Αβάνα, Κούβα, 1 Ιανουαρίου 1959

Ποτέ πριν ή από τότε δεν με αγκάλιασαν και φιλήθηκα από τόσους ξένους, που γέλαγαν, έκλαιγαν, τραγουδούσαν, έτρεχαν… Κάθε τόσο, κάποιος θα έκανε μια ομιλία που θα χειροκροτούσε έντονα το πλήθος και θα τελείωνε τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο.