Επιστολή «θερμή παράκληση» Μαχειμάρη για τη Λιτανεία του Μ. Σαββάτου
Μαχειμάρης Γιώργος
15 Απριλίου 2020
/ 16:01
«Σήμερα που ο κόσμος δοκιμάζεται, η διαχρονική πιστοποίηση της θαυματουργικής παρουσίας του Προστάτη του Νησιού μας, αποτελεί ευλογία και υπερίσχυση της ζωής και της Ανάστασης που αναμένουμε...», υπογραμμίζει ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας
ΑΧΑΡΑΒΗ (ΒΟΡΕΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ). Επιστολή του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας, Γιώργου Μαχειμάρη, αναφορικά με τη λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνος και του Επιταφίου του Μεγάλου Σαββάτου.
Αξιότιμοι,
Αντιλαμβάνομαι πως είναι πολύ δύσκολο να εκφράσει κάποιος την άποψη του για τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως είναι η δημόσια υγεία και η πίστη. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να παραθέσω κάποιες σκέψεις για προβληματισμό ένθεν κι ένθεν.
Το σίγουρο είναι ότι τελικά ζούμε σε μια δύσκολη εποχή για όλους τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, φορτισμένη με τους συμβολισμούς των Αγίων ημερών, που αντί να αναζητούμε στηρίγματα, σηκώνουμε σκόνη. Μια λέξη έρχεται αυθόρμητα. ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.
Είναι σίγουρο πως οι «κατοικούντες» στην Κέρκυρα αισθανόμαστε κι αποκρυπτογραφούμε με τους δικούς μας κώδικες τις τελευταίες βδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, της Ανάστασης, της Λαμπρής. Για μας οι μέρες αυτές είναι στάσεις ζωής, μιλούν στην ψυχή μας, είναι κομμάτι της ζωής μας.
Ακόμα και τώρα που γράφονται αυτά, το τελετουργικό των ημερών ζωντανεύει με εικόνες. Δεν είναι απλά ένα θρησκευτικό δρώμενο. Σα να συνωμοτούν όλα, ιστορία, φιλοσοφία, παράδοση, μουσική, πίστη, χορωδίες και να φτάνουν ταυτόχρονα στην κορύφωση τους.
Όλη η Κέρκυρα, ο κόσμος της, συμμετέχει σ ένα τελετουργικό σκηνικό δέους και σεβασμού, σε μια τεράστια λιτανεία, με τάξη, όπου κυριαρχεί μια αίσθηση χαρμολύπης και απόλυτης κατάνυξης.
Στην Κέρκυρα, αυτές τις μέρες «περπατάμε τον Άγιο μας» στα καντούνια της πόλης μας για να ξορκίσει το κακό. Με σεβασμό. Με φιλαρμονικές, με εμβατήρια .Η μουσική δεν είναι απλός ήχος. Είναι ζωή. Κι όταν ακουστεί ο «Αμλέτος», λυπημένος σαν την εβδομάδα των Παθών και το «Calde Lacrime» (καυτά δάκρυα) η αίσθηση δεν αντέχεται κι η ψυχική ένταση κορυφώνεται.
Σίγουρα η βαθιά λύπη μας κυριαρχεί αυτό το διάστημα γιατί βιώνουμε τη Μεγάλη βδομάδα με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από κείνον των προηγούμενων χρόνων.
Αυτό δε σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση ότι κλονίζεται η πίστη μέσα μας. Κληθήκαμε όλοι, πολιτεία, κοινωνία, εκκλησία να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, σ' ένα δίλλημα: Ζωή ή θάνατος. Κι επιλέγουμε: «Γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».
Το Πάσχα του 2020, είναι διαφορετικό των προηγούμενων χρόνων.
Είναι Πάσχα δοκιμασίας. Δικής μας, της ανθρωπιάς μας, της σοβαρότητάς , της ωριμότητάς και της υπευθυνότητας μας. Και στέρησης. Των δικών μας ανθρώπων. Όλων εκείνων των διεργασιών-παραδόσεων εθίμων που χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα, την Ανάσταση, το Πάσχα και τις επόμενες βδομάδες. Του εκκλησιασμού των θρησκευτικών τελετών.
Παράλληλα όμως είναι η γιορτή που μας δίνει τη δυνατότητα να αντλήσουμε μέσα από το Αναστάσιμο Μήνυμα, δύναμη, αισιοδοξία, αυτοσυγκράτηση κι αυτοπεποίθηση. Στοιχεία που αυτή την περίοδο τα χρειαζόμαστε ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς η Κοινωνία μας ζει καθημερινά το Γολγοθά της πανδημίας.
Ο κορωνοϊός που άλλαξε τη ζωή μας σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήρθε να μας θυμίσει τι σημαίνει άνθρωπος. Τι σημαίνει να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου. Και ότι κανένας δεν το περνάει μόνος του ‘όλο αυτό. Πολίτες απ' όλο τον πλανήτη αγωνιούν για τους πολίτες όλου του κόσμου. Ο πολίτης από την Ισπανία ζει το άγχος και την αγωνίας του Ιταλού, του Κινέζου. Κι όσο «το μακριά» δηλώνει την απόσταση τόσο πιο πολύ νοιώθεις «κοντά», «δίπλα», την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση. Αρχές και αξίες, που μας τις θύμισε η πανδημία.
Δοκιμαζόμαστε όλοι, μαθαίνουμε και ίσως αυτή είναι η ευκαιρία να διορθώσουμε τη δική μας πορεία, χτίζοντας γερά θεμέλια, οικοδομώντας το «Εικονοστάσι των αξιών» για μια ζωή με πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης, συλλογικότητας, απλότητας, ταπείνωσης, κατανόησης, εμπιστοσύνης στους ανθρώπους και στο Θεό.
Οι άνθρωποι στην καραντίνα, οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού ζουν πιο δύσκολα από ποτέ. Ξέρουν, όμως, πως δίπλα βρίσκονται συνάνθρωποί τους που θα τρέξουν για αυτούς, που θα νοιαστούν για την υγεία τους, το φαγητό τους, τα ψώνια τους.
Αυτή την ανθρωπιά και αλληλεγγύη, ας την κρατήσουμε για πάντα. Ας παραμείνουμε άνθρωποι και μετά που θα φύγει το «κακό». Ας μην ξεχάσουμε ποτέ πως πάντα υπάρχουν συμπολίτες μας που περνούν δύσκολα, συνάνθρωποί μας που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαΐ και φάρμακα για να αντιμετωπίσουν την αρρώστια.
Πορευόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα με πίστη και ελπίδα ότι θα έρθει το Φως της Ανάστασης για όλους, μνημονεύοντας το λόγο του π. Μωυσέως του Αγιορείτου… «Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα. Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθει το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας».
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία πρωτόγνωρη κατάσταση και οφείλουμε ως υπεύθυνοι πολίτες να προσαρμοστούμε στα δεδομένα για να ξεπεράσουμε τη δύσκολη συγκυρία με πρώτο μας μέλημα τη διασφάλιση της υγείας όλων μας. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ., για να μπορούμε του χρόνου τέτοιες μέρες να βρεθούμε υγιείς με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Και σε πείσμα όλων αυτών των δυσκολιών, το φετινό Πάσχα, πρέπει να το ζήσουμε ακόμα πιο πολύ!
Αυτό το Πάσχα -σεβόμενοι τα μέτρα που έχουν ληφθεί καθ’ υπόδειξη των ειδικών- θα το ζήσουμε από τα σπίτια μας λίγο αλλιώτικα, λίγο διαφορετικά αλλά θα βάλουμε όση θετική ενέργεια χρειάζεται για να το ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Στόχος αρχικός και πιο σημαντικός; Να μη λείπει κανείς από το σπίτι του. Επιβάλλεται να είμαστε όλοι εκεί και θα είμαστε υγιείς, ασφαλείς και προστατευμένοι, έτοιμοι να ζήσουμε τις Άγιες ημέρες του Πάσχα, «τις ημέρες των ευεργετικών δακρύων και της ισχυρής συγκίνησης», προσαρμοσμένοι με τα νέα δεδομένα, μετρώντας τις ευλογίες της ζωής. Ότι ο καθένας , είναι ζωντανός, έχει το σπίτι του, την δυνατότητα να προφυλάξει την υγεία του. Να καθίσει στο τραπέζι με τα κόκκινα αυγά και τη «φογάτσα» με την οικογένειά του και να ευχηθεί “και του χρόνου, με υγεία”..
Αξιότιμοι,
Σίγουρα η βαθιά λύπη μας κυριαρχεί αυτό το διάστημα γιατί βιώνουμε τη Μεγάλη βδομάδα με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από κείνον των προηγούμενων χρόνων.
Σ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια ακόμα απώλεια. Βαριά για την Κέρκυρα και τους πολίτες της. Να μην παρακολουθήσουμε, έστω κι από τηλεοράσεως την κατανυκτική λιτανεία του Μεγάλου Σαββάτου.
Μια λιτανεία που για 500 χρόνια δεν έχει ανασταλεί ποτέ ακόμα και σε σκοτεινές περιόδους τόσο επιδημιών όσο και ξένων κατακτητών.
Ο Άγιος μας ζει και συμβαδίζει με την ιστορία της Κέρκυρας και την προσδιορίζει για πέντε και πλέον αιώνες.
Συναισθανόμενοι το δέος που προκαλεί μια τέτοια απόφαση για τον κάθε κερκυραίο, μοναδική αντίδραση μας είναι, ενωμένοι όλοι μαζί, να ζητήσουμε από την Πολιτεία και παρακαλούμε θερμά, λόγω σπουδαιότητας και ιστορικής σημασίας, να επιτραπεί με αυστηρή τήρηση των κανόνων (κεκλεισμένων των θυρών) η λιτάνευση του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου μας, με το Μητροπολίτη μας, τους αναγκαίους θρησκευτικούς λειτουργούς και βοηθητικό προσωπικό, εντός του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος με ταυτόχρονη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση πρόσφορη για όλες και όλους τους «κατοικούντες» στην Κέρκυρα, τους απανταχού Κερκυραίους και όλο το Χριστιανισμό.
Παρακαλούμε θερμά επίσης το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας, που γνωρίζουμε καλά ότι στα 18 χρόνια διακονίας στην Κέρκυρα, είναι Ποιμενάρχης, δάσκαλος της αγάπης, με βασική του μέριμνα τους ανθρώπους, να τελέσει εντός του Ιερού Ναού, το θρησκευτικό τελετουργικό της λιτάνευσης του Ιερού σκηνώματος του Αγίου μας, την αρχαιότερη από τις λιτανείες του Αγίου.
Σήμερα που ο κόσμος δοκιμάζεται, η διαχρονική πιστοποίηση της θαυματουργικής παρουσίας του Προστάτη του Νησιού μας, αποτελεί ευλογία και υπερίσχυση της ζωής και της Ανάστασης που αναμένουμε.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ
«ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ για τη Λιτάνευση του Σεπτού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος το Μεγάλο Σάββατο»
Αξιότιμοι,
Αντιλαμβάνομαι πως είναι πολύ δύσκολο να εκφράσει κάποιος την άποψη του για τόσο ευαίσθητα θέματα, όπως είναι η δημόσια υγεία και η πίστη. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να παραθέσω κάποιες σκέψεις για προβληματισμό ένθεν κι ένθεν.
Το σίγουρο είναι ότι τελικά ζούμε σε μια δύσκολη εποχή για όλους τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, φορτισμένη με τους συμβολισμούς των Αγίων ημερών, που αντί να αναζητούμε στηρίγματα, σηκώνουμε σκόνη. Μια λέξη έρχεται αυθόρμητα. ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ.
Είναι σίγουρο πως οι «κατοικούντες» στην Κέρκυρα αισθανόμαστε κι αποκρυπτογραφούμε με τους δικούς μας κώδικες τις τελευταίες βδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, της Ανάστασης, της Λαμπρής. Για μας οι μέρες αυτές είναι στάσεις ζωής, μιλούν στην ψυχή μας, είναι κομμάτι της ζωής μας.
Ακόμα και τώρα που γράφονται αυτά, το τελετουργικό των ημερών ζωντανεύει με εικόνες. Δεν είναι απλά ένα θρησκευτικό δρώμενο. Σα να συνωμοτούν όλα, ιστορία, φιλοσοφία, παράδοση, μουσική, πίστη, χορωδίες και να φτάνουν ταυτόχρονα στην κορύφωση τους.
Όλη η Κέρκυρα, ο κόσμος της, συμμετέχει σ ένα τελετουργικό σκηνικό δέους και σεβασμού, σε μια τεράστια λιτανεία, με τάξη, όπου κυριαρχεί μια αίσθηση χαρμολύπης και απόλυτης κατάνυξης.
Στην Κέρκυρα, αυτές τις μέρες «περπατάμε τον Άγιο μας» στα καντούνια της πόλης μας για να ξορκίσει το κακό. Με σεβασμό. Με φιλαρμονικές, με εμβατήρια .Η μουσική δεν είναι απλός ήχος. Είναι ζωή. Κι όταν ακουστεί ο «Αμλέτος», λυπημένος σαν την εβδομάδα των Παθών και το «Calde Lacrime» (καυτά δάκρυα) η αίσθηση δεν αντέχεται κι η ψυχική ένταση κορυφώνεται.
Σίγουρα η βαθιά λύπη μας κυριαρχεί αυτό το διάστημα γιατί βιώνουμε τη Μεγάλη βδομάδα με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από κείνον των προηγούμενων χρόνων.
Αυτό δε σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση ότι κλονίζεται η πίστη μέσα μας. Κληθήκαμε όλοι, πολιτεία, κοινωνία, εκκλησία να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, σ' ένα δίλλημα: Ζωή ή θάνατος. Κι επιλέγουμε: «Γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».
Το Πάσχα του 2020, είναι διαφορετικό των προηγούμενων χρόνων.
Είναι Πάσχα δοκιμασίας. Δικής μας, της ανθρωπιάς μας, της σοβαρότητάς , της ωριμότητάς και της υπευθυνότητας μας. Και στέρησης. Των δικών μας ανθρώπων. Όλων εκείνων των διεργασιών-παραδόσεων εθίμων που χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα, την Ανάσταση, το Πάσχα και τις επόμενες βδομάδες. Του εκκλησιασμού των θρησκευτικών τελετών.
Παράλληλα όμως είναι η γιορτή που μας δίνει τη δυνατότητα να αντλήσουμε μέσα από το Αναστάσιμο Μήνυμα, δύναμη, αισιοδοξία, αυτοσυγκράτηση κι αυτοπεποίθηση. Στοιχεία που αυτή την περίοδο τα χρειαζόμαστε ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς η Κοινωνία μας ζει καθημερινά το Γολγοθά της πανδημίας.
Ο κορωνοϊός που άλλαξε τη ζωή μας σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήρθε να μας θυμίσει τι σημαίνει άνθρωπος. Τι σημαίνει να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου. Και ότι κανένας δεν το περνάει μόνος του ‘όλο αυτό. Πολίτες απ' όλο τον πλανήτη αγωνιούν για τους πολίτες όλου του κόσμου. Ο πολίτης από την Ισπανία ζει το άγχος και την αγωνίας του Ιταλού, του Κινέζου. Κι όσο «το μακριά» δηλώνει την απόσταση τόσο πιο πολύ νοιώθεις «κοντά», «δίπλα», την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση. Αρχές και αξίες, που μας τις θύμισε η πανδημία.
Δοκιμαζόμαστε όλοι, μαθαίνουμε και ίσως αυτή είναι η ευκαιρία να διορθώσουμε τη δική μας πορεία, χτίζοντας γερά θεμέλια, οικοδομώντας το «Εικονοστάσι των αξιών» για μια ζωή με πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης, συλλογικότητας, απλότητας, ταπείνωσης, κατανόησης, εμπιστοσύνης στους ανθρώπους και στο Θεό.
Οι άνθρωποι στην καραντίνα, οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού ζουν πιο δύσκολα από ποτέ. Ξέρουν, όμως, πως δίπλα βρίσκονται συνάνθρωποί τους που θα τρέξουν για αυτούς, που θα νοιαστούν για την υγεία τους, το φαγητό τους, τα ψώνια τους.
Αυτή την ανθρωπιά και αλληλεγγύη, ας την κρατήσουμε για πάντα. Ας παραμείνουμε άνθρωποι και μετά που θα φύγει το «κακό». Ας μην ξεχάσουμε ποτέ πως πάντα υπάρχουν συμπολίτες μας που περνούν δύσκολα, συνάνθρωποί μας που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαΐ και φάρμακα για να αντιμετωπίσουν την αρρώστια.
Πορευόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα με πίστη και ελπίδα ότι θα έρθει το Φως της Ανάστασης για όλους, μνημονεύοντας το λόγο του π. Μωυσέως του Αγιορείτου… «Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα. Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθει το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας».
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία πρωτόγνωρη κατάσταση και οφείλουμε ως υπεύθυνοι πολίτες να προσαρμοστούμε στα δεδομένα για να ξεπεράσουμε τη δύσκολη συγκυρία με πρώτο μας μέλημα τη διασφάλιση της υγείας όλων μας. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ., για να μπορούμε του χρόνου τέτοιες μέρες να βρεθούμε υγιείς με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Και σε πείσμα όλων αυτών των δυσκολιών, το φετινό Πάσχα, πρέπει να το ζήσουμε ακόμα πιο πολύ!
Αυτό το Πάσχα -σεβόμενοι τα μέτρα που έχουν ληφθεί καθ’ υπόδειξη των ειδικών- θα το ζήσουμε από τα σπίτια μας λίγο αλλιώτικα, λίγο διαφορετικά αλλά θα βάλουμε όση θετική ενέργεια χρειάζεται για να το ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Στόχος αρχικός και πιο σημαντικός; Να μη λείπει κανείς από το σπίτι του. Επιβάλλεται να είμαστε όλοι εκεί και θα είμαστε υγιείς, ασφαλείς και προστατευμένοι, έτοιμοι να ζήσουμε τις Άγιες ημέρες του Πάσχα, «τις ημέρες των ευεργετικών δακρύων και της ισχυρής συγκίνησης», προσαρμοσμένοι με τα νέα δεδομένα, μετρώντας τις ευλογίες της ζωής. Ότι ο καθένας , είναι ζωντανός, έχει το σπίτι του, την δυνατότητα να προφυλάξει την υγεία του. Να καθίσει στο τραπέζι με τα κόκκινα αυγά και τη «φογάτσα» με την οικογένειά του και να ευχηθεί “και του χρόνου, με υγεία”..
Αξιότιμοι,
Σίγουρα η βαθιά λύπη μας κυριαρχεί αυτό το διάστημα γιατί βιώνουμε τη Μεγάλη βδομάδα με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από κείνον των προηγούμενων χρόνων.
Σ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια ακόμα απώλεια. Βαριά για την Κέρκυρα και τους πολίτες της. Να μην παρακολουθήσουμε, έστω κι από τηλεοράσεως την κατανυκτική λιτανεία του Μεγάλου Σαββάτου.
Μια λιτανεία που για 500 χρόνια δεν έχει ανασταλεί ποτέ ακόμα και σε σκοτεινές περιόδους τόσο επιδημιών όσο και ξένων κατακτητών.
Ο Άγιος μας ζει και συμβαδίζει με την ιστορία της Κέρκυρας και την προσδιορίζει για πέντε και πλέον αιώνες.
Συναισθανόμενοι το δέος που προκαλεί μια τέτοια απόφαση για τον κάθε κερκυραίο, μοναδική αντίδραση μας είναι, ενωμένοι όλοι μαζί, να ζητήσουμε από την Πολιτεία και παρακαλούμε θερμά, λόγω σπουδαιότητας και ιστορικής σημασίας, να επιτραπεί με αυστηρή τήρηση των κανόνων (κεκλεισμένων των θυρών) η λιτάνευση του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου μας, με το Μητροπολίτη μας, τους αναγκαίους θρησκευτικούς λειτουργούς και βοηθητικό προσωπικό, εντός του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος με ταυτόχρονη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση πρόσφορη για όλες και όλους τους «κατοικούντες» στην Κέρκυρα, τους απανταχού Κερκυραίους και όλο το Χριστιανισμό.
Παρακαλούμε θερμά επίσης το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας, που γνωρίζουμε καλά ότι στα 18 χρόνια διακονίας στην Κέρκυρα, είναι Ποιμενάρχης, δάσκαλος της αγάπης, με βασική του μέριμνα τους ανθρώπους, να τελέσει εντός του Ιερού Ναού, το θρησκευτικό τελετουργικό της λιτάνευσης του Ιερού σκηνώματος του Αγίου μας, την αρχαιότερη από τις λιτανείες του Αγίου.
Σήμερα που ο κόσμος δοκιμάζεται, η διαχρονική πιστοποίηση της θαυματουργικής παρουσίας του Προστάτη του Νησιού μας, αποτελεί ευλογία και υπερίσχυση της ζωής και της Ανάστασης που αναμένουμε.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ
