Έφυγε το «λιονταράκι»,  ο Άνθρωπος Μιχάλης Ψάιλας

ΚΕΡΚΥΡΑ. Έφυγε το απόγευμα της Πέμπτης 28 Ιούλη ο Μιχάλης Ψάιλας κάνοντας ακόμη φτωχότερο το Κερκυραϊκό ποδόσφαιρο. Ο Μιχάλης άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Βυρό, με την εξόδιο ακολουθία να έχει οριστεί για το Σάββατο 30 Ιούλη στους Καλαφατιώνες.   

Ήταν ένας Άνθρωπος ξεχωριστός, με ψυχή, με αγάπη, με ήθος, με προσφορά ευαίσθητος και δοτικός και πάντα χαμογελαστός, αγνός εργάτης του Κερκυραϊκού ποδοσφαίρου, ακόμη και στα πιο δύσκολα κομμάτια της ζωής του.

Ο Μιχάλης Ψάιλας ήταν το «λιονταράκι» του ΑΟ Κέρκυρα στη χρυσή εποχή της Β΄ Εθνικής, τέλη  δεκαετίας εξήντα και αρχές του εβδομήντα. Ένας παίκτης που έβγαζε ψυχή και τα έδινε όλα, ήταν και ο λόγος που τον αποκαλούσαν «λιονταράκι». Άνθρωπος που έδινε τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο, που αγάπησε το ποδόσφαιρο και τον ΑΟ Κέρκυρα, που αγάπησε και υπηρέτησε τον αθλητισμό με πάθος και σταμάτησε να το κάνει μόλις τελευταία, αναγκαστικά.  ΄

Γνώρισα το Μιχάλη καλύτερα όταν την τελευταία χρονιά που έπαιξε ποδόσφαιρο βρεθήκαμε συμπαίκτες στη Θύελλα, εμένα ήταν η πρώτη μου χρονιά στο ποδόσφαιρο, παίξαμε δίπλα (σαν κεντρικοί αμυντικοί) μου έμαθε πολλά, κυρίως όμως ότι πρέπει να ματώνουμε τη φανέλα, να τα γίνουμε όλα και ήταν παράδειγμα για όλους μας (είμαστε μια ομάδα με 16χρονα και 17χρονα παιδιά) αφού με το πάθος και τη διάθεσή του γινόταν παράδειγμα για μας τους «πιτσιρικάδες» τότε.

Ο Μιχάλης ήταν άντρας, είχε λόγο, είχε ήθος, ότι αγαπούσε το αγαπούσε παθιασμένα. Συνέχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σαν προπονητής, μάλιστα πήρε και το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό Μαντουκιού.  Αυτό όμως που τον χαρακτήριζε ήταν η ανθρωπιά του, η διάθεση προσφοράς και αγαπήθηκε από όλους για αυτό που ήταν, ένας γνήσιος αγωνιστής όχι μόνο του αθλητισμού, αλλά και της ζωής.

Σίγουρα ο ΑΟ Κέρκυρα ήταν η μεγάλη του αγάπη και τον υπηρέτησε πιστά ως την τελευταία στιγμή. Ιδιαίτερα από την εποχή Σπ. Καλογιάννη που βρέθηκε στην ομάδα ξανά, σε διάφορα πόστα, αφιέρωνε ώρες, μέρες για την μεγάλη του αγαπημένη. Μαζί με τον αείμνηστο Φίλιππο Γράψα, τον αείμνηστο Δ. Γεροντικό, τον Μάκη Κουλούρη έδωσαν όλο τους το είναι για να φτιαχτεί το προπονητικό κέντρο του ΑΟ Κέρκυρα στον Πλάντραφο. Ο Μιχάλης ξημεροβραδιαζόταν εκεί, με προσωπική εργασία, έκανε πολλά, έζησα εκείνη την εποχή, πηγαίνοντας να δω τα έργα, με το Μιχάλη να δουλεύει ώρες, όσο κανένας άλλος  (αφιλοκερδώς βεβαίως) για να ολοκληρωθεί το γήπεδο. Ελάχιστη τιμή από τον ΑΟ Κέρκυρα θα είναι να ονομαστεί το γήπεδο «Προπονητικό κέντρο Μιχάλης Ψάιλας», ίσως και το όνομα του Φίλιππου Γράψα να το συνοδεύει, για την τεράστια δουλειά που έκανε τότε και όσοι το έζησαν ξέρουν. Θα το δει από την γειτονιά των αγγέλων που είναι τώρα και θα χαρεί.

Γράφτηκαν πολλά στο διαδίκτυο για το Μιχάλη, μόνο θετικά, μόνο αλήθειες για αυτό τον υπέροχο άνθρωπο και φίλο. Με το χέρι στη καρδιά θα πως για έναν άνθρωπο που τον γνώρισα μικρός, γίναμε φίλοι, συνεργαστήκαμε και επαγγελματικά, ότι όμοιό του δεν έχω γνωρίσει. Πραγματικό παλικάρι, τεράστιος αγωνιστής της ζωής (πολλοί θα καταλάβουν τι εννοώ), άντρας με λόγο που ήταν συμβόλαιο, καθαρός σε όλα του. Ακόμα και στις μέλισσες του, με τις οποίες τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε, θα νοιώσουν την απουσία του.

Αντίο φίλε, αντίο σπουδαίε Άνθρωπε Μιχάλη Ψάιλα.