Μπιάγκης: Τιμή και δόξα στους Κερκυραίους «Ιερολοχίτες»

Σαν σήμερα, το χάραμα της 24ης Νοεμβρίου του 1940, ο ηρωικός «λόχος του θανάτου» του λοχαγού Δημήτρη Λατζίδη έγραψε τη δική του ηρωική σελίδα στο βιβλίο όσων θυσιάστηκαν στον αγώνα για την υπεράσπιση της πατρίδας. Ο λόχος κλήθηκε να πραγματοποιήσει επιθέσεις αιφνιδιασμού στα νώτα των Ιταλών στο μέτωπο της Αλβανίας για να τους δημιουργήσει σύγχυση και πανικό, ώστε να διευκολύνει την αντεπίθεση του Ελληνικού στρατού που ωθούσε τις εχθρικές γραμμές από την περιοχή των Φιλιατών.

Τα ξημερώματα της 24ης Νοεμβρίου ο ιταλικός στρατός επιτέθηκε στους ηρωικούς εκείνους στρατιώτες στη Σαγιάδα με αριθμητικά υπέρτερες δυνάμεις και αεροπορικές ενισχύσεις. Οι Κερκυραίοι οπλίτες είχαν ελάχιστα πολεμοφόδια και βρέθηκαν μέσα στην κακοκαιρία απομονωμένοι, ακάλυπτοι και περικυκλωμένοι στον τόπο της θυσίας τους. Η μάχη διήρκησε μέχρι το απόγευμα, όταν εξαντλήθηκαν και τα τελευταία πυρομαχικά των κερκυραίων μαχητών.

Ο τελικός απολογισμός για τις ελληνικές δυνάμεις ήταν 60 νεκροί και 80 αιχμάλωτοι, εκ των οποίων 45 τραυματίες, ενώ 20 άτομα κατάφεραν να διαφύγουν τη σύλληψη. Οι Κερκυραίοι αιχμάλωτοι δεν παρέδωσαν τα όπλα τους στους Ιταλούς, αλλά προτίμησαν να τα αχρηστεύσουν, πετώντας τα στη θάλασσα του αγαπημένου τους Ιονίου.

Οι Ιταλοί οδηγήθηκαν σε λανθασμένες εκτιμήσεις και στρατιωτικές επιλογές καλούμενοι να αντιμετωπίσουν μια «χούφτα» αγωνιστές και προέβησαν άμεσα σε αντίποινα, βομβαρδίζοντας την πόλη της Κέρκυρας. Τις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιούσαν τους αγριότερους, μέχρι τότε, αεροπορικούς βομβαρδισμούς της πόλης.

Σήμερα, οφείλουμε να θυμηθούμε τη θυσία εκείνων των Κερκυραίων μαχητών που πρόταξαν τα στήθη τους ενάντια στην απειλή του φασιμού, πρόσφεραν απλόχερα τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και την αξιοπρέπεια του αδούλωτου λαού μας.

Να θυμηθούμε όσους θυσιάστηκαν αλλά κι όσους αιχμαλωτίστηκαν, για τους οποίους ακολούθησε μια ατέλειωτη οδύσσεια στα νοσοκομεία και τα στρατόπεδα της Ιταλίας, στις χαράδρες των Ιταλικών Άλπεων, στα ανθρακωρυχεία της Σαρδηνίας, στους καταυλισμούς προσφύγων στην Ελβετία, στους δρόμους του γυρισμού, στον καθημερινό μόχθο και τις διώξεις για την επιβίωση μετά την επιστροφή τους στην πατρίδα.

Να θαυμάσουμε τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή τους, αποτίοντας τον απαραίτητο φόρο τιμής στο ανδραγάθημά τους. Ο λόχος «Λαντζίδη», που οι άνδρες του ήταν το άνθος της κερκυραϊκής νεολαίας, δικαίως έχει περάσει στο θρύλο και στη συνείδηση των Κερκυραίων ως «Λόχος Θανάτου». Η δική τους ηρωική θυσία αποτελεί την ωραιώτερη ωδή στην ίδια τη ζωή. Οφείλουν οι τοπικοί μας φορείς να αναλάβουν σχετικές πρωτοβουλίες, ώστε να τιμηθεί δεόντως η θυσία αυτών των ανθρώπων με την ανέγερση ενός μνημείου στο παλιό λιμάνι της Κέρκυρας.