Πορεία προς το Βοριά: Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…*

Η επιλογή της κυβέρνησης να καταφεύγει στη βία και τον αυταρχισμό μέσω της αστυνομοκρατίας, έχει γίνει πλέον το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της και καταδεικνύει την πολιτική της ταυτότητα.

Ξεκίνησε, σχεδόν ως παγκόσμια πρωτοτυπία, τουλάχιστον στο λεγόμενο πολιτισμένο δυτικό κόσμο, η υιοθέτηση της αστυνόμευσης αντί υγειονομικών μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας. Πρόστιμα στους πολίτες και επιδόματα στους κλινικάρχες, απαγόρευση συγκεντρώσεων αλλά συνωστισμός στα μέσα μεταφοράς και χώρους εργασίας, προσλήψεις αστυνομικών αντί γιατρών και ταυτόχρονα πλήρης αποτυχία στον έλεγχο της πανδημίας. Μειώσεις κονδυλίων για την παιδεία και την υγεία, αλλά προσλήψεις αστυνομικών στα πανεπιστήμια. Ξυλοκόπημα πολιτών από την αστυνομία, φίμωμα πολιτών και  δημοσιογράφων στα κοινωνικά δίκτυα  που δεν είναι αρεστοί στην κυβέρνηση.

Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης δεν είναι καν τα τελευταία. Μια μέρα μετά έχουμε ήδη την βίαιη διάλυση συγκέντρωσης ενάντια στην καταστολή, στην Πανόρμου και απόπειρα εισβολής αστυνομικών στο ΑΠΘ που ματαιώθηκε λόγω αντιδράσεων. Φυσικά να θυμίσουμε και τις πρόσφατες προσαγωγές πολιτών στην Κέρκυρα, με την ανυπόστατη αιτιολογία παρεμπόδισης εργασιών, στο θεάρεστο έργο της καταστροφής της περιοχής του Ερημίτη.

Οι καταγγελίες για αστυνομική βία που κατατίθενται στο συνήγορο του πολίτη έχουν αυξηθεί κατά 75% ενώ παράλληλα καταργείται η Επιτροπή διερεύνησης αστυνομικής βίας!!!

Βουλευτής της κυβέρνησης, βγαίνει στα κανάλια και ονοματίζει, ως δοσίλογος χωρίς κουκούλα, διαδηλωτή θύμα της αστυνομικής βίας προσπαθώντας να τον παρουσιάσει ως θύτη μέσω «τηλεδίκης». Αυτός ο δοσιλογισμός επιχειρείται οριζόντια σε όλες τις κοινωνικές δομές, όπως για παράδειγμα στην παιδεία που απειλούνται να δοθούν ονόματα εκπαιδευτικών που δε συμμορφώνονται με τις εντολές της υπουργού παιδείας. Μιας υπουργού που αντιλαμβάνεται με τέτοιο τρόπο την  παιδεία ώστε να κατεβάζει νομοσχέδια από κοινού με τον υπουργό «προστασίας» του πολίτη.

Να θυμίσουμε ακόμα την πολιτική βία που άσκησε η κυβέρνηση στα καθ ημάς, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Από τα πρώτα δείγματα γραφής της ήταν η πραξικοπηματική κατάργηση επί της ουσίας   της απλής αναλογικής, τις υπερεξουσίες στις παρατάξεις των δημάρχων και την αποψίλωση του δικαιώματος των υπηρεσιών της  Τ.Α. να γνωμοδοτούν για ζητήματα της περιοχής τους, όταν αυτά δεν είναι αρεστά στην κυβέρνηση και τους εκλεκτούς της  «επενδυτές».
Η πολιτική αυτή δεν είναι μια «ολίσθηση» σε αυταρχικές συμπεριφορές, είναι απόλυτα συνειδητή επιλογή μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης που με πρόσχημα την πανδημία καταφεύγει στην καταστολή για την διευκόλυνση των επιλογών της. Η μόνη βία που ασκείται είναι από την κυβέρνηση προς την κοινωνία και όχι το αντίθετο.

Καταδικάζουμε απερίφραστα όλα αυτά τα αντιδημοκρατικά φαινόμενα, θεωρούμε ότι ο κ. πρωθυπουργός είναι κάτι πολύ περισσότερο από ηθικός αυτουργός που παραμένει άκαμπτος στο να στηρίζει όλες τις επιλογές των κυβερνητικών στελεχών, συμπεριλαμβανομένων και όλων των ηθικών σκανδάλων των «αρίστων» τους και προσπαθεί να προσάψει το αίσθημα της παραβατικότητας στην κοινωνία και στους πολίτες.

*Μανώλης Αναγνωστάκης