Για το κολυμβητήριο στο Ν.Α.Ο.Κ.: Οι πόλεις είναι η πολιτισμική τους μνήμη

Η πόλη της Κέρκυρας αναγνωρίζει τον εαυτό της στο χρόνο μέσα από το θαλάσσιο μέτωπο της. Μέσα σε αυτό το χώρο που ορίζει τις ενδόμυχες σκέψεις και παράλληλα επιτρέπει την ανοιχτότητα των συμπεριφορών και τη συναναστροφή των ενεργειών των κατοίκων και των συλλογικοτήτων της. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης συνειδητοποιούν την ύπαρξη τους μέσα από τον περίπατο – τη βόλτα – σε αυτήν τη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα, σε αυτό το περπάτημα στο παρελθόν που μετατρέπεται σε παρόν και δεν περνά στην ιστορία, αλλά δημιουργεί μια ζώσα καθημερινότητα.  

Εκεί, μέσα στο άλσος της Γαρίτσας, κάτω στον Ν.Α.Ο.Κ., πάνω στον «Μύλο»,  αρχίζουν να αφουγκράζονται τις μεταστροφές του καιρού, να περνούν ανενδοίαστα από την ηρεμία της ηλιοφάνειας στις μουντές αποχρώσεις, να υποψιάζονται τη βροχή, να κοιτούν κατάματα το τη θωριά, άλλοτε φιλόξενη και άλλοτε άγρια, αυτής της άγνωστης αγαπημένης θάλασσας. Εκεί κάνουν οικείο το αστικό περιβάλλον, συγκροτώντας αυτά τα νοερά τα ταξίδια στο χρόνο, ανακαλώντας με αδιερεύνητους μηχανισμούς τις αναμνήσεις και επιλέγοντας μια μνήμη που άλλοτε λειτουργεί εξαγνιστικά και άλλοτε σιωπά παραλείποντας σημαντικές καταστάσεις. Εκεί σχηματοποιούνται περιοχές, τοποθεσίες και πράγματα, εκεί οι ίδιες διαδρομές χαράζονται κάθε μέρα διαφορετικά, γιατί κάθε στιγμή υπάρχει η ανάγκη να αλλάξουν οι σημασίες και τα νοήματα. Εκεί απλώθηκαν πετσέτες πάνω στα Πέτσα, έσμιξαν πρόσωπα, άρχισαν έρωτες, μεγάλωσαν παρέες, αναμείχθηκαν αναλλοίωτες στο χρόνο μυρωδιές και γεύσεις. 

Η δράση και η βόλτα στο θαλάσσιο μέτωπο της Κέρκυρας είναι μια διαδικασία αυτοσυνειδησίας. Να αναγνωρίσουμε τις άπειρες πληροφορίες που παρέχει το περιβάλλον και ξεπερνούν το μυαλό μας, να μάθουμε να κινούμαστε, να κοιτάμε, να αισθανόμαστε, να νιώθουμε το χώρο και το χρόνο, να περιεργαζόμαστε το άγνωστο, να διευρύνουμε και να επανακαθορίζουμε τις εμπειρίες μας. Εκεί δίπλα στη θάλασσα δημιουργούμε μνήμες και χαρτογραφούμε τα «ταξίδια» μας, κι αυτά που ελπίζουμε κι αυτά που μάλλον δεν θα κάνουμε ποτέ.

Το θαλάσσιο μέτωπο της Κέρκυρας ορίζει τους κατοίκους και τις συλλογικότητες αυτής της πόλης, όπως και όλων των πόλεων που ύφαναν την ιστορίας τους μέσα σε αυτό.  Το κολυμβητήριο στον Ν.Α.Ο.Κ. είναι μέρος της πολιτισμικής μνήμης της πόλης.

Η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να γράψω για το εκπληκτικό προνόμιο που θα αποκτήσει ο Ν.Α.Ο.Κ., ο αθλητισμός και η πόλη της Κέρκυρας με την υλοποίηση του εγκεκριμένου έργου κατασκευής κολυμβητηρίου στο χώρο των ιστορικών εγκαταστάσεων του Ομίλου.  Ωστόσο, είναι μάλλον περιττό να σημειώνεται το προφανές, παρότι συχνά διαστρεβλώνεται με ατεκμηρίωτες σκέψεις, γιατί με αυτόν τον τρόπο αποκτά αξία το παράλογο. 

Με ασφάλεια μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι όποιος / α μετέχει της κουλτούρας της τοπικής κοινότητας και έχει όραμα για τη ρύθμιση της δημόσιας ζωής εύκολα κατανοεί τη ζωτικής σημασίας ανάγκη κατασκευής μιας αθλητικής εγκατάστασης, ενός κολυμβητηρίου, στον ιστορικό χώρο του Ν.Α.Ο.Κ. για λόγους αθλητικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς. Εύκολα, επίσης, αντιλαμβάνεται ότι σε αυτήν την προσπάθεια απαιτείται συστράτευση όλων των δυνάμεων του τόπου και κυρίως ουσιαστική πολιτική βούληση της τοπικής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα εκπροσώπησης της. 

Αν πάλι έχει άλλη άποψη, οφείλει να την τεκμηριώσει επαρκώς.

* Άκης Παυλογιάννης, Διδάσκει Ιστορία και Διαχείριση Πολιτισμού στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο / Είναι Γραμματέας του Ν.Α.Ο.Κ. και μέλος του Δ.Σ. της Κ.Ο.Ε.