Ο Φαίδων Καστρής μιλά για τη θεατρική παράσταση «Σοφία»

Στον μονόλογο "Σοφία", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου, ο Φαίδων Καστρής (Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας 2017- AthensVoice), ενσαρκώνει μια οντότητα - αποκύημα της φαντασίας, ένα αλλόκοτο πλάσμα που στοιχειώνει το μυαλό της Βασίλισσας Σοφίας  και μεταμορφώνεται σε όλους όσοι καθόρισαν τη ζωή της. Στην Κέρκυρα θα διαδραματιστεί στον Ιερό Καθολικό Ναό Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Ο Φαίδων μιλάει στην «Ενημέρωση» ξεναγώντας μας μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του ανθρώπινου νου.

Τι είναι αυτό το όν που υποδύεστε;
«Δεν μας δίνει στοιχεία ο συγγραφέας για το τι είναι αυτή η φωνή. Με τον σκηνοθέτη μου, ψάξαμε ακριβώς να βρούμε ποιο είναι το πρόσωπο της φωνής αντλώντας πληροφορίες μέσα από το κείμενο και καθόλου αυθαίρετα, ότι η Σοφία είχε δει ένα νεκρό παιδί κάποια στιγμή. Μετά κάνει αναφορά σε ένα παιδικό της φίλο στο Τατόι που κρύβεται μέσα στην ντουλάπα της και της μιλάει. Ουσιαστικά είναι ένα φάντασμα. Έτσι φτιάξαμε ένα άυλο και άφυλο πλάσμα μια μορφή που είναι ο σύντροφος της στη μοναξιά.

Αυτή η φωνή κάποιες φορές διεισδύει στο μυαλό της παρακολουθεί τη σκέψη της, μπαίνει στις μνήμες της, κατεβαίνει στους εφιάλτες της. Άλλοτε την έχει δίπλα του, άλλοτε συνομιλεί μαζί τους, άλλοτε είναι μέσα τους και κάποιες φορές γίνεται και η ίδια.

Όταν πια εκείνη ζει χωρίς το πρωτόκολλο να την πιέζει και κυκλοφορεί στους δρόμους της Αθήνας, με τζιν παντελόνι στο Κολονάκι με την αδελφή της, ευτυχισμένη και ανθρώπινη.  Δεν έχει ανάγκη πια το φάντασμα. Εκείνο την ψάχνει όμως.»  


Η Βασίλισσα Σοφία

Ποια ήταν η Βασίλισσα Σοφία;
Για πολλά χρόνια, αυτή η γυναίκα ήταν ταυτόχρονα η πιο γνωστή- άγνωστη αλλά και η πιο μόνη.

Δεν έδινε συνεντεύξεις δεν έχει παραπονεθεί ποτέ. Ήταν πάντα χαμογελαστή και ήταν πάντα μέσα στην κανονιστική του πρωτοκόλλου που καθορίζει τις κινήσεις μιας βασίλισσας.

Δεν γνωρίζει κανείς ποια είναι τόσο καλά. Το κείμενο του Ιγνάθιο, στηρίζεται πάνω σε μαρτυρίες, από συνεντεύξεις τρίτων, από τον Τύπο, από βιογραφίες τους Φρειδερίκης και κάνει έναν πάρα πολύ πρωτότυπο μονόλογο όπου μια φωνή απευθύνεται στην Σοφία και την τοποθετεί στο μέλλον.

Ο συγγραφέας αναλαμβάνει να τους τη γνωρίσει μέσα από τη ζωή της ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια στο Τατόι, τον γάμο της στην Αθήνα, την ενθρόνισή της το 1975 στην Ισπανία, την παραίτησή τους με τον Χουάν Κάρλος υπέρ του διαδόχου τους Φελίπε.

Η υπόθεση…
«Σχεδόν μόλις έχει πεθάνει ο Χουάν Κάρλος και η Σοφία για άλλη μία φορά είναι παρούσα στην κηδεία του. Το πλάσμα τοποθετεί τη Σοφία στο μέλλον και αρχίζει να της λέει ότι συνειδητοποιεί και η ίδια «είσαι σαν τα κυπαρίσσια εδώ στο νεκροταφείο και δουλειά μιας βασίλισσας είναι να συνοδεύει τους νεκρούς…»

Είναι ένα δαιδαλώδες κείμενο, όπου το πλάσμα που υποδύομαι ενσαρκώνει τον κόσμο της Σοφίας και την ίδια, όμως πάντα είναι αυτός ο φίλος της που φιλοτεχνεί το πορτραίτο της ερημιάς της. Αυτό μας ενδιέφερε με το σκηνοθέτη να αποδώσουμε όχι τη βασιλική ζωή.

Εμείς πάντως παίζουμε ένα πλάσμα αγάπης για εκείνη. Ο ρόλος που υποδύομαι την αγαπάει την πειράζει, τη νουθετεί και κυρίως την αναζητά.


Απο το έργο Σοφία

Γιατί σε αυτούς τους χώρους;
 Αν παίζαμε την παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο θα χάνονταν ένα σημαντικό κομμάτι από την παράσταση. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πατέρα Μάριο, έναν προοδευτικό ιερέα, που μας εμπιστεύτηκε και μας αγκάλιασε. Από τη μεριά μας εγγυηθήκαμε ότι αυτή η παράσταση θα ντυθεί με φόβο και δέος. Όλη η διαδρομή του έργου θα φωτιστεί μέσα σε μία μυσταγωγία και θα βρει τη φυσική του θέση.

Πως αισθάνεστε εσείς προσωπικά που θα παίξετε σε έναν ναό;
Αισθάνομαι ότι η παράσταση θα είναι σαν τελετουργία, ένα μυστήριο. Το άυλο πλάσμα που υποδύομαι είναι σαν να βγαίνει μέσα από μια εικόνα, μία τοιχογραφία. Είναι ένα παιδί, μια καθαρή ψυχή.  Έχω παίξει στη Επίδαυρο, στην Κίνα και στην Ιαπωνία.

Αυτό το συναίσθημα που μου βγάζει ο ναός – και μάλιστα ο συγκεκριμένος που είναι μνημείο- νιώθω αδημονία, ευτυχία και ευγνωμοσύνη. Θα είναι μια μαγική στιγμή. Δεν έχω την εμπειρία του. Πιστεύω ότι θα είναι όπως την πρώτη μου φορά στην Επίδαυρο αν και θα είναι διαφορετικό.

Υπήρξαν κάποια εμπόδια όμως…
Δημιουργήθηκε ένα θέμα στο συμβούλιο της Εκκλησίας, όπου υπήρξαν φόβοι ότι το έργο ίσως προσβάλλει το ναό, αλλά όλα ξεπεράστηκαν. Σε καμία περίπτωση δε θα θέλαμε να προσβάλουμε το ναό, σεβόμαστε το χώρο και την ιστορία. 

Είστε θρησκευόμενος;
Πιστεύω στο Θεό, στο σύμπαν, στους ανθρώπους και στην αγάπη. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μέσα από ένα δόγμα, από κανόνες και συγκεκριμένα κείμενα θα επικοινωνήσω με τον Θεό. Σέβομαι όλες τις θρησκείες και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτές. Πιστεύω στον Θεό στην όποια του μορφή. Πιστεύω πάνω από όλα στην αγάπη που είναι η καρδιά της χριστιανικής θρησκείας.

Υπήρξαν σημεία ταύτισης με το ρόλο;
Στο συγκεκριμένο ρόλο νιώθω σαν να συναντώ την πεμπτουσία όλης μου της διαδρομής στο θέατρο. Συναντώ την παιδικότητά μου σε αυτό το παιδί. Σε ένα κομμάτι που μιλάει η Σοφία της λέει το πλάσμα «Πως μπορείς να χαμογελάς μετά από ότι έχεις ζήσει» εκεί ταυτίζομαι.


φωτογραφία Σπύρος Τσακίρης

Οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα ταλαιπωρούνται αρκετά. Έχω μέσα μου ένα χαμόγελο της συγχώρεσης, της κατανόησης, της χαράς.
Νομίζω ότι είναι η καλύτερη μου παράσταση που έχω παίξει μέχρι τώρα, αλλά αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Είμαι ευτυχισμένος που θα πάω όλο αυτό το ταξίδι στην Κέρκυρα, στην Φλώρινα κλπ.

Άλλες προτάσεις;
Περιμένουμε απάντηση από τον καθολικό ναό του Αγ. Ανδρέα στην Πάτρα ενώ μετά τη επιτυχία που είχαμε στην δημοτική πινακοθήκη Casa Bianca στη Θεσσαλονίκη σκεφτόμαστε να παίξουμε στη Ροτόντα.
Έχω παγώσει για αργότερα άλλες προτάσεις. Η Σοφία ταξιδεύει συνεχώς σε ναούς, μουσεία και προορισμούς.


Βιογραφικό

ηθοποιός Φαίδων Καστρής{ απόφοιτος της Δραμ. Σχ. του Εθνικού Θεάτρου 1988}

Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο studio ηθοποιών του Βασίλη Διαμαντόπουλου {1988-89} και στο θεατρικό εργαστήρι του Γιάννη Ρήγα {1994-95}.
Συμμετείχε στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου :

"Οιδίπους επί Κολωνώ" Σοφοκλή, σκηνοθ. Αλέξη Μινωτή {χορός} 1989,
"Φουέντε Οβεχούνα" Λόπε Δε Βέγα, σκηνοθ. Κοραή Δαμάτη {ένας χωρικός}1990.
Μέλος της Ομάδας Θέαμα του Γιάννη Κακλέα στο παλιό παγοποιείο Φιξ από το 1990 ως το 1993 , συμμετείχε στις παραστάσεις:
"Στο βάθος... κτήνος" κόμικς 1990,
"Μετά το φόνο" {class enemy του Nigel Williams} 1991 ,
"Η Μεγάλη Μαγεία" Εντ. Ντε Φιλίππο 1992,
"Στο βάθος ...βάθος αμέτρητο" κόμικς 1993,
σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Με τον Θεατρικό Οργανισμό Εστία του Γιάννη Ρήγα και σε διδασκαλία-σκηνοθεσία του ίδιου στις παραστάσεις:
"Σαίξπηρ, όπως μας αρέσει" ,σε συνεργασία με την Σχολή Καλών Τεχνών, {Μαλβόλιο} 1994,
"Δεσποινίς Έλζε" του Άρτουρ Σνίτσλερ, στο πατάρι του Θεάτρου Εμπρός { εξάδελφος Πάουλ} 1995.
Από το καλοκαίρι του 1995 συνεργάστηκε με το Θέατρο Στοά στις παραστάσεις του Θανάση Παπαγεωργίου :
"Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Μποστ {τροβαδούρος,δημοσιογράφος} 1995-96,
"Η Φυλακή του Όλλυ" του Εντουαρντ Μποντ {Φρανκ} 1997,
"Το πρόβλημα του Κώστα" του Βασ. Ραίση {Παύλος} 1998,
"Το τραγούδι του νεκρού αδελφού " του Μίκη Θεοδωράκη {Παύλος},καλοκαίρι 2000.
Επίσης στην παιδική σκηνή της Στοάς στις παραστάσεις της Λήδας Πρωτοψάλτη : "Τα μαγικά μαξιλάρια" Ευγ. Τριβιζά 1996,
"Ενα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" διασκευή Παναγ. Μέντη 1997,
"Με το Νι και με το Σίγμα" Ευγ. Τριβιζά 1998-99.
Το 2000 και 2001 συμμετείχε στις παραστάσεις του θεάτρου Χώρα :
"Η Κυρία με τις καμέλιες" διασκευή-σκηνοθ. Πέτρου Ζούλια με την Ρούλα Πατεράκη, {Πριντάνς} 2000,
"Το φάντασμα της όπερας" διασκευή-σκηνοθ. Π. Ζούλια {Ραούλ} 2001
.
2002-3 "Αντιγόνη" Σοφοκλή , σκηνοθ, Νικαίτη Κοντούρη , Εθνικό Θέατρο,
παγκόσμια περιοδεία {χορός},
2003 "Ίων" Ευριπίδη , σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, Εθνικό Θέατρο { αγγελιαφόρος-υπηρέτης},
το 2005 συμμετείχε στην παράσταση της Νικαίτης Κοντούρη για το Δηπεθε Πάτρας, "Κεκλεισμένων των θυρών" του Σαρτρ {θυρωρός},
2006 "Πέρσες" Αισχύλου, σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, Εθνικό Θέατρο {Α Κορυφαίος - αγγελιαφόρος},
2007 "Το τέλος του παιχνιδιού" Σάμιουελ Μπέκετ , σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, Δηπεθε Πάτρας -Θέατρο Απόλλων {Χαμ},
2008 "Ορέστης" Ευριπίδη , σκηνοθ. Σλόμπονταν Ουνκόφσκι, ΚΘΒΕ {αγγελιαφόρος},
2009 ¨Τρωάδες" Ευριπίδη, σκηνοθ. Νικαίτη Κοντούρη , Εκάβη η Λήδα Πρωτοψάλτη, ΚΘΒΕ {Ταλθύβιος}.
Το 2010 δημιούργησε την θεατρική εταιρία "ΙΔΙΟΜΟΙΡΙΕΣ" και παρουσίασε στο Θέατρο Αλκμήνη-Ακης Δαβής την "LISBON TRAVIATA" του Terrence McNally σε σκηνοθ. Λάζαρου Γεωργακόπουλου {Mendy}.
2011 "Τρισεύγενη" του Κωστή Παλαμά , σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, με την Στεφανία Γουλιώτη, Εθνικό Θέατρο {Δεντρογαλής},
2011-12 "Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ" του Εμ, Νταρλέ , σκηνοθ. Κατερίνα Μπερδέκα, Από Μηχανής Θέατρο { για τον μονόλογο της Μαρί-Πιερ: βραβείο ερμηνείας κοινού Athens Voice 2011, βραβείο ερμηνείας, σκηνοθεσίας, σκηνικού στα πρώτα gay awards 2012, υποψηφιότητες βραβείων κοινού Αθηνοράματος 2012 για παράσταση, ερμηνεία, σκηνοθεσία, μουσική, κοστούμι},
2013 "Ο Πατέρας" Αύγ. Στρίντμπεργκ , σκηνοθ. Λίλλυ Μελεμέ , με τον Γιάννη Φέρτη , Θέατρο Τέχνης- υπόγειο { πάστορας},
2013-14 "Φλαντρώ" του Παντελή Χορν, σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, Εθνικό Θέατρο {Λευτέρης Ζατούνης},
2014 "Blanche/Μετεπιβίβαση" του Μιχάλη Παλίλη , Θέατρο Σημείο, {υποψηφιότητες ερμηνείας, σκηνοθεσίας, στα gay awards 2014},
2014 "Ιππόλυτος" Ευριπίδη, σκηνοθ. Λυδία Κονιόρδου, Εθνικό Θέατρο {θεράπων-έρως},
2014 "Κάθε Σαράντα Χρόνια" Δημήτρη Τσεκούρα, σκηνοθ. Νίκου Σακαλίδη, για λίγες παραστάσεις στο μπαρ Πατάρι στο Κουκάκι,
2015 "βυσσινόκηπος.ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ"΄κείμενο Κατερ, Μπερδέκα-Στρ, Σωπύλης, σκηνοθ. Κατερίνα Μπερδέκα, ομάδα MeWE ,Θησείον,ένα Θέατρο για τις τέχνες {Φοίβος, ο σκηνοθέτης},
2015 "Ο Λάκκος της αμαρτίας" Γιώργου Μανιώτη, σκηνοθ. Π.Φιλιππίδη, Εθνικό Θέατρο { Κίρκη η Ντολορόζα - υποψηφιότητα βραβείου ερμηνείας στα queer awards 2015}.
Το 2016 συμμετείχε στην παράσταση του "This Famous Tiny Circus" theater group, στο Από Μηχανής Θέατρο, " Οφσάιντ-Εκτός Παιδιάς" του Σέρτζι Μπελμπέλ {Ζουζέπ} σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου.
Το καλοκαίρι του 2016 συμμετείχε στην "Αντιγόνη" του Ζαν Ανούιγ {ο αφηγητής Χορός}, σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου για το Φεστιβάλ Αθηνών {21-22 Ιουλίου θέατρο REX-σκηνή Κοτοπούλη και περιοδεία}
 
Από την 1η Οκτωβρίου 2017 ερμηνεύει τον μονόλογο "Σοφία" του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι, σε σκηνοθ. Λεωνίδα Παπαδόπουλου {βραβείο ερμηνείας κοινού Athens Voice 2017 } στην Οικία Κατακουζηνού, το σπίτι-μουσείο στο Σύνταγμα μέχρι 2 Ιανουαρίου 2018 κι ακολουθεί περιοδεία.
 
Εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές ταινίες: "Κρυστάλλινες νύχτες" της Τώνιας Μαρκετάκη 1991 και στην "Παραμονή Πρωτοχρονιάς" του Π.Ζούλια 1994.
Στις τηλεοπτικές σειρές :" αχ Ελένη",'παν μέτρον άχρηστον" κόμικς,"Οι αθώοι της πτέρυγας πέντε".
Το 2001 έγραψε το θεατρικό έργο "Χώμα στην Μπανιέρα" και ήταν υποψήφιος για το βραβείο "Κάρολος Κουν" θεατρικού έργου 2002