Η ιστορία μιας πλατείας και ενός μνημείου
Αιτία της ενόχλησης η ηχηρή υπόμνηση, από τον απεργό, της διαχρονικής και συστηματικής συγκάλυψης όλων των παρ’ ημίν κακώς κειμένων.
Ανάρτηση Μητσοτάκη στις 12 Οκτωβρίου 2025 για την «σωστή (sic!) λειτουργία του Αγνώστου Στρατιώτη»: «Πρόκειται για μνημείο το οποίο δημιουργήθηκε για να τιμά τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία.» Διέφυγε του πρωθυπουργού η συμβολική σημασία της ημέρας. Ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας, το 1944, η 12η Οκτωβρίου.
Στην πλατεία Συντάγματος συνέρρευσαν ενθουσιωδώς οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες εκείνη την ιστορική ημέρα. Μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Το μνημείο βεβήλωναν επί τετραετία οι ναζί κατακτητές μαζί με τους κατοχικούς έλληνες πρωθυπουργούς και τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας. Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες της εποχής, οι έλληνες δωσίλογοι πλάι στους γερμανούς κατακτητές, σε στάση προσοχής ή ναζιστικού χαιρετισμού, αποδίδουν τιμές στον Άγνωστο Στρατιώτη. Πολλοί από τους βέβηλους αυτούς, μετά την κολυμβήθρα των Δεκεμβριανών, θα εμφανίζονταν στο ίδιο σημείο, καθαρμένοι από το στίγμα του προδότη, υποκρινόμενοι ότι τιμούν «τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία».
(Ποιους ήρωες τιμούσαν οι δωσίλογοι; Διαβάζουμε στο βιβλίο «Οι Δωσίλογοι» του Μενέλαου Χαραλαμπίδη: «Στις 16 Δεκεμβρίου 1943, οδηγήθηκαν έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου είκοσι από τους συλληφθέντες του μπλόκου των νοσοκομείων. Εκεί, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ήρθαν αντιμέτωποι με το εκτελεστικό απόσπασμα το οποίο αποτελείτο από άνδρες των ελληνικών Αρχών.» Ήταν οι εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ, αναπήρων πολέμου του αλβανικού μετώπου.)
Έναν αιώνα πριν, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843, ο τότε συνταγματάρχης Δημήτριος Καλλέργης, μαζί με την φρουρά των Αθηνών και μέγα πλήθος Αθηναίων, καταφθάνει έφιππος στα ανάκτορα (σημερινή Βουλή) και επιδίδει στον άνακτα γραπτή την αξίωση για παραχώρηση συντάγματος. Αυτή είναι η ιστορία του συντάγματός μας. Αγωνιστική, διεκδικητική, λαϊκή, στην πλατεία που εξ αυτού του λόγου ονομάσθηκε Πλατεία Συντάγματος. Σύμφωνα με την προχθεσινή πρωθυπουργική ανάρτηση και τα σχετικά «ερμηνευτικά» σχόλια της βουλευτού Βούλτεψη, ο Δημήτριος Καλλέργης πρέπει να συλληφθεί και να οδηγηθεί πάραυτα στο «πεδίον του Γουδή» για τα περαιτέρω. Μαζί με τον υποκινητή και ευρισκόμενο ήδη υπό αστυνομικό κλοιό ήρωα του 1821 στρατηγό Μακρυγιάννη. Συνοπτικώς, έστω και αναδρομικώς.
Και βεβαίως – και πάλι σύμφωνα με την προχθεσινή πρωθυπουργική ανάρτηση και τα σχετικά «ερμηνευτικά» σχόλια της βουλευτού Βούλτεψη – καλώς ο Γεώργιος Παπανδρέου (δηλαδή ο βρετανός Σκόμπι, υπό τον οποίο τελούσε τότε ο Παπανδρέου) απαγόρευσε, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, την ειρηνική διαδήλωση του ΕΑΜ, στην ίδια πλατεία, με συνθήματα κατά των δωσιλόγων (διαδήλωση που θα εβάλλετο τελικώς από την Αστυνομία του Έβερτ με διαταγή Έβερτ – με τους είκοσι, κατά άλλους ιστορικούς τριάντα, πρώτους νεκρούς των Δεκεμβριανών στις τάξεις των αόπλων διαδηλωτών). Και ακολούθως, κακώς, κάκιστα, τον Ιούλιο του 1965, οι Αθηναίοι πολίτες συγκεντρώνονταν στο ίδιο σημείο για να διαμαρτυρηθούν για την Αποστασία. Και, επίσης, καλώς, κάλλιστα, δύο χρόνια μετά, οι Αθηναίοι πολίτες αδράνησαν και δεν συγκεντρώθηκαν στην συγκεκριμένη πλατεία, μπροστά στο συγκεκριμένο μνημείο, για να αντιδράσουν κατά της χούντας του Παπαδόπουλου, την αποφράδα εκείνη ημέρα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
ΥΓ.1: Αν η κυβέρνηση αντιλαμβανόταν την ευθύνη της για τα Τέμπη – ευθύνη πριν και μετά το δυστύχημα –, αν αντιλαμβανόταν αυτό που αντιλαμβάνεται ο κάθε καλοπροαίρετος έλληνας πολίτης και, κυρίως, αυτό που αντιλαμβάνεται ο χαροκαμένος γονέας, θα είχε αποφύγει τις μόνιμες καθιστικές διαμαρτυρίες στην συγκεκριμένη πλατεία και την αναγραφή των 57 ονομάτων στο συγκεκριμένο σημείο. Αλαζονεία, υποτίμηση ρητών προειδοποιήσεων για την επικινδυνότητα του τρένου, σκανδαλώδεις παραλείψεις και εξ ίσου σκανδαλώδεις ενέργειες. Μέχρι και προσβολής νεκρού. Το ότι κανείς δεν μπορεί σήμερα να αποδείξει τίποτα οφείλεται στις βεβιασμένες ενέργειες απομάκρυνσης όλων των στοιχείων του τρομερού δυστυχήματος. Μένει μόνο η αντικειμενική ευθύνη του υπουργού Μεταφορών ως ενημερωθέντος και μη ενεργήσαντος καθώς και η υποκειμενική του ιδίου επί αλαζονεία και ύβρει κατά την έγκαιρη σχετική επερώτηση στην Βουλή.
ΥΓ.2: Η ανάρτηση Μητσοτάκη της 12ης Οκτωβρίου, για το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, δεν έγινε με αφορμή παλαιότερες βεβηλώσεις του ιερού μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη από δήθεν αναρχικά (στην πραγματικότητα, δολοφονικά – εγκάθετα ή μη εγκάθετα) στοιχεία, αλλά σήμερα, με αφορμή την ενοχλητική παρουσία στο συγκεκριμένο σημείο του απεργού πείνας κ. Ρούτσι. Αιτία της ενόχλησης η ηχηρή υπόμνηση, από τον απεργό, της διαχρονικής και συστηματικής συγκάλυψης όλων των παρ’ ημίν κακώς κειμένων.
ΥΓ.3: Ανάλογες ευθύνες της Δικαιοσύνης: Ενδεικτικώς, ανώτατοι δικαστικοί ταυτίζουν εκταφή με παρακώληση δικαιοσύνης, ταυτιζόμενοι με δηλώσεις υπ. Δικαιοσύνης, για να διαψευσθούν, μετά, από εφέτη εισαγγελέα.
