τον HIV και το AIDS: Τέλος οι ανισότητες και πορεία προς τον τερματισμό του AIDS έως το 2030.                                                                                                                   

Κλείνοντας, είναι σημαντικό να αναφερθούμε στα μηνύματα που στέλνουν μακροχρόνιοι επιζήσαντες του HIV μέσα από τις δικές τους ιστορίες και τα δικά τους εμπνευσμένα ταξίδια, προς τους παγκόσμιους ηγέτες. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να ενδυναμώσουν τους ανθρώπους που ζουν με HIV και να επενδύσουν πόρους στις πραγματικές ανάγκες των ομάδων-στόχων, με βάση τον ανθρωπισμό τους, όχι απλώς με βάση το ότι έχουν τον ιό: Οι ανισότητες εξακολουθούν να τροφοδοτούν την επιδημία του AIDS, ειδικά οι ανισότητες που οφείλονται σε κοινωνικά ζητήματα.

Πρέπει να αντιμετωπιστούν τα πραγματικά αίτια όπως η φτώχεια, η πρόσβαση σε πληροφορίες και ζητήματα φύλου. Η ενδυνάμωση των ανθρώπων  μέσα από την  εκπαίδευση και  την εργασία για να κατανοήσουν όλοι τη σημασία της μη διάκρισης ανά φυλή, φύλο ή ασθένεια είναι υψίστης σημασίας. Για να επιτύχουμε την αλλαγή της σημερινής κατάστασης και τους στόχους για τον τερματισμό του AIDS, των πανδημιών και των ανισοτήτων έως το 2030 χρειάζεται η πολιτική ηγεσία αλλά και η κοινωνία των πολιτών να υιοθετήσουν και να κάνουν πράξη την αντιμετώπιση των ατόμων ως  ΑΝΘΡΩΠΩΝ άξιων φροντίδας και θεραπείας για τον HIV ή άλλες ασθένειες χωρίς ηθική κρίση και στίγμα, από τη σκοπιά της δημόσιας υγείας.