Η "Ιουδήθ θριαμβεύουσα" στο κατάμεστο Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου
Ιόνιο Πανεπιστήμιο
20 Μαΐου 2016
/ 05:45
ΚΕΡΚΥΡΑ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 300 ετών από την λύση της πολιορκίας της Κέρκυρας από τους Οθωμανούς, το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου παρουσίασε το εμβληματικό ορατόριο Juditha triumphans του Antonio Vivaldi
ΚΕΡΚΥΡΑ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 300 ετών από την λύση της πολιορκίας της Κέρκυρας από τους Οθωμανούς, το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου παρουσίασε το εμβληματικό ορατόριο Juditha triumphans του Antonio Vivaldi (1678-1741). Η συναυλία έλαβε χώρα στον κατάμεστο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Παλαιό Φρούριο, την Πέμπτη 19 Μαΐου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Δήμου Κέρκυρας και με την υποστήριξη της Εφορίας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας, της Όπερας Δωματίου Κέρκυρας και του Σωματείου Οι Φίλοι του Ιδρύματος "Μνήμη Albert Cohen". Πριν την έναρξη της συναυλίας, ο αναπληρωτής πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ιωσήφ Παπαδάτος, απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό και παρουσίασε στο κοινό τον παριστάμενο στην εκδήλωση απόγονο του στρατάρχη Schulenburg. Αμέσως μετά, τον λόγο έλαβε η μουσική.
Οι συντελεστές και η ερμηνεία
Η Ορχήστρα Δωματίου (προετοιμασία: Σπύρος Γκικόντης) και η Χορωδία Δωματίου (προετοιμασία: Μιράντα Καλδή), υπό τη διεύθυνση του διακεκριμένου Αμερικάνου μαέστρου και τσεμπαλίστα Peter Seymour, ανέλαβαν να πλαισιώσουν τις τέσσερις soloists. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Juditha ερμήνευσε η mezzo soprano Ariana Chris. Τους υπόλοιπους ρόλους ερμήνευσαν οι soprani Ρόζα Πουλημένου (ως Abra) και Μαριάννα Μανσόλα (ως Vagaus), καθώς και η Νικολέττα Ιερείδου (ως Holofernes). Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η νεαρή αυτή ταλαντούχα mezzo soprano ήταν η αποκάλυψη της βραδιάς, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι οι υπόλοιπες soloists υστέρησαν.
Γενικώς, παρά τους αναγκαίους συμβιβασμούς (π.χ. σύγχρονα όργανα αντί για όργανα εποχής, μικτή αντί για γυναικεία χορωδία), ήταν εμφανής η προσπάθεια όλων των συντελεστών, για μια όσο το δυνατόν πιστότερη προς το αυθεντικό ερμηνεία του έργου. Αν και αυτό ίσως αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση, ιδιαίτερα όταν τέτοια έργα παρουσιάζονται σε μορφή concertante, θεωρούμε ότι στη προκειμένη περίπτωση η συμβολή του πολύπειρου Peter Seymour προς αυτή τη κατεύθυνση υπήρξε καθοριστική.
Λίγα λόγια για το έργο
Το ορατόριο Juditha triumphans (RV644), σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε σήμερα, είναι το μοναδικό πλήρως σωζόμενο από τα τέσσερα του Antonio Vivaldi. O σπουδαίος αυτός μουσουργός του όψιμου μπαρόκ, συνέθεσε το συγκεκριμένο έργο το 1716 για τα κορίτσια του Ospedale della Pietà. Την ίδια χρονιά, οι Οθωμανοί πολιορκητές της Κέρκυρας ηττήθηκαν από τους Βενετούς, γεγονός που φαίνεται να απετέλεσε σημαντική πηγή έμπνευσης για τον Vivaldi. Έτσι, μέσω και του κειμένου του Giacomo Casetti που βασίστηκε στη βιβλική ιστορία της Juditha και του Holofernes, η αλληγορία είναι προφανής: ο Holofernes αντιπροσωπεύει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τελικά αποκεφαλίζεται από τη θριαμβεύουσα Juditha που αντιπροσωπεύει τη Βενετία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Vivaldi δημιούργησε μια εντυπωσιακή μουσική σύνθεση πολύ μεγάλης έκτασης, χρησιμοποιώντας ενορχηστρωτικές τεχνικές εξεζητημένες για την εποχή του. Παράλληλα, δεν κρύβει το χαρακτηριστικό προσωπικό του συνθετικό ύφος, φροντίζοντας να το υπενθυμίζει στον ακροατή καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.
Οι συντελεστές και η ερμηνεία
Η Ορχήστρα Δωματίου (προετοιμασία: Σπύρος Γκικόντης) και η Χορωδία Δωματίου (προετοιμασία: Μιράντα Καλδή), υπό τη διεύθυνση του διακεκριμένου Αμερικάνου μαέστρου και τσεμπαλίστα Peter Seymour, ανέλαβαν να πλαισιώσουν τις τέσσερις soloists. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Juditha ερμήνευσε η mezzo soprano Ariana Chris. Τους υπόλοιπους ρόλους ερμήνευσαν οι soprani Ρόζα Πουλημένου (ως Abra) και Μαριάννα Μανσόλα (ως Vagaus), καθώς και η Νικολέττα Ιερείδου (ως Holofernes). Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η νεαρή αυτή ταλαντούχα mezzo soprano ήταν η αποκάλυψη της βραδιάς, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι οι υπόλοιπες soloists υστέρησαν.
Γενικώς, παρά τους αναγκαίους συμβιβασμούς (π.χ. σύγχρονα όργανα αντί για όργανα εποχής, μικτή αντί για γυναικεία χορωδία), ήταν εμφανής η προσπάθεια όλων των συντελεστών, για μια όσο το δυνατόν πιστότερη προς το αυθεντικό ερμηνεία του έργου. Αν και αυτό ίσως αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση, ιδιαίτερα όταν τέτοια έργα παρουσιάζονται σε μορφή concertante, θεωρούμε ότι στη προκειμένη περίπτωση η συμβολή του πολύπειρου Peter Seymour προς αυτή τη κατεύθυνση υπήρξε καθοριστική.
Λίγα λόγια για το έργο
Το ορατόριο Juditha triumphans (RV644), σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε σήμερα, είναι το μοναδικό πλήρως σωζόμενο από τα τέσσερα του Antonio Vivaldi. O σπουδαίος αυτός μουσουργός του όψιμου μπαρόκ, συνέθεσε το συγκεκριμένο έργο το 1716 για τα κορίτσια του Ospedale della Pietà. Την ίδια χρονιά, οι Οθωμανοί πολιορκητές της Κέρκυρας ηττήθηκαν από τους Βενετούς, γεγονός που φαίνεται να απετέλεσε σημαντική πηγή έμπνευσης για τον Vivaldi. Έτσι, μέσω και του κειμένου του Giacomo Casetti που βασίστηκε στη βιβλική ιστορία της Juditha και του Holofernes, η αλληγορία είναι προφανής: ο Holofernes αντιπροσωπεύει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τελικά αποκεφαλίζεται από τη θριαμβεύουσα Juditha που αντιπροσωπεύει τη Βενετία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Vivaldi δημιούργησε μια εντυπωσιακή μουσική σύνθεση πολύ μεγάλης έκτασης, χρησιμοποιώντας ενορχηστρωτικές τεχνικές εξεζητημένες για την εποχή του. Παράλληλα, δεν κρύβει το χαρακτηριστικό προσωπικό του συνθετικό ύφος, φροντίζοντας να το υπενθυμίζει στον ακροατή καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου.
