Σχεδόν μηδενικές ελπίδες της Βολίδα για τελικό

ενώ η πρόκριση και μάλιστα με διπλές νίκες κόντρα στις Ελπίδες Ιωαννίνων, έδωσαν το δικαίωμα να σκέφτεται μέχρι και τελικό. Όμως στον πρώτο ημιτελικό στο ΕΑΚΚ η ήττα με 3-0 από τον Φιλαθλητικό Πρέβεζας προσγείωσε άσχημα θα λέγαμε τα κορίτσια, αφού πλέον μόνο με θαύμα θα περάσουν στον τελικό, αφού έχει να παίξει τη ρεβάνς το Σάββατο στην Πρέβεζα. Χρειάζεται νίκη μόνο με 3-0 και να μην πάρει η αντίπαλη ομάδα περισσότερους πόντους απ΄ ότι η Βολίδα στο πρώτο ματς. Κάτι πάρα πολύ δύσκολο, αφού πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της.
Και έτσι, ερχόμαστε σε αυτό που όλοι ξέρουμε πως έχει απόλυτη ανάγκη το νησί. Ένα ακόμα κλειστό γυμναστήριο και αυτό γιατί και το βόλεϊ, όπως το μπάσκετ και το χάντμπολ, χρειάζονται χώρο και ώρες προπόνησης, αφού είναι τεχνικά αθλήματα και δυστυχώς το ΕΑΚΚ δεν μπορεί να τα καλύψει. Ελάχιστον χρόνος δίνεται στη Βολίδα σε σχέση με τις ανάγκες της, αλλά είναι λογικό αφού πάνω από 150 ώρες έχουν ζητήσει οι ομάδες που χρησιμοποιούν το κλειστό του ΕΑΚΚ και έχουν πάρει λίγο περισσότερες από 60, ίσα-ίσα το 40% των αναγκών τους. Και αυτό γιατί οι διαθέσιμες ώρες είναι λίγες, τα σωματεία πολλά και δεν μπορεί η ΕΔ του ΕΑΚΚ να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα.
Αναφερόμαστε στο κομμάτι αυτό σήμερα λόγω των συγκεκριμένων υποχρεώσεων, αλλά όταν η Βολίδα παίρνει 3 ώρες τη βδομάδα για προπόνηση, έχοντας ανδρική, γυναικεία ομάδα, κορασίδες ούτε μια ώρα σε κάθε τμήμα δεν αναλογεί, εξαιρώντας τα 100 τουλάχιστον μέλη των ακαδημιών που υπάρχουν πίσω από τη γυναικεία ομάδα. Είναι ίσως και ο λόγος που αν εξαιρέσουμε τις κορασίδες φέτος, ούτε η αντρική, ούτε η γυναικεία ομάδα έχουν διακρίσεις.