Με αφορμή την παράσταση Dust΄n the wind, των Νίκου Μώρου και Πέτρου Γάλλια (φωτο)

Κέρκυρα

29 Απριλίου 2018 / 06:55

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ

ΚΕΡΚΥΡΑ. Η συλλογική δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης βρίσκεται στον αντίποδα της φοβικής ιδιώτευσης και της θλιβερής καταφυγής σε ψυχοτρόπες ουσίες. Αυτές που κυριάρχησε να αποκαλούμε, ναρκωτικά. Η σύνθεση των δυο καταστάσεων μπορεί και να περιγράφεται σα να είναι μια ολότητα.

Η ανάλυσή της, αξιοποιημένη ως σκηνοθετικό επινόημα του Πέτρου Γάλλια, υπερίπτατο δεξιά και αριστερά, ψηλά στην σκηνή του Δημοτικού θεάτρου. Άλλοτε μανιχαϊκή, το καλό και το κακό, κι άλλοτε απελευθερωτική ως ένας δισυπόστατος πανταχού παρών από μηχανής θεός να αποκαθιστά και να διευκολύνει τη ροή της αφήγησης.

Πρέζα σημαίνει χάσιμο, νεκρό βλέμμα, απώλεια στήριξης, σάλιατα, έκπτωση, συχνά και θανατηφόρα πτώση... Είναι το οδυνηρό αποτέλεσμα της εναγώνιας προσπάθειας για αναγνώριση με το μέτρο και τις αξίες των άλλων, που μας κληροδοτούνται πιεστικά ως η προσδοκία της δικής τους επιτυχίας δι' ημών. Υπ' αυτήν την οπτική, το μουσικοθεατρικό πόνημα, που βασίζεται στο κείμενο του αείμνηστου γιατρού Ν. Μώρου, γίνεται αποκαλυπτικό μεσ' την αφαίρεσή του. Βοηθάει να καταλάβουμε περισσότερα απ' αυτό που του λείπει κι από τον τρόπο που το διαχειριζόμαστε. Απ' αυτό που δεν γνωρίζουμε και το άλλο που δεν καταλαβαίνουμε. Ξέρουμε όμως την αιτία, κι αυτό φτάνει...

Δεν μπορείς να δεις την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης μόνον ως έλλειμμα. Είναι και κίνητρο. Η αέναη κίνηση να συμπληρωθεί. Η απαισιόδοξη οπτική θα έλεγε, «ματαίως». Η αισιόδοξη θα αντέλεγε, «ευτυχώς» εφόσον έτσι συνεχίζεται η δράση. Αυτή που γεμίζει τα πλεμόνια με οξυγόνο, τους μυς με τροφή ενώ αιματώνεται κι ο εγκέφαλος, κάνοντας τα δικτυωτά του αγγεία να σπινθηροβολούν. Αυτήν ακριβώς την κατάσταση αντιστρατεύονται οι ψυχοτρόπες ουσίες και θέλουν ν' αναχωρήσεις όταν εσύ επιθυμείς ναρθείς. Είναι άδικο όμως να κατηγορείται η ανθρώπινη συμπεριφορά σα να εκπορεύεται δήθεν από ξένα και αλλότρια κέντρα.Σα νάχει αυτόνομη ισχύ και δράση...

Τα τραγούδια και η πρωτότυπη μουσική της παράστασης, προϊόν ταλαντούχων νέων ανθρώπων. Η εμμονή σε στερεότυπα, φετίχ και δυτικές φόρμες, αναπαράγει μιαν εικόνα ξένη και άγνωστο γιατί (;) άλλης εποχής. Απομακρύνει.

Το μικρό χορογραφικό δείγμα αποκαλύπτει τη βαθειά γνώση του εμπνευστή του. Γίνεται γλώσσα ειλικρινής, μεστή και άμεση. Καταλαβαίνεις τι θέλει να πει, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το σκηνοθετικό εμβόλιμο με την απεικόνιση της πρόσληψης του δράματος από την κοινή γνώμη ως δημοσιογραφικό video, μαρτυράει την απόσταση που αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις «που σε 'μας δεν θα συμβούν ποτέ» και που αν τολμήσετε να μας εμπλέξετε «θα σας κάνουμε μήνυση». Διότι εμείς είμαστε οι άλλοι, οι καθώς πρέπει, οι υπεύθυνοι τελικώς για το vertigo και τις απώλειες... Και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να κρύψουμε την ευθύνη μας!

Οι ηθοποιοί επιμελείς και συνεπείς στις οδηγίες που πήραν, συγκρότησαν μιαν ενδιαφέρουσα και λειτουργούσα επί σκηνής, ομάδα, κι αυτό πιστώνεται σε όλους. Όπως πιστώνεται και στην Στήριξη η όλη παραγωγή.
Φωτογραφίες από την πρεμιέρα της παράστασης εδώ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ

Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.