Κερκύρας Νεκτάριος: «Ο Άγιος Σπυρίδων ενώνει την Ορθοδοξία» (photos)

Στο ασφυκτικά γεμάτο από πιστούς ιερό προσκύνημα, παρουσία και των αρχών του τόπου, τελέστηκε το πρωι της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2019, Αρχιερατικό Συλλείτουργο, ιερουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου, ο οποίος και προεξήρχε, Ρούσσε (εκ της Εκκλησίας της Βουλγαρίας) κ. Ναούμ, Βελγίου και Ολλανδίας κ. Δοσίθεος (εκ της Εκκλησίας της Γεωργίας) και ο επιχώριος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.



Στο τέλος της θείας λειτουργίας έγινε η καθιερωμένη παράκληση και η έξοδος του ιερού σκηνώματος από την λάρνακα, ενώ διαβάστηκε η δέηση και η ευχή για την ανάμνηση του θαύματος του 1673 από τον Μητροπολίτη Κερκύρας. Το ιερό σκήνωμα παρέμεινε εντός του ναού λόγω της καταρρακτώδους βροχής, ενώ η Παλαιά Φιλαρμονική Κέρκυρας παιάνισε κατά την νενομισμένη παράδοση.

Προσφωνώντας τους Μητροπολίτες και το εκκλησίασμα, ο Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος τόνισε ότι ο άγιος Σπυρίδων ενώνει την Ορθοδοξία φέρνοντας πιστούς από πολλά μέρη του κόσμου, μας δίνει θάρρος, ελπίδα και δύναμη σε καιρούς αθεΐας και ανέχειας, υλικής και πνευματικής, ενώ η παρουσία του αφθάρτου σκηνώματός του είναι ένα διαρκές θαύμα!



Κατά την Θεία Λειτουργία  τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, ο οποίος επεσήμανε ότι ο άγιος Σπυρίδων είναι ένας άγιος που συγκινεί την ανά την Οικουμένη Ορθοδοξία και όχι μόνο την Κέρκυρα. Είναι διαχρονικός. Αυτό αποδεικνύεται και από την συνεχή συλλειτουργία επισκόπων και κληρικών δίπλα το ιερό του σκήνωμα, όπως και από την κοσμοσυρροή στο ιερό προσκύνημα.

Στη συνέχεια ο κ. Θεόκλητος συνέδεσε την αγιότητα του Αγίου Σπυρίδωνος με την αθανασία της ψυχής, με αφορμή την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Απόκειται άπαξ τοις ανθρώποις αποθανείν, τόνισε. Ο θάνατος είναι δημοκρατικός, καθώς δεν υπολογίζει αξιώματα, πλούτο, ηλικία, φύλο. Δεν πλαστήκαμε για να πεθάνουμε, αλλά ο θάνατος ήρθε ως συνέπεια του εγωισμού των πρωτοπλάστων. Πλαστήκαμε από τον Θεό για να γευτούμε την αθανασία.

Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να πιστεύουμε, να ζούμε κατά Θεόν και να μείνουμε πρόσωπα. Σημείο του προσώπου το όνομα. Στην παραβολή γνωρίζουμε το όνομα του φτωχού Λαζάρου. Ο πλούσιος στερείται της χάριτος του Θεού και μένει άγνωστος για τον Θεό, παρότι ήταν γνωστός στους ανθρώπους. Όταν η χάρις φεύγει από τον άνθρωπο, παύει να είναι πρόσωπο. Ο Λάζαρος είναι πρόσωπο και γι’ αυτό ο Χριστός αναφέρει το όνομά του.



Ο Λάζαρος υπέμεινε, σιώπησε, δεν κατέκρινε, παρέμεινε πιστός στο έλεος του Θεού. Γι’ αυτό και  Άγγελοι πήραν την ψυχή του στον κόλπο του Θεου, ενώ η ψυχή του πλουσίου πήγε στον Άδη. Ο Θεός δεν λησμονεί όποιον προσπαθεί να ζήσει σε αρμονία με το θέλημά Του, είναι ταπεινός, πράος, άνθρωπος της αγάπης. Οι μακράν του Θεού ευρισκόμενοι, οι ζώντες ασώτως καταλήγουν εκτός της αγκάλης του Θεού. Βλέπουν τον Παράδεισο, αλλά δεν μπορούν να ζήσουν την παραδείσια ζωή. Και το ευαγγέλιο αναφέρεται στην μετά τον θάνατο μέση κατάσταση των ψυχών και όχι στην ανάσταση των νεκρών.

Άλλες ψυχές προγεύονται του Παραδείσου, άλλες της κολάσεως. Δεν υπάρχει μετάνοια μετά θάνατον. Μόνη βοήθεια η αγάπη διά της προσευχής και των μνημοσύνων.

Γι’ αυτό και η παραβολή μας υπενθυμίζει ότι ενώ φεύγουμε από τη ζωή, δε χάνεται ο άνθρωπος. Η  ψυχή αναμένει την ανάσταση των νεκρών σωμάτων, ο θάνατος είναι ύπνος και τα νεκροταφεία ονομάζονται  κοιμητήρια!



Η ψυχη μας λοιπόν παραμένει αθάνατη. Η κοίμηση των αγίων μας, τα λείψανά τους και μάλιστα τα άφθαρτα, όπως του αγίου Σπυρίδωνος, φανερώνουν την συνέχεια της ζωής. Ο άγιος μας ευλογεί και μας αγιάζει. Ας μη φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά να είμαστε πλήρεις έργων αγαθών, αγάπης, ταπεινώσεως, αλληλεγγύης, ενωμένοι στην Εκκλησία έχοντας κοινό σκοπό την βασιλεία των ουρανών και τον παράδεισο.

Κλείνοντας τις σκέψεις του ο Μητροπολίτης Βρεσθένης ευχήθηκε  η Κέρκυρα να συνεχίζει να γιορτάζει τον άγιο στους αιώνες, να παίρνουμε δύναμη και να παλεύουμε να νικήσουμε τον θάνατο και να έχουμε ζωή Θεού με τις δικές του προσευχές.