22 κείμενα του Γιώργου Ρούση, ρήξης με την αστική ιδεολογία

ΚΕΡΚΥΡΑ. Κυκλοφόρησε απο τις 5 Αυγούστου σε όλη την Ελλάδα εκτός από την Κέρκυρα, γράφει ο Κερκυραίος καθηγητής, συγγραφέας του: Δεν μπορώ να το χωνέψω φίλοι μου, αλλά το ότι δεν υπάρχει στην Κέρκυρα δυο σχεδόν μήνες μετά την έκδοση του κρίνω ότι είναι απαράδεκτο και δείγμα της πνευματικής κατάντιας του νησιού! Κι αφήστε τα καλοτάξειδο και διαμαρτυρηθείτε.

Με τα 22 κείμενα ρήξης με την αστική ιδεολογία που περιέχονται σε αυτήν την μπροσούρα επιχειρείται να αποκαλυφθεί ο κίβδηλος χαρακτήρας της αστικής ιδεολογίας ή, με άλλα λόγια, της ψευδούς συνείδησης της πραγματικότητας την οποία διαμορφώνει ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής και μέσω της οποίας διασφαλίζει τη συναινετική αποδοχή του και αποτρέπεται η ανατροπή του. Πρόκειται για μια προσπάθεια ανατροπής αυτής της αστικής ιδεολογικής ηγεμόνευσης, μέσω της αποκάλυψης της σαθρότητας των επιχειρημάτων των αστών ιδεολόγων και των συμπορευόμενων με αυτούς σοσιαλδημοκρατών, και για μια θεωρητική συμβολή στην άνοδο της λαϊκής επαναστατικής συνειδητότητας.

Στις 2 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Ρούσης γράφει στην σελίδα του στα σόσιαλ, σχετικά με το τελευταίο μου βιβλίο διερωτώμαι φίλοι μου ποιος μπορεί να αμφισβητήσει όσα υποστηρίζω σε αυτό:

1. Ότι επιχειρείται να εμφανιστεί ο καπιταλισμός σαν φυσική κατάσταση.

2. Ότι ο καπιταλισμός είναι βασίλειο του κέρδους και του χρήματος.

3. Ότι ο καπιταλισμός διαμορφώνει επίκτητες ψευτοανάγκες που στόχο έχουν την αποκόμιση κέρδους με όχι την ικανοποίηση πραγματικών αναγκών.

4. Ότι είναι γελοίο να υποστηρίζεται ότι όλοι οι άνθρωποι όπως ο επαίτης και ο τραπεζίτης έχουν ίσα δικαιώματα.

5. Ότι ο καπιταλισμός διαμορφώνει προσωπικότητες που δεν έχουν επίγνωση της πραγματικότητας.

6. Και συνεπώς ηλίθιους ανθρώπους.

7. Ότι η δύναμη της συνήθειας δεν παίζει ένα βαθύτατα αντιδραστικό ρόλο στο ιστορικό γίγνεσθαι.

8. Ότι ο κατά τον Πλάτωνα ρόλος των φιλοσόφων στην χειραφέτηση των δεσμωτών του Σπηλαίου του είναι ανάλογος με τον κατά τον Λένιν ρόλο της επαναστατικής διανόησης.

9. Ότι οι αστοί ιδεολόγοι προσδίδουν σε μια σειρά έννοιες εντελώς αντίθετο νόημα από το πραγματικό τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιμπεριαλιστική επέμβαση και ο εκδημοκρατισμός.

10. Ότι ο επαγγελματικός ρόλος των ανθρώπων γενικευμένος σε όλη τη ζωή τους συμβάλλει στην αποξένωση τους.

11. Η νομοτελειακή τάση της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους, συνέπεια της αύξησης του σταθερού σε σχέση με το μεταβλητό κεφάλαιο, οδηγεί το κεφάλαιο στην προσπάθεια έντασης της εκμετάλλευσης.

12. Σε παγκόσμιο επίπεδο κατά της διάρκεια όλης της ιστορίας της σοσιαλδημοκρατία υπήρξε δεκανίκι της εξουσίας του κεφαλαίου, αν όχι η κυρία αντιλαϊκή δύναμη.

13. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που επεσήμανε ότι λογική του κέρδους αντιτίθεται στη ζωή των ανθρώπων .

14. Ο πρώιμος χριστιανισμός είναι λάθος να αντιμετωπίζεται μόνον ως όπιο του λαού διότι ήταν ο κομμουνισμός της εποχής του.

15 Η ρομαντική αντίδραση στον καπιταλισμό παρά το ότι νοσταλγούσε το παρελθόν, επεσήμανε τα αρνητικά του περάσματος στον καπιταλισμό.

16. Παρά τις σημαντικές διαφορές τους ο Μαρξ και ο Νίτσε, μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ, είχαν πολλές κοινές θέσεις ενάντια στον καπιταλισμό και δη το καπιταλιστικό κράτος.

17. Θα πρέπει να αντλούμε την ποίησή μας όχι μόνο από το μέλλον, αλλά ακόμη και από τις ήττες του παρελθόντος.

18. Η εξέγερση του γαλλικού Μάη μέσα από τα συνθήματά του αποδεικνύει τον αρνητικό, ως προς την έκβαση του, ρόλο του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

19. Η ιστορία του καπιταλισμού και των παλινορθώσεων του αποδεικνύει ότι κάτι που απέτυχε δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί επιτυχώς.

20. Ότι είναι άκρως αντιδραστικό να θεωρείται ότι κάτι που δεν υπάρχει δεν μπορεί να υπάρξει.

21. Το ξύπνιο όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο και ο αγώνας για την επίτευξη του είναι αναγκαία προϋπόθεση για την χειραφέτηση των ανθρώπων.

22. Είναι λάθος να καταδικάζεται η βία γενικώς και να μην αναγνωρίζεται ότι η επαναστατική βία, είναι μαμή της ιστορικής προόδου.