Ομιλία «Το γυναικείο σώμα και η αίσθηση της αηδίας: φεμινισμός και τέχνη»
Ιόνιο Πανεπιστήμιο
11 Ιουνίου 2019
/ 12:54
Ελένη Κορωνάκη
ΚΕΡΚΥΡΑ. Ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019 και ώρα 17:30, στην αίθουσα
Εμμανουήλ Ροΐδης (2.39, 2ος όροφος) Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας με θέμα: Το γυναικείο σώμα και η αίσθηση της αηδίας: φεμινισμός και τέχνη. Ομιλήτρια: Χαρά Κόκκιου, διδάκτωρ φιλολογίας, teaching assistant στο Tulane University, Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα (ΗΠΑ).
Λίγα λόγια
Μέσω της διερεύνησης του γυναικείου σώματος που προκαλεί αηδία στον θεατή, όπως παρουσιάζεται σε πολλά είδη της φεμινιστικής τέχνης – και πιο συγκεκριμένα στη ζωγραφική, καθώς και στα είδη της κινητικής ζωγραφικής και της performance art – η τέχνη αυτή προσφέρει εναλλακτικά μέσα αντίστασης στη σύλληψη του γυναικείου σώματος που θεωρήθηκε, κυρίως από τον φεμινισμό του δεύτερου κύματος, ως φυλακή και κατάρα. Καλλιτέχνες όπως η Τζένι Σάβιλ (Jenny Saville), η Κάρολι Σνίμαν (Carolee Schneemann) και η Βλάστα Ζάνιτς (Vlasta Žanić) μέσω της απεικόνισης των γυμνών κορμιών τους ως παχύσαρκα, βρόμικα και ταλαιπωρημένα, κάτι που προκαλεί αισθητικό σοκ στον θεατή, βγάζουν το γυναικείο σώμα από τη θέση του αντικειμένου που βάλλεται από τα πυρά μιας κοινωνίας πατριαρχικής και ασφυκτικά υλιστικής και καταναλωτικής• το σώμα μετατρέπεται σε υποκείμενο, αποκτά φωνή και αρθρώνει την ανάγκη του για ελευθερία. Έτσι, η τέχνη λειτουργεί ως αποτελεσματικός φορέας πολιτικοκοινωνικής αλλαγής ή τουλάχιστον φυτεύει τον σπόρο για (αντί)δραση.
Πληροφορίες τηλ. 26610 87420
Λίγα λόγια
Μέσω της διερεύνησης του γυναικείου σώματος που προκαλεί αηδία στον θεατή, όπως παρουσιάζεται σε πολλά είδη της φεμινιστικής τέχνης – και πιο συγκεκριμένα στη ζωγραφική, καθώς και στα είδη της κινητικής ζωγραφικής και της performance art – η τέχνη αυτή προσφέρει εναλλακτικά μέσα αντίστασης στη σύλληψη του γυναικείου σώματος που θεωρήθηκε, κυρίως από τον φεμινισμό του δεύτερου κύματος, ως φυλακή και κατάρα. Καλλιτέχνες όπως η Τζένι Σάβιλ (Jenny Saville), η Κάρολι Σνίμαν (Carolee Schneemann) και η Βλάστα Ζάνιτς (Vlasta Žanić) μέσω της απεικόνισης των γυμνών κορμιών τους ως παχύσαρκα, βρόμικα και ταλαιπωρημένα, κάτι που προκαλεί αισθητικό σοκ στον θεατή, βγάζουν το γυναικείο σώμα από τη θέση του αντικειμένου που βάλλεται από τα πυρά μιας κοινωνίας πατριαρχικής και ασφυκτικά υλιστικής και καταναλωτικής• το σώμα μετατρέπεται σε υποκείμενο, αποκτά φωνή και αρθρώνει την ανάγκη του για ελευθερία. Έτσι, η τέχνη λειτουργεί ως αποτελεσματικός φορέας πολιτικοκοινωνικής αλλαγής ή τουλάχιστον φυτεύει τον σπόρο για (αντί)δραση.
Πληροφορίες τηλ. 26610 87420
Ελένη Κορωνάκη
Εργάζεται στις Εκδόσεις Ενημέρωση από το 1990 σε θέσεις υψηλής ευθύνης. Ειδικεύεται στις δημόσιες σχέσεις, το ελεύθερο και το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ.
