Τι σχεδιάζουν οι Αλβανοί στη Χειμάρρα

Η Κέρκυρα δεν ήταν πια αλώβητη και παρθένα, όπως ήταν το 1953, που ήλθαν οι Γάλλοι στο νησί. Ήταν όμως η Αλβανία, κι ο κόλπος της Κακομιάς* απέναντι. Είχαν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από την αλλαγή εκεί. Ο Φάτος Νάνο είχε αντικαταστήσει τον Σαλί Μπερίσα από 'κείνο το περιπετειώδες και αινιγματικό εντέλει ξέσπασμα των εξαγριωμένων εξαπατημένων από τις παρατραπεζικές "πυραμίδες" (1997), και η χώρα των αετών συμφιλιωνόταν πλέον με την οικονομία της αγοράς.

 

Άλλωστε όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν terra incognita, "μαύρη τρύπα στη γεωγραφία" που θάλεγε κι ο στιχουργός. Ένα κενό στην τουριστικά αναπτυγμένη Αδριατική ανάμεσα στις δαλματικές, την Κέρκυρα και τις ελληνικές ακτές.

Η δημιουργία κεφαλαιοκρατικής οικονομίας της αγοράς, εκτός από κεφάλαια, χρειάζεται και ντόπιους κεφαλαιοκράτες. Δεν γίνεται τηλεσκοπικά και εκ του μακρόθεν. Κι αν η "μεταβίβαση" δημοσίων πόρων και οικονομικών δραστηριοτήτων σε φιλόδοξους νέους επιχειρηματίες αποδείχτηκε ευκολότερη υπόθεση (σ.σ. άλλωστε βίαιη αναδιανομή πλούτου** και ραγδαία πρωταρχική συσσώρευση δια των "πυραμίδων" και των "αεροπλανακίων" παρατηρήθηκε τότε σ' ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη, χτίζοντας έτσι τα νέα κοινωνικά στρώματα) η διαχείριση της γης, υπήρξε το μεγάλο αγκάθι.

 

Η συγκέντρωση γης

 

Προαπαιτούμενη της νέας οικονομίας, ιδιαιτέρως όσον αφορά στην τουριστική ανάπτυξη, υπήρξε η διευθέτηση του ιδιοκτησιακού, με τρόπο που να οδηγεί στην συγκέντρωση των απαιτούμενων εκτάσεων. Αυτή τη δουλειά θα έκανε ο νόμος 7501/19.7.1991, "Περί αγροτικής γης", σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου τα χωράφια που είχαν παραχωρηθεί στους σοσιαλιστικούς συνεταιρισμούς (1956) θα επιστρέφονταν σε όσους αποδείκνυαν ότι κατείχαν παλαιότερους τίτλους ιδιοκτησίας. Τα "παραθυράκια" του νομοθετήματος και στο μεταξύ η συγκεντρωμένη ισχύς κατασκευαστικών εταιρειών, που πίεζαν αδημονώντας να αξιοποιήσουν τη γη, καταγγέλεται ότι οδήγησαν σε αυθαιρεσίες και αδικίες όσον αφορά στο ιδιοκτησιακό.

Η προσπάθεια διευθέτησης της σοβούσας κατάστασης κι έτσι της αξιοποίησης της παραμένουσας ανεκμετάλλευτης γης, έγινε 17 χρόνια αργότερα με εργαλείο τον νόμο 9948/2008 "Περί ελέγχου νομιμότητας των τίτλων ιδιοκτησίας". Ο έλεγχος και σημερινή πέτρα του σκανδάλου, αιτία διαμαρτυρίας εκείνων που θίγονται, είναι ότι ο νόμος της μεταβατικής περιόδου Ρ. Αλία προέβλεπε την απόδοση των περιουσιών αποκλειστικά και μόνον σε 'κείνους που εξακολουθούσαν να ζουν στην πατρογονική γη! Όσοι άλλοι βρέθηκαν με περιουσία, σε μια αρχικώς διεσταλμένη (σ.σ.;) ερμηνεία του νόμου περί αγροτικής γης, τώρα καταγγέλεται ότι τους αφαιρείται, με το τεκμήριο της κατοχής παράνομου τίτλου! Πρόσφατα μάλιστα η ανάρτηση ανακοίνωσης για υπερεκατό Χειμαρραίους, που χάνουν έτσι τη γη, έριξε λάδι στη φωτιά του περιουσιακού στην περιοχή.

 

Στην αλβανική Βουλή

 

Το σχέδιο της συσσώρρευσης εκτάσεων και της μακροχρόνιας αξιοποίησής τους στον τουρισμό έχει επανελλημμένα αποτελέσει την αφορμή αντιπαραθέσεων στη Βουλή, όπου οι αλληλοκατηγορίες Ράμα και Μπερίσα επιβεβαιώνουν πως η αλβανική ηγεσία συνολικά και διαχρονικά σκοπεύει να ενισχύσει τη διαδικασία αυτή αλλά και να μεταφέρει πληθυσμούς, αλλάζοντας έτσι και το δημογραφικό. Όπως καταγγέλεται από τις οργανώσεις της ελληνικής μειονότητας και το Κόμμα της Ένωσης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), με τον τρόπο αυτό αλλά και την πρόσφατη διοικητική μεταρρύθμιση, επιδιώκεται η αλλοίωση του περιεχομένου των όρων αναγνώρισης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας (ΕΕΜ).

Ο αντίλογος μετέρχεται επιχειρήματα περί της αναπόφευκτης οικονομικής και εν προκειμένω κατασκευαστικής, τουριστικής ανάπτυξης και των σύγχρονων προδιαγραφών και δικαιωματικών προσδοκιών απ' αυτήν. Κι ότι με την επίκληση εθνικών και θρησκευτικών επιχειρημάτων επιδιώκεται η ματαίωση αυτής της εξέλιξης, με κραυγές για εθνοκάθαρση, αλλοίωση της πληθυσμιακής φυσιογνωμίας της περιοχής, διωγμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές εστίες.

Οι φωνές τους πάντως, φτάνουν μέχρι την Αθήνα αλλά ο ήχος από τις μπουλντόζες, που διαμορφώνουν οικόπεδα για την ανέγερση τουριστικών μονάδων στην περιοχή, μάλλον τις σκεπάζει...

* Τελικώς η έκταση, που είχε υποσχεθεί στους Γάλλους ο άλλοτε κόκκινος καθηγητής, αμφισβητήθηκε από τους ντόπιους που ήγειραν αξιώσεις κραδαίνοντας ισχυρισμούς παλαιότερης ιδιοκτησίας. Το club Med αποσύρθηκε και στη θέση του ήλθε άλλος επενδυτής, πέσανε τα μπετά όμως ο χώρος ακόμα παραμένει εργοτάξιο.

** Αλλά και η άνθιση του ελληνικού Χρηματιστηρίου, με δήθεν κανόνες αλλά επίσης άγαρμπα και παρά την επίκληση της δυτικοευρωπαϊκής κομψότητας στις συναλλαγές, έκαμε την ίδια βρώμικη δουλειά και στην ελληνική οικονομία, την ίδια ακριβώς περίοδο...