Όταν ο Σοφοκλής πήγε στον... «Γυαλό»!
Το χειρότερο όμως είναι ότι μας αναγκάζουν να συμβιβαζόμαστε με τα ευτελή, τα φτηνιάρικα, τα χαμηλής ποιότητας.
Ήρθε ο Σοφοκλής με την «Ηλέκτρα» του στην Κέρκυρα και τον πήγαν … στο «Γυαλό»….!!
Πήγε ο κόσμος, πολύς κόσμος διψασμένος για καλό θέατρο, να δεί την παράσταση και αν δεν ήταν στις πρώτες σειρές, στραβολαίμιασε στην προσπάθεια να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα στη σκηνή.
Η παράσταση ήταν καλή, αξιοπρεπής και με σεβασμό στην κλασσική τραγωδία, μακριά από τους αμφιλεγόμενους πειραματισμούς. Το κάστ, με κορυφαία την πρωταγωνίστρια Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο, στάθηκε σωστά.
Και ναι, είδαμε μια καλή παράσταση. Αλλά μέχρι εκεί.
Γιατί ο χώρος για τον οποίο δήλωσαν υπερήφανες τόσο η Δήμαρχος όσο και η Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ, αποδείχθηκε ακατάλληλος για τέτοιου είδους παραστάσεις, επιβεβαιώνοντας τις επιφυλάξεις που –καλοπροαίρετα- είχαμε διατυπώσει.
Μια παράσταση τραγωδίας θέλει τον ανάλογο, συνήθως υποβλητικό, χώρο, θέλει αμφιθεατρική διάταξη των καθισμάτων, θέλει ησυχία. Δεν μπορεί να διαδραματίζεται μπροστά από τουαλέτες, δίπλα από το δρόμο όπου περνούν θορυβώδεις μηχανές, κ.α., και δίπλα από ψησταριά.
Είναι τουλάχιστον ασέβεια να επιφυλάσσεις τέτοια προχειρότητα σε ένα από τα κορυφαία έργα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας.
Λύση ανάγκης, λύση προσωρινή; Να το δεχτώ, αλλά μόνο ως τέτοια. Γιατί μετά από τρία χρόνια απραξίας, και ενόψει των επικείμενων εκλογών, κάτι έπρεπε να δείξουν. Από αυτό όμως μέχρι να επαίρονται ότι «εγκαινιάζουν ένα νέο χώρο πολιτισμού» (!!!) υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και προσωπικά μου προκαλεί ανησυχία. Γιατί δεν άκουσα τίποτε για το Μον Ρεπό, γιατί άκουσα κάτι δικαιολογίες του τύπου «εδώ χωράνε 1200 άτομα και γινόμαστε πιο ελκυστικοί». 1200 άτομα που δεν βλέπουν τίποτε… Ψιλά γράμματα για όσους/όσες κάθονται στην πρώτη σειρά.
Το χειρότερο όμως είναι ότι μας αναγκάζουν να συμβιβαζόμαστε με τα ευτελή, τα φτηνιάρικα, τα χαμηλής ποιότητας. Όταν άλλες πόλεις έχουν αρχαία θέατρα που αναβιώνουν, ή έχουν αξιοπρεπείς θεατρικούς χώρους, όταν ως πόλη είχαμε το θέατρο «Ρ. Βλαχοπούλου» στο Μον Ρεπό και το θέατρο «Νίκος Κούρκουλος» στην Παλαιοκαστρίτσα όπου είδαμε εξαιρετικές παραστάσεις τραγωδίας, δεν μπορούμε να συμβιβαζόμαστε σήμερα με τον «Γυαλό» που και ως όνομα παραπέμπει σε άλλου επιπέδου δρώμενα…..
Δεν αξίζει να εκμεταλλεύονται τη δίψα του κόσμου για καλό θέατρο, δεν μας αξίζει γενικά να μας βάζουν στη λογική «από το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα».
Δεν μας αξίζει τόση αλαζονεία, τόση αμάθεια και ανικανότητα!
ΛΙΝΑ ΡΟΥΣΣΟΥ/ΦΒ
