Το κράτος των Ιονίων, το πρώτο ελληνικό, κρατικό μόρφωμα (video)

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, περίπου τέτοιες μέρες, το 1818, ένα ελληνικό κρατικό μόρφωμα αποκτούσε τη συνταγματική του υπόσταση. Ήταν το Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων. Βεβαίως, αποτελούσε ακόμα Βρετανικό προτεκτοράτο. Δεν έπαυε, όμως, να είναι ταυτόχρονα ένα ημιαυτόνομο κρατίδιο. Ήταν η πρώτη μορφή εδαφικής αναφοράς του ελληνισμού μετά από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς.

Μία εστία της εθνικής ιδέας για την Επανάσταση, η οποία ακολούθησε 3 χρόνια αργότερα. Και χώρος που το 1864 ενσωματώθηκε στο μικρό τότε Ελληνικό Βασίλειο για να καταστεί αμέσως η πρώτη επέκταση της Πατρίδας.

Περισσότερο από δύο αιώνες μετά στην ίδια περιοχή η Ελλάδα μεγαλώνει ξανά. Για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων, το 1947, η εθνική επικράτεια μεγεθύνεται περίπου κατά 10%, όχι με απόσπαση εδαφών, ούτε σε βάρος άλλων χωρών, αλλά με την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στη θαλάσσια ζώνη, η οποία απλώνεται από τους Οθωνούς μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο και με διαδικασίες απόλυτα θεμελιωμένες στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Θυμίζω ότι είχε προηγηθεί το πρώτο βήμα με το Προεδρικό Διάταγμα και τους κλειστούς κόλπους και τη χάραξη των γραμμών βάσης. Μία προϋπόθεση της Σύμβασης Δικαίου της Θάλασσας για τον υπολογισμό αιγιαλίτιδας ζώνης και υφαλοκρηπίδας του κάθε Κράτους. Και σήμερα, στην αυγή του 2021, κάνουμε το δεύτερο μεγάλο ουσιαστικό βήμα: Η χώρα μας επεκτείνει στα 12 μίλια την κυριαρχία της στο Ιόνιο.

Την επέκταση των χωρικών μας υδάτων την είχα ήδη αναγγείλει από τον Αύγουστο και πράγματι 4 μήνες μετά οι θάλασσές μας εκεί διπλασιάζονται. Ένα δικαίωμα απόλυτα συμβατό με τη διεθνή νομιμότητα και το οποίο η Ελλάδα προφανώς μπορεί να ασκήσει και σε άλλες περιοχές. Προφανώς και στην Κρήτη αλλά και αλλού. Όμως, σε χρόνο με τρόπο και υπό συνθήκες που η ίδια θα το επιλέξει. Είναι κάτι που αναφέρεται ρητά στο πρώτο κιόλας άρθρο του νομοσχεδίου που συζητούμε σήμερα.

Άλλωστε, η συγκεκριμένη αυτή δήλωση συνοδεύει από το 1995 και την επίσημη κύρωση της σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας από την ελληνική Βουλή. Πρόκειται για ένα πολύ καθαρό μήνυμα που στέλνει και τώρα η Κυβέρνηση σε όσους προσπαθούν με απειλές, με λεονταρισμούς να στερήσουν από την Πατρίδα μας ότι της επιτρέπουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Αγαπητοί συνάδελφοι, η σημερινή εξέλιξη δεν προέκυψε τυχαία. Και τίποτα από όσα οδήγησαν σε αυτή δεν ήταν αυτονόητο. Όλα, όμως, υπήρξαν αποτέλεσμα της ενεργητικής διπλωματίας που άσκησε και ασκεί αυτή η Κυβέρνηση. Περνώντας από την αμήχανη καταγραφή των δεδομένων στη δυναμική διαμόρφωσή τους, αφήνοντας πίσω αγκυλώσεις και παλιά φοβικά σύνδρομα και επιλέγοντας την κεντρική σκηνή των αποτελεσματικών κινήσεων από το μοναχικό θεωρείο των παρατηρήσεων με λιγότερα λόγια και περισσότερη δράση.

Έτσι, πριν φτάσουμε στο διπλασιασμό των χωρικών μας υδάτων είχαμε καταλήξει σε διαδοχικές συμφωνίες με την Ιταλία, με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών μας Ζωνών. Κλείσαμε, δηλαδή, ζητήματα που χρόνιζαν επί δεκαετίες και ανοίξαμε με τόλμη ένα νέο κεφάλαιο τόσο στις διμερείς μας σχέσεις όσο και στην πολυμερή συνεργασία σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Οι συμφωνίες αυτές ήταν αποτέλεσμα σκληρών και δύσκολων διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό τον Υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια.

Ψηφίστηκαν, όμως, ταχύτατα από την Εθνική μας Αντιπροσωπεία και το κείμενο της Συνθήκης με την Αίγυπτο έχει ήδη αναρτηθεί στη σχετική σελίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σύντομα θα ακολουθήσει και η αντίστοιχη με την Ιταλία. Πρόκειται για δυο κρίκους ειρήνης και συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας, πρόκειται όμως και για ένα χειροπιαστό παράδειγμα, ένα υπόδειγμα ασφάλειας και σταθερότητας, σε μια περιοχή που κάποιοι απειλούν να μετατρέψουν σε ναρκοπέδιο.

Την ίδια ακριβώς περίοδο ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών συνεργάστηκε με τον Αλβανό ομόλογό του και τώρα οι όποιες διαφωνίες μας με τα Τίρανα οδεύουν, πλέον, προς διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Μόλις πρόσφατα, μάλιστα, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας δήλωσε ρητά και απερίφραστα ότι η επέκταση στα 12 μίλια αποτελεί αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της Αθήνας, προσθέτοντας ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ της θέσης μας ότι τα νερά της Μεσογείου μπορούν να ενώνουν αντί να χωρίζουν λαούς. Τέλος, αυτή η διεύρυνση των δικαιωμάτων μας στη θάλασσα θα είχε παραμείνει χίμαιρα αν η Ελλάδα δεν είχε δρομολογήσει με σχέδιο, με μεθοδικότητα, ένα ευρύ σύστημα συμμαχιών σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.

Θυμίζω, ενδεικτικά αναφέρω ότι περίπου τέτοιες μέρες πέρυσι με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu, υπογράφαμε από κοινού τη συμφωνία για τον αγωγό East Med, ενώ η συνεργασία μας με την Κύπρο, με την Αίγυπτο εμβαθύνεται διαρκώς μέσω του τριμερούς forum και ήδη πλαισιώνεται με μία αναβαθμισμένη σχέση με πολύ σημαντικούς παίκτες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία.

Με άλλα λόγια, η εξωτερική μας πολιτική ξεδιπλώνεται, πλέον, έμπρακτα σε πολλά επίπεδα και αποτυπώνεται κυρίως με συγκεκριμένα αποτελέσματα σε διαφορετικά σημεία του παγκόσμιου χάρτη.

Ολόκληρη η ομιλία του πρωθυπουργού εδώ