Στη μνήμη του Θωμά Ρόκα «Κύριε Θωμά, Κοίταξε γύρω σου …»

Οι παλιές καραβάνες, οι επόμενες από αυτούς γενιές, εμείς, οι πιο νέοι, και αυτοί που δεν σε γνώρισαν ποτέ αλλά ακούν το όνομα Θωμά πρωί μεσημέρι βράδυ. Είμαστε όλοι εδώ...

Από την αγαπημένη σου Καβάλα στην Κέρκυρα.

Με ένα παντελόνι που φόραγες το πρωί και έπλενες το βράδυ για να είναι καθαρό. όπως μας έλεγες, για την επόμενη ημέρα.

Ήρθες στην ζωή για να παίξεις σε ρόλο πρωταγωνιστή

Έναν ρόλο που θα κρατάς για πάντα. Μάγκας, αετός, μέντορας, άνθρωπος.

Ήρθε όμως η στιγμή που η ζωή αποφάσισε διαφορετικά… ήρθε η στιγμή που σε πήρε από δίπλα μας και σε πήγε κάπου αλλού… Είμαι σίγουρη ότι σε τοποθέτησε κάπου ψηλά, τόσο ψηλά όσο σου αξίζει, τόσο ψηλά ώστε τώρα μας κοιτάς …

Κύριε Θωμά

Οι άνθρωποι πεθαίνουν λένε μόνο όταν πάψουμε να τους θυμόμαστε. Μα πως να ξεχάσεις τον κ. Θωμά?

Όσοι γράφτηκαν μ’ ανεξίτηλο μελάνι μέσα μας, δεν βγαίνουν ποτέ. Δεν αρκούν τα χρόνια να τους ξεθωριάσουν. Πάντα κάτι θα έρχεται. Ένα τραγούδι, μια μυρωδιά, ένα αντικείμενο, μια κουβέντα… Δεν χάνονται οι άνθρωποι όταν φεύγουν απ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν σβήνουν όλα τόσο απλά.

Κύριε Θωμά,

Η ευγένεια της ψυχής σου, ο σεβασμός, η γενναιοδωρία, η εντιμότητα, η αυστηρότητα, η δικαιοσύνη  και άλλα τόσα που μου είναι αδύνατον να τα βάλω σε ένα χαρτί, έκαναν τον δικό μας κόσμο, τον κόσμο καλύτερο.

Όταν έχεις την τύχη στην ζωή σου να συναντήσεις ανθρώπους πραγματικά μεγάλους θα ανατριχιάσεις.

Κύριε Θωμά

Μου έλεγες τόσα πολλά χωρίς να μου μιλάς. βλέμμα αυστηρό, αλλά και τόσο απλό και προσιτό. είναι αυτό που λεμέ «καλά δεν του φαίνεται»… αλλά είναι αυτό σε έκανε και σε κάνει τόσο μεγάλο.

Η αγάπη σου μου΄δινε κλωτσιά και δύναμη να συνεχίσω δίπλα στον Πάνο και τον Σπύρο μου.

Από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα σε εμπιστεύτηκα και άφησα όλους τους φόβους μου πίσω.

 Δεν με άφησες ποτέ και κράταγες το χέρι μου με όλη σου την δύναμη.

Σ' ευχαριστώ που ήσουν και είσαι ο πυλώνας της δύναμης που με κρατά ψηλά κάθε μέρα. Σε ευχαριστώ που με έλεγες κόρη σου και κάποιες φορές Νικόλα. Η Έλενα σου, το στήριγμα σου  και η αγάπη σου, η μεγάλη, ο Παναγιώτης, ο Σπύρος, η Έλενα Μαρία, η Έλενα, η Θωμαής, είμαστε  γροθιά δυνατή, όπως μας έμαθες.

Είσαι πάντα η δύναμή μας, ο κινητήρας μας, όλα μας.

Είσαι ο δικός μου μέντορας, αυτός που έκανε να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος μόνο και μόνο που είχα την τύχη να σε συναντήσω. Και ευχαριστώ όλες τις δυνάμεις του κόσμου αυτού που σε γνώρισα.

Κύριε Θωμά, Θωμά μου, μπαμπά! Σε αγαπώ πολύ..

Ν.Ρ.