Τι περιλαμβάνεται στην Συμφωνία για την Αλλαγή ανάμεσα στο Κίνημα των 5 αστέρων και τη Λίγκα

Μέρες του «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης» και της επαναδιαπραγμάτευσης της σχέσης της με την Ευρώπη, ζει η Ιταλία. Οι μνήμες από την πρόσφατη, ελληνική ιστορία ενισχύονται ακόμα και από τον τίτλο του Σχεδίου κυβερνητικής συνεργασίας, που βλέπει σήμερα το φως της δημοσιότητας (σ.σ. είναι ολόκληρο, μεταφρασμένο στη διάθεση του enimerosi.com). Επιγράφεται «η σύμβαση για την κυβέρνηση της αλλαγής» και υπογράφτηκε από τον Luigi Di Maio πολιτικό ηγέτη του «Κινήματος των 5 αστέρων» και από τον Matteo Salvini Ομοσπονδιακό Γραμματέα της Λίγκας.

 

ΡΩΜΗ. Όσα προβλέπονται σ' αυτό, εφόσον γίνει απόπειρα εφαρμογής τους, ανατρέπουν τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την οικονομία και την αντιμετώπιση της κρίσης υπερσυσώρρευσης με νεοφιλελεύθερο τρόπο αλλά και την ηγεμονική αμερικανονατοϊκή στάση στα μέτωπα της Ανατολικής Ευρώπης και της Μ. Ανατολής. Ακόμα κι αν δεν εφαρμοστούν, θέτουν εν αμφιβόλω την συμμετοχή έτσι της Ιταλίας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς ή στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν στον μετασχηματισμό τους. Εκτός κι αν όλη αυτή η υπόθεση, αποδειχθεί μια ακόμα μπλόφα στην αναμέτρηση με τις καλές προθέσεις, κατά τα ελληνικά πρότυπα.

 

Της... Θεσσαλονίκης

 

Το φάντασμα του Γιάννη Βαρουφάκη πλανιέται πάνω από την ιταλική Επικράτεια δια του θεμελιώδους άρθρου της Συμφωνίας ανάμεσα στα δυο κόμματα, όπου προβλέπεται «... ένα πρόγραμμα μείωσης του δημόσιου χρέους όχι μέσω φορολογικών και συνταγών λιτότητας, πολιτικών που αποδείχθηκαν εσφαλμένες για την επίτευξη αυτού του στόχου, αλλά μέσω της αύξησης του ΑΕΠ και της αναθέρμανσης της εγχώριας ζήτησης και με επενδύσεις υψηλού πολλαπλασιαστή και πολιτικές για την υποστήριξη της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών». (Σ.σ. Εδώ που τα λέμε, θυμίζει και λίγο «Ζάππεια»).

Συμφωνήθηκε μάλιστα η δραστική περικοπή του ιταλικού δημόσιου χρέους, τουλάχιστον λογιστικά, να επιχειρηθεί με τον αποκλεισμό του συνυπολογισμού σ' αυτό των κρατικών ομολόγων, όλων των χωρών της ζώνης του ευρώ (σ.σ. μαζί και της Ιταλίας), που έχουν ήδη αγοραστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την πράξη ποσοτικής χαλάρωσης. Τούτο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι τα δύο κόμματα θα ζητήσουν  από την ΕΚΤ να «παγώσει» και να «ακυρώσει» τα ιταλικά κρατικά ομόλογα που έχει στον ισολογισμό της, τα οποία θα φτάσουν στα 250 δισ. € στο τέλος του QE. Έτσι το προτεινόμενο «κούρεμα» αντιστοιχεί στο 10% του ιταλικού ΑΕΠ.

Συνακόλουθα, το πλαίσιο που χαρακτηρίζει την κυβερνητική συνεργασία «απαιτεί τη θέσπιση μεταρρυθμιστικών μέτρων «θαρραλέων και επαναστατικών», με σκοπό τη μείωση του επιπέδου της φορολογικής πίεσης και τη βελτίωση της σχέσης μεταξύ δημοσιονομικής διοίκησης και φορολογουμένων. Η λέξη κλειδί είναι «ενιαίος φόρος», ο οποίος χαρακτηρίζεται από την καθιέρωση σταθερών επιτοκίων για να εξασφαλίσει την αρμονία με τις συνταγματικές αρχές. Ειδικότερα, το νέο φορολογικό καθεστώς χαρακτηρίζεται ως εξής: - δύο σταθεροί συντελεστές 15% και 20% για τα φυσικά πρόσωπα, σταθερός ΦΠΑ και τα νοικοκυριά, για τις οικογένειες αφορολόγητο 3.000,00 ευρώ με βάση το οικογενειακό εισόδημα, και σταθερό επιτόκιο 15% για τις εταιρείες.

 

Βασικός μισθός και σύνταξη

 

Στην Συμφωνία προβλέπεται η χορήγηση βασικού μισθού 780 €, ποσόν που αφορά και στις κατώτερες συντάξεις! Η επιδίωξη αυτή θα χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό με 17 δισ €. Στην κατεύθυνση αυτή καλείται η ΕΕ να εφαρμόσει το μέτρο A8-0292 / 2017 που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 6 Οκτωβρίου 2017, και που προβλέπεται η κατεύθυνση 20% των συνολικών κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου για την υποστήριξη ενός βασικού εισοδήματος και στην Ιταλία (σ.Σ. Τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα πέραν της Ελλάδας που δεν απευθύνεται ένα τέτοιο μέτρο)! Προβλέπεται ακόμα δημόσια επένδυση ύψους 2 δισ. € για την αναδιοργάνωση και ενίσχυση των Κέντρων Απασχόλησης που θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για την επανεκπαίδευση των εργαζομένων που βρίσκονται προσωρινά σε κατάσταση ανεργίας.

Η νέα κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει ακόμα, με πέντε δισ € την εθελούσια έξοδο από την εργασία εκείνων που το άθροισμα της ηλικίας και των ετών εισφορών τους είναι τουλάχιστον 100 χρόνια, με σκοπό να επιτραπεί έτσι η ηλικία συνταξιοδότησης να μην ξεπερνάει τα 41 χρόνια ασφάλισης.

Όσον αφορά στην ανάπτυξη, «ατμομηχανή» της θεωρείται η Τράπεζα Επενδύσεων με την εγγύηση του ιταλικού Δημοσίου, που θα τελεί υπό την εποπτεία ενός δημόσιου φορέα ελέγχου από το Υπουργείο Οικονομίας και το Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης.

 

Το μεταναστευτικό

«Η σημερινή κατάσταση με τις μεταναστευτικές ροές δεν είναι βιώσιμη για την Ιταλία, λόγω του κόστους που χρηματοδοτείται από τα δημόσια ταμεία και την εμπλοκή του οργανωμένου εγκλήματος. «Στην πραγματικότητα, το ζήτημα του επαναπατρισμού είναι θεμελιώδες για την ορθή διαχείριση της μεταναστευτικής πολιτικής.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για τις εισροές, από το 2013 μέχρι σήμερα, υπάρχουν περίπου 500 000 παράνομοι μετανάστες στο έδαφός μας». 

Η αποτυχία του ισχύοντος συστήματος διαχείρισης της μετανάστευσης είναι πιθανό να θέσει υπό αμφισβήτηση τις ίδιες τις συμφωνίες του Σένγκεν. Η Ιταλία πρέπει να στοχεύει να μειώσει την πίεση των ροών στα εξωτερικά σύνορα και την επακόλουθη διακίνηση ανθρώπων. Η επανατοποθέτηση στην αγορά εργασίας και η υποχρεωτική και αυτόματη ανταπόκριση στους αιτούντες άσυλο σε κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να βασίζεται σε αντικειμενικές και μετρήσιμες παραμέτρους, και την ανακατεύθυνση του ασύλου σε άλλες χώρες πρέπει να εξασφαλίζουν η τήρηση της αρχής της ίσης κατανομής των βαρών που κατοχυρώνεται στη Συνθήκη για τη λειτουργία ΕΕ.

Είναι απαραίτητο να σταματήσει η πώληση όπλων στις χώρες, που βρίσκονται σε σύγκρουση. 

 

Σύμμαχος και εταίρος η Ρωσία

 

«Η ιδιότητα μέλους της Ατλαντικής Συμμαχίας θεμελιώνεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως προνομιούχο σύμμαχο και με επιβεβλημένο το άνοιγμα προς τη Ρωσία, χώρα που δεν πρέπει να θεωρείται απειλή αλλά οικονομικός και εμπορικός εταίρος. Εν προκειμένω, είναι σκόπιμο να αρθούν αμέσως οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία ώστε να αποκατασταθεί ως στρατηγικός συνομιλητής για την επίλυση περιφερειακών κρίσεων (Συρία, Λιβύη, Υεμένη)».

 

Όσο για την Ευρώπη

 

Στο σημερινό πλαίσιο και υπό το πρίσμα των προβλημάτων που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια, απαιτείται αναθεώρηση των Συνθηκών της ΕΕ και του κύριου κανονιστικού πλαισίου. Οι αλλαγές που πρέπει να προωθηθούν πρέπει να είναι δομημένες γύρω από μια σειρά βασικών στοιχείων που έχουν εντοπιστεί. Είναι απαραίτητο να αυξηθεί το επίπεδο δημοκρατίας στην ΕΕ μέσω της συμμετοχής και του δημοκρατικού ελέγχου των πολιτών στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Το σύστημα της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης (π.χ.. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, MES, κλπ), που βασίζεται στην κυριαρχία της αγοράς, να επανεξετασθεί από κοινού με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, συμπεριλαμβανομένης της ενιαίας νομισματικής πολιτικής, με σκοπό την επιστροφή σε ρυθμίσεις προ Μάαστριχτ. 

«Στο πλαίσιο αυτό, να επανεξετάσουμε την συνεισφορά μας στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, προκειμένου να καταστεί σύμφωνη με την παρούσα κυβερνητική συμφωνία.