Νοσταλγία στην παρουσίαση του βιβλίου για την ιστορία του Κρόνου

ΚΕΡΚΥΡΑ. Ένα βιβλίο που καταγράφει στιγμές από τα 52 χρόνια της ιστορίας της ομάδας και ότι την ίδια την ιστορία της. Ένα βιβλίο που έδωσε την ευκαιρία να έλθουν στους πολυπληθείς παρευρισκόμενους, μνήμες από τα παλιά, αλλά παράλληλα να τονιστεί ακόμη μια φορά ότι για 18 χρόνια ο Κρόνος είναι άστεγος, το γήπεδο που δόθηκε για να γίνει σχολείο, κανείς δεν φρόντισε να αντικατασταθεί, παρά τις προσπάθειες κατά καιρούς των διοικήσεων της ομάδας και των Αργυραδιτών. 

Παρών στην εκδήλωση που έγινε στο προαύλιο της Αγ. Τριάδας και ο Δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας κ. Κ. Λέσσης, ο οποίος αναφέρθηκες στην Ιστορία του Κρόνου και αίτημα των Αργυραδιτών για την κατασκευή γηπέδου, θεωρώντας το δίκαιο, λέγοντας ότι… ξεκινάμε από μηδενική βάση και υποσχόμενος ότι θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις για την υλοποίησή του.

Νίκος Β. Καββαδίας: Το «Τότε που παίζαμε μπαλόνι» γράφτηκε για να μας θυμίζει όλα αυτά που γίνονταν στο γήπεδο στο Καμίνι. Γράφτηκε για να μην ξεχαστούν όλα αυτά που ακούστηκαν τότε είτε σαν ατάκες είτε σαν συνθήματα στο γήπεδο, αλλά και στα καφενεία του χωριού μετά τους αγώνες του Κρόνου. Είναι αφιερωμένο σ΄ όλους αυτούς που φόρεσαν τη φανέλα του Κρόνου, αλλά και σ΄ αυτούς που μετά το διάβασμα του θα καταλάβουν αμέσως και θα χαμογελάσουν όταν, κι αυτό ελπίζω και εύχομαι να γίνει σύντομα, κάποια στιγμή, ξανακουστεί στο γήπεδο του Κρόνου το σύνθημα εν χορώ «Τους βάλαμε κανίστρα»!

Αναφέρθηκε στο "μπαλόνι" των χρόνων της παιδικής αθωότητας ζωντανεύοντας μνήμες των νεανικών χρόνων. Διάβασε χαρακτηριστικά αποσπάσματα που προκάλεσαν τα έντονα συναισθήματα του κοινού και καταχειροκροτήθηκε.

Τόνισε ότι η έκδοση του βιβλίου ήταν ένα χρέος για την Ιστορία του Κρόνου και το χωριό και επεσήμανε την ανάγκη να επανεκδοθεί το βιβλίο με περισσότερα στοιχεία.

Γιώργος Κ. Καββαδίας: Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου δεν ξυπνούν απλά μνήμες, αλλά ζωντανεύουν βιώματα παιδικών και νεανικών χρόνων. Οι λεπτομέρειες από γεγονότα, οι απίθανες ατάκες και κυρίως οι πρωταγωνιστές ζωντανεύουν, παίρνουν σάρκα και οστά και καθώς διαβάζεις έχεις την αίσθηση ότι γυρίζεις και βιώνεις τις δεκαετίες του 1970, 1980 και 1990. Στο γήπεδο στο Καμίνι, εκεί που κάθε απόγευμα Κυριακής γινόταν πανηγύρι.

Αναδεικνύεται παράλληλα η ένδοξη ιστορία μια ομάδας από χωριό που τα έβαλε με το ποδοσφαιρικό κατεστημένο της πόλης της Κέρκυρας. Μια ιστορία που εξακολουθεί να είναι παραγκωνισμένη και άγνωστη σε πολλούς, ιδιαίτερα εκπροσώπους της πολιτείας, της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης και, ακόμα χειρότερα παράγοντες του κερκυραϊκού ποδοσφαίρου. Ακόμα και όσοι έχουν βιώσει την πορεία του Κρόνου θα διαπιστώσουν διαβάζοντας ότι είναι πολύ σπουδαία τα επιτεύγματα αυτής της ομάδας. Δεν είναι μόνο οι 15 «κούπες» που μεταφράζονται σε 1 πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής, 3 πρωταθλήματα Κέρκυρας, 3 πρωταθλήματα Α΄(πρώην Β΄) ΕΠΣΚ, 1 Β΄(πρώην Γ΄) ΕΠΣΚ, 4 κύπελλα ΕΠΣΚ, 3 Σούπερ καπ, πάμπολλες διακρίσεις, ρεκόρ, αλλά και …κλοπές, τουλάχιστον δυο πρωταθλημάτων και τριών κυπέλλων! 

Ο Κρόνος στην ιστορική του διαδρομή σε 27 ποδοσφαιρικές περιόδους έχει κατακτήσει κάποιο -ους τίτλους ή έχει πετύχει κάποια σημαντική διάκριση. Αυτή η ομάδα που κάποτε διέθετε ένα από τα λίγα γήπεδα και εδώ και 18 χρόνια έχει ξεσπιτωθεί, χωρίς να ιδρώνει τ΄ αυτί των «αρμοδίων»...

Ο Κρόνος έχει γράψει χρυσές σελίδες στο κερκυραϊκό ποδόσφαιρο και είναι από τις λίγες ομάδες που το έκανε με δικά της παιδιά, κυρίως τα πρώτα 30-35 χρόνια, τότε που το γήπεδο βοηθούσε ώστε εκεί να προετοιμάζεται κάθε φορά η νέα φουρνιά. Σήμερα σε ένα γηπεδάκι 5Χ5 που είναι σε μια γωνιά του παλιού γηπέδου, προσπαθεί η ομάδα δημιουργώντας μια ακαδημία να κρατήσει τα παιδιά δίπλα στον Κρόνο και ήδη μέσα σε δυο χρόνια κάποια από αυτά θα πλαισιώσουν την ομάδα που θα αγωνιστεί στην Α΄ κατηγορία της ΕΠΣΚ.