Γ. Καρύδης: «Επιβεβαιώθηκε το πολιτικό & αυτοδιοικητικό ατόπημα»
Καρύδης Γιώργος
24 Σεπτεμβρίου 2019
/ 10:30
Ανακοίνωση του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Κερκυραϊκή Συμμαχία» μετά την ανακοίνωση των ονομάτων των αντιδημάρχων στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων
ΚΕΡΚΥΡΑ. Ανακοίνωση εξέδωσε ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Κερκυραϊκή Συμμαχία», Γιώργος Καρύδης, μετά την ανακοίνωση των ονομάτων των αντιδημάρχων στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων από τη Δήμαρχο, Μερόπη Υδραίου.
Ο Γιώργος Καρύδης, ο οποίος έχει τιτλοφορήσει την ανακοίνωσή του ως «Το πολιτικό και αυτοδιοικητικό ατόπημα επιβεβαιώθηκε», αναφέρει τα παρακάτω:
«Μετά τη δημοσιοποίηση του ορισμού των αντιδημάρχων από τη Δήμαρχο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων κ. Μερόπη Υδραίου επαληθεύτηκαν οι δημόσιες εκτιμήσεις μας περί ανταμοιβής δημοτικών συμβούλων προσχωρησάντων προ και μετά των δημοτικών εκλογών στη δημοτική πλειοψηφία.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση όμως δεν είναι ιδεολογικοπολιτικά άχρωμη χωρίς αξιακό πρόσημο, ούτε οι δημοτικές Παρατάξεις είναι απολίτικες.
Η προσχώρηση χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις όχι σε συγγενείς αλλά σε αντίθετους ιδεολογικά χώρους με προσχηματικές δικαιολογίες είναι ένα βαθύ παρακμιακό φαινόμενο.
Ο καιροσκοπισμός, η ιδιοτέλεια, η υποκρισία και η συναλλαγή βαπτίζονται συνεργασία και σύμπραξη για το «καλό της Κέρκυράς μας»! Δήθεν!
Πως μπορεί όμως να συμβιβαστεί η μέχρι τώρα συμμετοχή σε Παράταξη που υπερασπίζεται το δημόσιο χαραχτήρα των βασικών δημοτικών υπηρεσιών στον πολίτη με την ένταξη πλέον σε Παράταξη προϊόν του κομματικού νεοφιλελευθερισμού που υιοθετεί τη ιδιωτικοποίηση των πάντων (λ.χ. το νερό σε ιδιώτες, όλη η διαχείριση των απορριμμάτων σε εργολάβους κ.ά.);
Πως εξηγείται το φαινόμενο της προσχώρησης στην αντίπαλη ιδεολογικά και αυτοδιοικητικά Παράταξη που τα πέντε προηγούμενα χρόνια καταψήφιζε όλους τους δημοτικούς Προϋπολογισμούς και ζητούσε τις παραιτήσεις αυτών που σήμερα ανταμείβει για τη σύνταξη πλέον του δικού της Προϋπολογισμού;
Τι σήμαινε άραγε η συμμετοχή με αξίωμα σε Παράταξη που έχει προτεραιότητα την άσκηση κοινωνικής πολιτικής κι ύστερα για λόγους διατήρησης του αξιώματος η μεταπήδηση σε πολιτικό χώρο που πρεσβεύει την αδιαφορία για την κοινωνική πρόνοια και τον αδύναμο οικονομικά άνθρωπο;
Τι υποκρύπτει τάχα η επιβράβευση υποψήφιου που εκλέχτηκε υφαρπάζοντας ψήφους από τον προοδευτικό χώρο και κατόπιν υπηρετεί από νευραλγική θέση τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών και προνομιούχων;
Εμείς δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι και άλλος δήμαρχος αν είχε εκλεγεί πάλι οι ίδιοι θα «συνέπρατταν».
Το παρακμιακό τούτο φαινόμενο δεν εμφανίζεται μόνο τοπικά. Είναι επίκαιρο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Αυτό όμως που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία και έντονο προβληματισμό δεν είναι οι κυρίες και οι κύριοι καρεκλοκένταυροι που κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό που πρέπει να διερευνηθεί και να ερμηνευτεί είναι η επιδοκιμασία του εκλογικού σώματος σε τέτοιες υποψηφιότητες.
Το φαινόμενο χρειάζεται κοινωνιολογική έρευνα. Η εκτίμησή μας είναι ότι καταρχάς αυτό οφείλεται στη σύγχυση που έχει προκαλέσει η πολύπλευρη κρίση σε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος και το έχει οδηγήσει σε αβεβαιότητα, σε απάθεια, σε ιδιώτευση, σε απόγνωση, σε τιμωρητικού και κυνικού τύπου αντιδράσεις.
Το ζητούμενο επομένως είναι η διαρκής προσπάθεια για ενημέρωση, κατανόηση, ενίσχυση του μορφωτικού επιπέδου του μέσου κοινωνού και η αποκάλυψη της ωμής πραγματικότητας.
Ταυτόχρονα απαιτείται αγώνας με αξιακή συνέπεια και υπευθυνότητα για την επανασυσπείρωση και τη δημιουργία ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων αποδυνάμωσης και ανατροπής τέτοιων φαινομένων, που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας».
Ο Γιώργος Καρύδης, ο οποίος έχει τιτλοφορήσει την ανακοίνωσή του ως «Το πολιτικό και αυτοδιοικητικό ατόπημα επιβεβαιώθηκε», αναφέρει τα παρακάτω:
«Μετά τη δημοσιοποίηση του ορισμού των αντιδημάρχων από τη Δήμαρχο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων κ. Μερόπη Υδραίου επαληθεύτηκαν οι δημόσιες εκτιμήσεις μας περί ανταμοιβής δημοτικών συμβούλων προσχωρησάντων προ και μετά των δημοτικών εκλογών στη δημοτική πλειοψηφία.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση όμως δεν είναι ιδεολογικοπολιτικά άχρωμη χωρίς αξιακό πρόσημο, ούτε οι δημοτικές Παρατάξεις είναι απολίτικες.
Η προσχώρηση χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις όχι σε συγγενείς αλλά σε αντίθετους ιδεολογικά χώρους με προσχηματικές δικαιολογίες είναι ένα βαθύ παρακμιακό φαινόμενο.
Ο καιροσκοπισμός, η ιδιοτέλεια, η υποκρισία και η συναλλαγή βαπτίζονται συνεργασία και σύμπραξη για το «καλό της Κέρκυράς μας»! Δήθεν!
Πως μπορεί όμως να συμβιβαστεί η μέχρι τώρα συμμετοχή σε Παράταξη που υπερασπίζεται το δημόσιο χαραχτήρα των βασικών δημοτικών υπηρεσιών στον πολίτη με την ένταξη πλέον σε Παράταξη προϊόν του κομματικού νεοφιλελευθερισμού που υιοθετεί τη ιδιωτικοποίηση των πάντων (λ.χ. το νερό σε ιδιώτες, όλη η διαχείριση των απορριμμάτων σε εργολάβους κ.ά.);
Πως εξηγείται το φαινόμενο της προσχώρησης στην αντίπαλη ιδεολογικά και αυτοδιοικητικά Παράταξη που τα πέντε προηγούμενα χρόνια καταψήφιζε όλους τους δημοτικούς Προϋπολογισμούς και ζητούσε τις παραιτήσεις αυτών που σήμερα ανταμείβει για τη σύνταξη πλέον του δικού της Προϋπολογισμού;
Τι σήμαινε άραγε η συμμετοχή με αξίωμα σε Παράταξη που έχει προτεραιότητα την άσκηση κοινωνικής πολιτικής κι ύστερα για λόγους διατήρησης του αξιώματος η μεταπήδηση σε πολιτικό χώρο που πρεσβεύει την αδιαφορία για την κοινωνική πρόνοια και τον αδύναμο οικονομικά άνθρωπο;
Τι υποκρύπτει τάχα η επιβράβευση υποψήφιου που εκλέχτηκε υφαρπάζοντας ψήφους από τον προοδευτικό χώρο και κατόπιν υπηρετεί από νευραλγική θέση τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών και προνομιούχων;
Εμείς δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι και άλλος δήμαρχος αν είχε εκλεγεί πάλι οι ίδιοι θα «συνέπρατταν».
Το παρακμιακό τούτο φαινόμενο δεν εμφανίζεται μόνο τοπικά. Είναι επίκαιρο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Αυτό όμως που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία και έντονο προβληματισμό δεν είναι οι κυρίες και οι κύριοι καρεκλοκένταυροι που κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό που πρέπει να διερευνηθεί και να ερμηνευτεί είναι η επιδοκιμασία του εκλογικού σώματος σε τέτοιες υποψηφιότητες.
Το φαινόμενο χρειάζεται κοινωνιολογική έρευνα. Η εκτίμησή μας είναι ότι καταρχάς αυτό οφείλεται στη σύγχυση που έχει προκαλέσει η πολύπλευρη κρίση σε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος και το έχει οδηγήσει σε αβεβαιότητα, σε απάθεια, σε ιδιώτευση, σε απόγνωση, σε τιμωρητικού και κυνικού τύπου αντιδράσεις.
Το ζητούμενο επομένως είναι η διαρκής προσπάθεια για ενημέρωση, κατανόηση, ενίσχυση του μορφωτικού επιπέδου του μέσου κοινωνού και η αποκάλυψη της ωμής πραγματικότητας.
Ταυτόχρονα απαιτείται αγώνας με αξιακή συνέπεια και υπευθυνότητα για την επανασυσπείρωση και τη δημιουργία ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων αποδυνάμωσης και ανατροπής τέτοιων φαινομένων, που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας».
