Τι «λέει» το απαλλακτικό βούλευμα για το Τεμπλόνι

ΚΕΡΚΥΡΑ. Αν οι παλαιότερες υποθέσεις, οι σχετιζόμενες με την κατασκευή και την παραλαβή του ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι, παραγράφηκαν λόγω παρέλευσης πενταετίας, η αρχειοθέτηση και των υπολοίπων έχει κι αυτή την σημασία της. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες, νομικές πηγές, το σκεπτικό της απόφασης για την παύση της δίωξης στηρίζεται και στη μη ύπαρξη ειδικών εκθέσεων πιστοποιημένων Φορέων, στις οποίες να καταγράφεται και να τεκμηριώνεται η υπέρβαση των προβλεπόμενων ορίων μόλυνσης στο χώρο. Κάτι τέτοιο εφόσον υπήρχε θα καθιστούσε τη δίωξη επιβεβλημένη, και μάλιστα από το 2012 και μετά, σε κακουργηματικό επίπεδο. Όμως οι κατά καιρούς, πολλές υπηρεσιακές εκθέσεις τόσο επί νομαρχιακής όσο και πολύ πρόσφατα επί περιφερειακής δικαιοδοσίας, που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, υπήρξαν εύγλωττες για διαχειριστικού χαρακτήρα ατασθαλίες. Τόσες και τέτοιες που επέτρεπαν όμως στη διοικητική Αρχή να παρατείνει, με βαριά καρδιά είν' αλήθεια, την αδειοδότηση της προβληματικής αλλά ουδέποτε αρμοδίως διαπιστωμένης ως επικινδύνως λειτουργούσας εγκατάστασης στο Τεμπλόνι. Κι αυτό για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, αδειοδοτούταν. Κάτι άλλωστε που επεσήμαινε, συχνά - πυκνά και ο Ιατρικός σύλλογος, με την προηγούμενη σύνθεση της διοίκησής του όταν συγκεντρώνονταν τα σκουπίδια στις γωνιές των δρόμων, συνεπεία του αποκλεισμού του ΧΥΤΑ από τους αναστατωμένους περιοίκους του. Σε δυο Εκθέσεις, που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, τόσο από το Δημόκριτο όσο και από Εργαστήριο του ΕΜΠ (2010 & 2016, αντιστοίχως) αναφέρεται ότι δεν παρατηρήθηκε υπέρβαση ορίων ώστε να στοιχειοθετείται η καταστροφή του περιβάλλοντος, τουλάχιστον στο επίπεδο που διώκεται βάσει νόμου.

Έτσι η παύση της δίωξης, σχεδόν όλων των εμπλεκομένων στην υπόθεση, αναλύεται σε δυο κυρίως άξονες και έναν ακόμα. Είναι εκείνες οι εγγραφές στη δικογραφία, όπως του Μαχειμάρη, του Α. Ασωνίτη, Φ. Ηλία, Δ. Τρύφωνα, Θ. Μπαλλή, Μ. Αγγέλη και Ε. Λινάρδου, των οποίων τα όποια αδικήματα κι αν στοιχειοθετούνταν έχουν παραγραφεί εφόσον εμπίπτουν στη νομοθεσία προ του 2012. Πρόκειται δηλ. για αδικήματα πλημελληματικού χαρακτήρα με την πρόβλεψη της παραγραφής τους εντός της πενταετίας. Σημειωτέον ότι σ' αυτήν κατηγορία περιλαμβάνονται τόσο ο εργολάβος όσο και ο πρόεδρος τότε του Συνδέσμου που παρέλαβε το έργο, η προβληματική συμπεριφορά του οποίου όσον αφορά τουλάχιστον στα στραγγίδια, τη βιολόγηση τους και την συγκέντρωση του βιοαερίου εξακολουθούσε μέχρι πρότινος. Εγκαταστάθηκε μετά είκοσι χρόνια ειδική εργολαβία αποκατάστασης κι οι περίοικοι εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για την σοβούσα κατάσταση στην εγκατάσταση.

Ο δεύτερος άξονας αφορά σε εκείνους που δικάστηκαν για τις ίδιες κατηγορίες και αθωώθηκαν, όπως οι δήμαρχοι Μικάλεφ και Κάρρας και ο Γ. Τρεπεκλής, που είχε απαλλαγεί με βούλευμα.

Οι υπόλοιποι της δικογραφίας, Νικολούζος, Σπ. Κροκίδης, Σπ. Ασπιώτης, Ν. Αναστασόπουλος, Φ. Κόλλας και Κ. Γαστεράτος εμπίπτουν στην επί της ουσίας απόφαση ότι δηλ. δεν υφίσταται διαπιστωμένη από ειδικό και πιστοποιημένο Φορέα, υπέρβαση των προβλεπόμενων από τη νομοθεσία ορίων μόλυνσης του περιβάλλοντος και για άλλους ότι η εμπλοκή και η ευθύνη τους δεν στοιχειοθετείται.

Η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για την παύση της δίωξης και την αρχειοθέτηση της υπόθεσης είναι ομόφωνη. Το Συμβούλιο απαρτιζόταν από τον Πρόεδρο των Πρωτοδικών, Δ. Μίγκο και δυο δικαστές, Α. Αθηναίο, Ε. Ράπη. Ο μόνος που θα μπορούσε να ασκήσει αναίρεση σ΄αυτήν την απόφαση είναι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Άλλωστε το βούλευμα έχει ήδη φύγει για το Ανώτατο Δικαστήριο εφόσον η επίδικη δικογραφία αποτελεί στοιχείο φακέλου για τη διερεύνηση πειθαρχικών παραπτωμάτων δικαστικών λειτουργών, που απασχόλησαν στο πρόσφατο παρελθόν τη δημοσιότητα.