«Τα Φώτα, τα ολόφωτα... Η θεότρομη γιορτή...»

Με την πρωϊνή Θεία Λειτουργία και τον Μ. Αγιασμό στον Μητροπολιτικό Ναό και, κατόπιν, στις 12, την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στο Παλιό Λιμάνι, κορυφώνονται –και ολοκληρώνονται- αύριο, Κυριακή (6/1) οι εκδηλώσεις των Θεοφανείων, στην πόλη της Κέρκυρας.
Ήδη, σήμερα (Σάββατο), παραμονή, πλην του Πανηγυρικού Εσπερινού – προσκυνήματος στον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα ο καθιερωμένος «κατ’ οίκον» αγιασμός απ’ τους ιερείς των διαφόρων ενοριών.
Επ’ αφορμή, δε, ιδού ένα απόσπασμα για τα κορφιάτικα ήθη της «θεότρομης γιορτής», όπως καταγράφονται στο free press «Corfu Stories» (τ.11), που κυκλοφορεί σε επιλεγμένα σημεία του νησιού:


Απ’ την άλλη της Πρωτομηνιάς, επέστρεφε το τέμπο στα πιο κανονικά του. Με τελευταία «αναλαμπή», τα Άγια Θεοφανεία. «Τα Φώτα, τα Ολόφωτα», η «θεότρομη γιορτή». Τότε, που η ρίψη του Σταυρού, ευλόγαε τη θάλασσα - και οι Κερκυραίοι, ως νησιώτες, εύχονταν «καλούς ταξιδεμούς», συνοδεύοντας συχνά την τελετή και με μικρή λιτάνευση ως το λιμανάκι ή τον ποταμό.
Αλλά και τότε, που οι Καλικαντζαραίοι βρίσκαν’ οριστικά το μάστορή τους «από την αγιαστούρα και τη βρεχτούρα» του παπά – που κάπου μεταξύ «εν Ιορδάνη» και «το Πνεύμα εν είδη περιστεράς», είχε το χούι να λευτερώνει μέσα στο ναό ζευγάρι λευκών περιστεριών και μετά απ’ τη δοξολογιά να κερνάει τους πιστούς λικέρ και μαντολάτο.
Παραμονή αρχίζαν’ οι αγιασμοί. Με τον «μικρό», την «πρωταγίαση»... Με τον παπά να γυρνά και να «καλατζουρίζει», μαζί με το παπαδοπαίδι με την μπουκαλίνα, να «ιορδανίζει» σπιτικά, τα μαγαζιά και τα χωράφια. Για φώτιση και ευκαρπία...
Στα δε χωριά τον πήγαιναν και στην πλατεία. Για να ευλογήσει «τη βρύση του χωριού»...
Στο σπίτι, συνήθιζαν να αδειάζουνε «τ’ αγγιά» αποβραδίς παραμονής, «για να τα γιομίσουμε αύριο με το “βλοημένο” απ’ τον “μεγάλο” (αγιασμό)», το οποίο συνήθιζαν να παίρνουν απ’ την εκκλησιά με τα μικρά δοχεία που κουβάλαγαν μαζί τους. Και το απόγευμα, ετοίμαζαν τις τελευταίες τηγανίτες / λουκουμάδες και τα «τσιγαρολάχανα», για την τελευταία νηστεία των γιορτάδων, που άρχιζε παραμονή κι έσωνε ανήμερα, τ’ Άη Γιάννη, στις 7. Την ώρα που τα πιτσιρίκια έψαχναν το τελευταίο όβολο ψέλνοντας ξανά τα κάλαντα – που και σε τούτη την περίπτωση, έλαμπαν μέσα στην κορφιάτική τους εκδοχή: