Υπέρ της παραχώρησης γης στη Δασιά τάσσεται και ο Σύλλογος Προστασίας Περιοχών Natura
Club Med
26 Nov 2020
/ 12:49
«Ας μην καταστρέφουμε ό,τι έχει απομείνει από το πολύπαθο περιβάλλον του νησιού μας στο βωμό του πρόσκαιρου και αμφίβολου κέρδους!», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση του Συλλόγου σχετικά με την υπόθεση της επένδυσης του Ikos στην έκταση του πρώην Club Med
ΚΕΡΚΥΡΑ (ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ NATURA). Ανακοίνωση εξέδωσε ο Σύλλογος Προστασίας Περιοχών Natura Κέρκυρας, με αφορμή τη συζήτηση, που γίνεται αναφορικά με την επένδυση της εταιρείας Ikos στη Δασιά, στην περιοχή του πρώην Club Med.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συλλόγου αναφέρει:
«Μία ακόμα περιοχή της Κέρκυρας έρχεται στο προσκήνιο των συζητήσεων και αντιπαραθέσεων με αφορμή την «αξιοποίησή» της από την εταιρεία IKOS.
Ο λόγος για το ακίνητο του πρώην Club Med στην Δασιά και για την εισφορά σε γη ή σε χρήμα από την εταιρεία, όπως προβλέπει η πολεοδομική νομοθεσία δεδομένου ότι η επενδύτρια εταιρεία πρόκειται να προχωρήσει σε υπερδόμησητου ακινήτου. 70 στρέμματα, λοιπόν, ή 2,5 εκατομμύρια ευρώ;
Το Δημοτικό συμβούλιο Κεντρικής Κέρκυρας αποφάσισε κατά πλειοψηφία το δεύτερο, προτίμησε δηλαδή το χρήμα από τη γη. Σε μια συνεδρίαση η οποία έγινε διαδικτυακά χωρίς τη δυνατότητα ευρύτερης ενημέρωσης των δημοτών και παρουσίας των ενδιαφερομένων, πλην της Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Κάτω Κορακιάνας, η οποία μετέφερε τη θέση των 2 Γενικών συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν και ήταν αντίθετες στην εισφορά σε χρήμα.
Η ευρύτερη περιοχή της Δασιάς είναι μια υπερκορεσμένη τουριστικά περιοχή, με μεγάλα ή και μικρότερα συγκροτήματα και καταλύματα. Το άλλοτε καταπράσινο τοπίο της έχει δώσει τη θέση του σε τόνους μπετόν.
Στο εύλογο δίλημμα, χρήμα που θα αναλωθεί σε ελάχιστο χρόνο ή γη που θα προσφέρει ένα πνεύμονα πρασίνου, μια ανάσα ζωής για τους κατοίκους του σήμερα και του αύριο, η απάντηση είναι αυτονόητη.
Το συμφέρον του τόπου, η ανάπτυξή του με όρους βιωσιμότητας και διατήρησης των φυσικών του πόρων -που άλλωστε είναι και ο πλούτος του- επιβάλλει να επιλεγεί η εισφορά των 70 στρεμμάτων. Ακόμα και ως διασφάλιση του δημόσιου χώρου στην ευρύτερη περιοχή και της πρόσβασης στην παραλία που κινδυνεύει να αποκλειστεί.
Και ασφαλώς δεν πρέπει να γίνεται λόγος για αξιοποίηση της έκτασης αυτής από το Δήμο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του νομοθέτη. Σκοπός είναι να υπάρχει ένα περιβαλλοντικό αντίβαρο στην υπερ-οικοδόμηση του ακινήτου, μια ζώνη ελεύθερη και «ανεκμετάλλευτη».
Άλλωστε, με αφορμή και την περίπτωση αυτή, καταδεικνύεται δυστυχώς περίτρανα η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμού Στρατηγικού/χωροταξικού σχεδιασμού για την βιώσιμη ανάπτυξη της Κέρκυρας που θα θέτει δεσμευτικούς στρατηγικούς στόχους για το μέλλον του τόπου καθώς και όρους και όρια για κάθε είδους επενδύσεις.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Σύλλογος Φίλων και Προστασίας Περιοχών Νatura Ν. Κέρκυρας, ως φορέας που έχει ως σκοπό την προστασία περιοχών και φυσικών οικοσυστημάτων στην Νότια Κέρκυρα και όλη την Κέρκυρα, εκφράζει την συμπαράστασή του στην έκκληση του Τοπικού συμβουλίου Κάτω Κορακιάνας και καλεί την Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων η οποία έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα (!) επί του θέματος να αφουγκραστεί την αγωνία της τοπικής κοινωνίας, να σκεφθεί με γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον της περιοχής, την ανάγκη για βιωσιμότητα και προστασία των λίγων φυσικών πόρων που απέμειναν στην περιοχή της Δασιάς και να μην αποδεχθεί την κατά πλειοψηφία απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου Κεντρικής Κέρκυρας.
Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και κρίσιμο και πρέπει να εισαχθεί προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο ώστε, δημοκρατικά, να διατυπωθούν όλα τα επιχειρήματα και οι απόψεις και να ληφθεί συλλογική και όχι μονοπρόσωπη απόφαση.
Εν κατακλείδι, για τους υπέρμαχους των «επενδύσεων» και της «ανάπτυξης»: Δεν είμαστε κατά των επενδύσεων, δημόσιων ή ιδιωτικών. Τουρισμός και περιβάλλον μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν, όπως άλλωστε υποδηλώνουν και οι σύγχρονες τάσεις για τον βιώσιμο τουρισμό.
Ανάπτυξη δεν είναι να επενδύεις σε τσιμέντο, δεν είναι να καταστρέφεις περιοχές για βραχυπρόθεσμο κέρδος, δεν είναι να δημιουργείς «περιοχές-άβατα» για τον τοπικό πληθυσμό. Ανάπτυξη είναι να επενδύεις στον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, να τον αυξάνεις προστατεύοντας και αναδεικνύοντάς τον, δημιουργώντας βιώσιμες και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, και να αφήνεις αυτόν τον πλούτο ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ας μην καταστρέφουμε ό,τι έχει απομείνει από το πολύπαθο περιβάλλον του νησιού μας στο βωμό του πρόσκαιρου και αμφίβολου κέρδους!»
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συλλόγου αναφέρει:
«Μία ακόμα περιοχή της Κέρκυρας έρχεται στο προσκήνιο των συζητήσεων και αντιπαραθέσεων με αφορμή την «αξιοποίησή» της από την εταιρεία IKOS.
Ο λόγος για το ακίνητο του πρώην Club Med στην Δασιά και για την εισφορά σε γη ή σε χρήμα από την εταιρεία, όπως προβλέπει η πολεοδομική νομοθεσία δεδομένου ότι η επενδύτρια εταιρεία πρόκειται να προχωρήσει σε υπερδόμησητου ακινήτου. 70 στρέμματα, λοιπόν, ή 2,5 εκατομμύρια ευρώ;
Το Δημοτικό συμβούλιο Κεντρικής Κέρκυρας αποφάσισε κατά πλειοψηφία το δεύτερο, προτίμησε δηλαδή το χρήμα από τη γη. Σε μια συνεδρίαση η οποία έγινε διαδικτυακά χωρίς τη δυνατότητα ευρύτερης ενημέρωσης των δημοτών και παρουσίας των ενδιαφερομένων, πλην της Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Κάτω Κορακιάνας, η οποία μετέφερε τη θέση των 2 Γενικών συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν και ήταν αντίθετες στην εισφορά σε χρήμα.
Η ευρύτερη περιοχή της Δασιάς είναι μια υπερκορεσμένη τουριστικά περιοχή, με μεγάλα ή και μικρότερα συγκροτήματα και καταλύματα. Το άλλοτε καταπράσινο τοπίο της έχει δώσει τη θέση του σε τόνους μπετόν.
Στο εύλογο δίλημμα, χρήμα που θα αναλωθεί σε ελάχιστο χρόνο ή γη που θα προσφέρει ένα πνεύμονα πρασίνου, μια ανάσα ζωής για τους κατοίκους του σήμερα και του αύριο, η απάντηση είναι αυτονόητη.
Το συμφέρον του τόπου, η ανάπτυξή του με όρους βιωσιμότητας και διατήρησης των φυσικών του πόρων -που άλλωστε είναι και ο πλούτος του- επιβάλλει να επιλεγεί η εισφορά των 70 στρεμμάτων. Ακόμα και ως διασφάλιση του δημόσιου χώρου στην ευρύτερη περιοχή και της πρόσβασης στην παραλία που κινδυνεύει να αποκλειστεί.
Και ασφαλώς δεν πρέπει να γίνεται λόγος για αξιοποίηση της έκτασης αυτής από το Δήμο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του νομοθέτη. Σκοπός είναι να υπάρχει ένα περιβαλλοντικό αντίβαρο στην υπερ-οικοδόμηση του ακινήτου, μια ζώνη ελεύθερη και «ανεκμετάλλευτη».
Άλλωστε, με αφορμή και την περίπτωση αυτή, καταδεικνύεται δυστυχώς περίτρανα η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμού Στρατηγικού/χωροταξικού σχεδιασμού για την βιώσιμη ανάπτυξη της Κέρκυρας που θα θέτει δεσμευτικούς στρατηγικούς στόχους για το μέλλον του τόπου καθώς και όρους και όρια για κάθε είδους επενδύσεις.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Σύλλογος Φίλων και Προστασίας Περιοχών Νatura Ν. Κέρκυρας, ως φορέας που έχει ως σκοπό την προστασία περιοχών και φυσικών οικοσυστημάτων στην Νότια Κέρκυρα και όλη την Κέρκυρα, εκφράζει την συμπαράστασή του στην έκκληση του Τοπικού συμβουλίου Κάτω Κορακιάνας και καλεί την Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων η οποία έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα (!) επί του θέματος να αφουγκραστεί την αγωνία της τοπικής κοινωνίας, να σκεφθεί με γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον της περιοχής, την ανάγκη για βιωσιμότητα και προστασία των λίγων φυσικών πόρων που απέμειναν στην περιοχή της Δασιάς και να μην αποδεχθεί την κατά πλειοψηφία απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου Κεντρικής Κέρκυρας.
Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και κρίσιμο και πρέπει να εισαχθεί προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο ώστε, δημοκρατικά, να διατυπωθούν όλα τα επιχειρήματα και οι απόψεις και να ληφθεί συλλογική και όχι μονοπρόσωπη απόφαση.
Εν κατακλείδι, για τους υπέρμαχους των «επενδύσεων» και της «ανάπτυξης»: Δεν είμαστε κατά των επενδύσεων, δημόσιων ή ιδιωτικών. Τουρισμός και περιβάλλον μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν, όπως άλλωστε υποδηλώνουν και οι σύγχρονες τάσεις για τον βιώσιμο τουρισμό.
Ανάπτυξη δεν είναι να επενδύεις σε τσιμέντο, δεν είναι να καταστρέφεις περιοχές για βραχυπρόθεσμο κέρδος, δεν είναι να δημιουργείς «περιοχές-άβατα» για τον τοπικό πληθυσμό. Ανάπτυξη είναι να επενδύεις στον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, να τον αυξάνεις προστατεύοντας και αναδεικνύοντάς τον, δημιουργώντας βιώσιμες και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, και να αφήνεις αυτόν τον πλούτο ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Ας μην καταστρέφουμε ό,τι έχει απομείνει από το πολύπαθο περιβάλλον του νησιού μας στο βωμό του πρόσκαιρου και αμφίβολου κέρδους!»
