Πορτοκαλί ο Σταυρός του Φρουρίου με πρωτοβουλία του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Κέρκυρας

ΚΕΡΚΥΡΑ. Με πρωτοβουλία του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Κέρκυρας και με την άμεση ανταπόκριση και έγκριση της Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας κας. Διαμάντως Ρηγάκου, την οποία ευχαριστούμε θερμά, τη φετινή χρονιά φωτίζεται «πορτοκαλί» ο Σταυρός στο Παλαιό Φρούριο.  
Η δράση αυτή λαμβάνει χώρα για 4^η συνεχή χρονιά και εντάσσεται στο δεκαεξαήμερο  πρόγραμμα ακτιβιστικών δράσεων του Διεθνούς Σοροπτιμισμού, το οποίο αρχίζει στις 25 Νοεμβρίου, ημέρα η οποία έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως «Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών».   

Ας κάνουμε τον κόσμο μας πορτοκαλί
Και
Ας ενωθουν οι φωνές μας σε ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα :
Βήμα στη Ζωή

Καμία Ανοχή στη Βία κατά των Γυναικών

Η 16ήμερη παγκόσμια εκστρατεία για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών (25 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών έως 10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων δικαιωμάτων)  καθιερώθηκε το 2009 με πρωτοβουλία της οργάνωσης γυναικών των Ηνωμένων Εθνών για δράσεις ενεργών πολιτών που στοχεύουν στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

Βία που υπάρχει σε όλες τις κοινωνίες και όλους τους πολιτισμούς, βία που δεν είναι μία προσωπική υπόθεση, αλλά πρόβλημα κοινωνικό  που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και γι’ αυτό  πρέπει όλοι και όλες να το πολεμήσουμε, αφυπνίζοντας τους συνανθρώπους μας και, κυρίως, τα θύματα για να μιλήσουν δημόσια και να καταλάβουν πως υπάρχουν θεσμοί και δομές φροντίδας και αποκατάστασης που μπορούν να προσφύγουν. (κι’ αν δεν υπάρχουν, πρέπει να το απαιτήσουμε από την πολιτεία).

Ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Κέρκυρας συμμετέχει ενεργά στο 16ήμερο με δράσεις που αποβλέπουν στην ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, μιας θλιβερής πραγματικότητας με τις κακοποιήσεις, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες.
Κι’ ευτυχώς, με αφορμή τις καταγγελίες στον αθλητικό και θεατρικό κόσμο τα θύματα άρχισαν να μιλάνε.

Γιατί τώρα; Γιατί τότε ή νωρίτερα; Λένε πολλοί.

Ίσως μέμφοντας ή κατηγορώντας τα θύματα που αμαυρώνουν το χώρο τους , ξεχνώντας ή μη καταλαβαίνοντας πως ο χώρος ο όποιος χώρος, δεν αμαυρώνεται απ’ αυτόν που δέχτηκε την κακοποίηση, αλλά, απ’ το δράστη, κι’ ότι χρειάζεται πολύς χρόνος, μακρύς δρόμος μετά τη σωματική και ψυχική βία για να μιλήσουν και να καταγγείλουν αυτό που αναγκάστηκαν να υποστούν.