Δ. Μασλαρινός: Χάσαμε από ομάδα που ήταν πιο έτοιμη

ΚΕΡΚΥΡΑ. Ο Ιόνιος άγγιξε την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, αλλά δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το εμπόδιο της ΑΕΚ Δόξα Πύρρου Άρτας, που ήταν καλύτερη στα μπαράζ ανόδου και εκμεταλλεύτηκε και τις καθοριστικές απουσίες της Κερκυραϊκής ομάδας. Παρ΄ ότι οι προσδοκίες δεν επαληθεύτηκαν, η πολύ όμορφη πορεία του Ιόνιου δεν περνάει απαρατήρητη, είναι μια αχτίδα ελπίδας για το κερκυραϊκό μπάσκετ που παραμένει βαλτωμένο εδώ και χρόνια και η αστραπή που λέγεται Φαίακας (πριν 5,6 χρόνια έφτασε στην Β΄ Εθνική), δεν άλλαξε δυστυχώς κάτι.
Ο Δημήτρης Μασλαρινός ήταν φέτος στον Ιόνιο ο άνθρωπος με πολλαπλή προσφορά και το ήθος, η μπασκετική ποιότητα και η προσωπικότητά του μας κάνει όλους να του βγάλουμε το καπέλο. Μετά το τελευταίο ματς μπαράζ, παρά την όποια πίκρα του καθενός που αγαπάει το μπάσκετ στο νησί, ο Δημήτρης βγήκε μπροστά και με μια ανάρτησή του, σκιαγραφεί την πιο πετυχημένη σεζόν στην ιστορία του Ιόνιου, την οποία χωρίς σχόλια την δημοσιεύουμε:
 
Η ανάρτηση του Δ. Μασλαρινού
 
«Αρχές Σεπτέμβρη μαζευτήκαμε μια παρέα στο γήπεδο με σκοπό να περάσουμε καλά και να απολαύσουμε το μπάσκετ. Αποδεχτήκαμε μεταξύ μας ότι δεν είμαστε επαγγελματίες και θα προσπαθούσαμε μέσα από τις λίγες φορές που θα βρισκόμασταν να διασκεδάσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αποδείξαμε ότι για 8 μήνες αυτή η παρέα, με λιγοστές προπονήσεις όλοι μαζί, δεν γινόταν να χάσει από τους πολύ προπονημένους αντιπάλους μας. Το καταφέραμε γιατί κάναμε τα απλά πράγματα στο μπάσκετ πολύ καλά.
Χάσαμε από μία ομάδα που ήταν πιο έτοιμη από εμάς και τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Αυτό που χάσαμε όμως πραγματικά, είναι ότι σε ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα τραυματίστηκε ένα παιδί πολύ σοβαρά κι αυτό να έχει αντίκτυπο στην προσωπική (επαγγελματική) του ζωή κι αυτό να μας στεναχωρεί όλους.
Χάσαμε την συμμετοχή του αρχηγού μας σε ένα παιχνίδι και δεν θα κρίνω το πως και γιατί.
Και φυσικά στεναχωρήσαμε τους πολύ λίγους ανθρώπους, από τους πολλούς που βρέθηκαν στο γήπεδο στο τελευταίο μας παιχνίδι.
Κερδίσαμε το να ξέρουμε γιατί κερδίζαμε και γιατί χάσαμε και παίρνω την ευθύνη και για τα δύο. Κερδίσαμε την συνύπαρξη με έναν από τους κορυφαίους Έλληνες καλαθοσφαιριστές. Κερδίσαμε το να ασχολούνται πολύ άνθρωποι μαζί μας γιατί είναι γεγονός ότι αν δεν έχεις να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, ασχολείσαι με τους άλλους και αυτό είναι ιδιαίτερη τιμή για όλους μας. Χαροποιήσαμε πολλούς ανθρώπους που δεν τους αρέσαμε κι αυτό είναι επιτυχία.
Ευχαριστώ πολύ όλους τους ανθρώπους γύρω από την ομάδα. Τους Νικολάδες μας, τον Σπύρο, την Εριέττα, τον Ηλία που έκαναν τα πάντα για να μας φροντίζουν. Ιδιαίτερο ευχαριστώ στον COACH Σταύρο(είσαι μοναδικός και είμαι ευγνώμων που συνυπήρξαμε στο γήπεδο). Ευχαριστώ τον coach Κώστα που με ανέχτηκε στις μπασκετικές μου παραξενιές.
Ευχαριστώ τον Στέφανο(ΑΡΧΗΓΟΣ με όλη την σημασία της λέξης, μοναδικός) τον Παναγιώτη (τον πιο αγνό τρελό που γνώρισα) τον Θάνο (τι να πρώτο πω..για μέσα στο γήπεδο..παίχτης του μπάσκετ ολοκληρωμένος, κόσμημα και πόσο λυπάμαι για τον τραυματισμό του) τον Κυριάκο (πόσο ακομπλεξάριστος τύπος, τον θαυμάζω) τον Χάρη (αχ και να ήξερε τι θα μπορούσε να κάνει) τον Πέτρο και τον Άγγελο (δύο διαμάντια που πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν) τον Βαγγέλη και τον Μήτσο (χωρίς αυτούς ομάδα δεν γίνεται) τον Φώτη (πόσο χαρούμενο με έκανες) τον Κώστα (η χαρά μου τεράστια κάθε δευτερόλεπτο συνύπαρξης ειδικά εκτός γηπέδου, ο κοινωνικός αντίκτυπος..ξέρεις εσύ) τον Σόφο (δεν γράφω γιατί θα γράψω ολόκληρο βιβλίο, σ´ αγαπάω πολύ από τα σχολικά μας χρόνια κι αυτό που έκανες φέτος με συγκινεί απίστευτα).
Τελευταίο αφήνω τον άνθρωπο που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν όλα αυτά αλλά ίσως να μην υπήρχα κι εγώ στον χώρο γενικότερα. Παναγιώτη μου σε αγαπώ σαν δεύτερο πατέρα δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
ΜΟΝΟ ΙΟΝΙΟΣ