ΠΕΠΠΠΕ Τα εργασιακά μας δικαιώματα δόθηκαν στην ΕΠΟ

ΑΘΗΝΑ. Με το νέο αθλητικό νόμο κάθε ποδοσφαιρική ομάδα για να μετέχει στα πρωταθλήματα απαιτείται να έχει διπλωματούχο προπονητή, με την ΕΠΟ να είναι αυτή που ελέγχει, ενώ κατά καιρούς κάνει σεμινάρια (σχολές) για υποψήφιους προπονητές.

Μετά από αγώνες χρόνων για τους πτυχιούχους των Γυμναστικών Ακαδημιών με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο αναγνωρίστηκε από την ΕΠΟ ότι δεν χρειάζεται και αυτοί να περάσουν από τις «σχολές» της, διάρκειας 1,2 εβδομάδων, ή ενός μήνα. Υπάρχει όμως θέμα με το νόμο που έχει σχέση με τα εργασιακά τους δικαιώματα και όχι μόνο, που θίγει τους Πανεπιστημιακούς προπονητές, με την Πανελλήνια Ένωσή τους με μια μακροσκελή ανακοίνωση να βάζει τα πράγματα στη θέση τους, έχοντας απόλυτο δίκιο.

Η θέση της ΠΕΠΠΠΕ

“Αν πιστέψατε ότι τα είδατε όλα στο χώρο του ποδοσφαίρου μάλλον κάνατε λάθος. Μετά τις φωτογραφικές διατάξεις του νόμου Αυγενάκη, με τις οποίες καταστρατηγούνται κανόνες δικαίου, σύμφωνα με τις οποίες τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα ποδόσφαιρο εκχωρούνται στην ΕΠΟ  έρχονται προτάσεις διαφόρων ΕΠΣ οι οποίες αν και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να προκαλούν γέλιο, υπό την παρούσα κατάσταση είναι πολύ ανησυχητικές και επικίνδυνες.

Συγκεκριμένα: Το επάγγελμα του προπονητή αθλημάτων είναι νομικά κατοχυρωμένο  μέσω ανώτατης εκπαίδευσης και μέσω υπουργικών αποφάσεων και αδειών από την ΓΓΑ. Υπό τις ευλογίες του κ. Αυγενάκη ΜΟΝΟ στο χώρο του ποδοσφαίρου και σε κανένα άλλο άθλημα, τα εργασιακά δικαιώματα προπονητών έχουν εκχωρηθεί στην ομοσπονδία.

Τα ερωτήματα  είναι:

1. Είναι η ΕΠΟ διαβαθμισμένη εκπαιδευτικά να παράγει εργασιακά δικαιώματα όταν το επάγγελμα του προπονητή ήδη κατοχυρώνεται από ανώτατη εκπαίδευση;

2. Μπορεί η ΕΠΟ ακόμα και αν διαβαθμιστεί να παράγει ανώτερα εργασιακά δικαιώματα από ένα πανεπιστήμιο;

3. Μπορεί η ΕΠΟ να αποδώσει παιδαγωγική επάρκεια στους προπονητές της ώστε να προπονούν παιδιά; (σας αναφέρουμε ότι η παιδαγωγική επάρκεια αποδίδεται μόνο από παιδαγωγικές και σχετικές σχολές ή μετά από επιτυχή εξάμηνη εκπαίδευση κάθε ενδιαφερόμενου σε αυτές. Ειδικά για την εκπαίδευση παιδιών τόσο το σχετικό ΠΔ όσο, οι οδηγίες της ΕΕ και της UNESCO είναι σαφείς).

Σύμφωνα με μια φωτογραφική παράγραφο στον τελευταίο αθλητικό νόμο, όλα τα παραπάνω είναι εφικτά. Αυτή λοιπόν η παραδοξότητα κι ενώ μέχρι τώρα προϋπόθεση για να γίνεις προπονητής έστω μέσω αυτών των διαδικασιών ήταν τουλάχιστον το απολυτήριο Λυκείου, οδήγησε δυστυχώς πολλές ΕΠΣ να ζητούν να αποκτούν άδεια άσκησης επαγγέλματος και όσοι έχουν απολυτήριο Γυμνασίου ή ακόμα και Δημοτικού με ότι αυτό συνεπάγεται. Κι όλα αυτά ενώ το επάγγελμα του προπονητή είναι νομικά κατοχυρωμένο από τριτοβάθμιες εκπαιδευτικές διαδικασίες. Εκεί έχει οδηγήσει αυτή η παράνοια της εκχώρησης των εργασιακών δικαιωμάτων από τα ΤΕΦΑΑ στην ΕΠΟ. Αυτή η αναγωγή σε πανεπιστήμιο ενός ΝΠΙΔ, έχει οδηγήσει σε τέτοιου είδους  προτάσεις και θέσεις.

Ξεκαθαρίζοντας τη δική μας θέση  και προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης συμφωνούμε η ΕΠΟ να αποδίδει μέσω σχολών εργασιακά προπονητικά δικαιώματα αλλά μόνο αν:

1) διαβαθμίσει εκπαιδευτικά τις σχολές της ώστε να μπορεί να το κάνει σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και

2) τα ανώτερα εργασιακά δικαιώματα να αποκτώνται από τα πανεπιστήμια και όχι από σεμινάρια μιας εβδομάδας ή ενός μήνα από την ΕΠΟ. Αυτό είναι παράτυπο, άδικο και επικίνδυνο για τους αθλητές ειδικά για τα παιδιά μας. Να τηρηθούν οι νόμοι οριζόντια και όχι διακριτικά, και φυσικά τέτοιες προτάσεις να φιλτράρονται πριν δημοσιευτούν ή πρόκειται να γίνουν δεκτές από την ΠΕΠΠ.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ Π.Ε.Π.Π.Π.Ε.”