Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Δόικας

Ο Γιάννης Δόικας, ένας από τους τελευταίους της προηγούμενης γενιάς ερευνητών και ιστορικών την Επτανήσου, της «παλιας φρουράς», έφυγε.

Ο Γιάννης Δόικας εργάστηκε για πολλά χρόνια στα Ιστορικά Αρχεία της Κέρκυρας και των Παξών αφήνοντας πίσω του τις καλύτερες μνήμες σε όσους συναναστράφηκαν μαζί του για οποιονδήποτε λόγο.

Το ερευνητικό του έργο είναι μεγάλο και αποτυπώνεται στην παραγωγή δεκάδων βιβλίων και ανακοινώσεων σε συνέδρια ενώ εκατοντάδες ιστορικά σημειώματα είναι δημοσιευμένα στον τοπικό τύπο της Κέρκυρας και των Παξών.

Σαν προϊστάμενος των Αρχείων της Κέρκυρας και μετά των Παξών πρόσφερε ανεκτίμητη βοήθεια στους ερευνητές, σε μια εποχή κατά την οποία η διαδικτυακή έρευνα και η ψηφιοποίηση ανήκαν στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Όχι απλά διευκόλυνε τους ερευνητές αλλά και σε πολλές περιπτώσεις έδινε υλικό το οποίο συγκέντρωνε για δικές του έρευνες. Η δοτικότητα και η προθυμία του να βοηθήσει ήταν ένα χαρακτηριστικό το οποίο δεν συναντάμε συχνά.

Πολλοί –ανάμεσά τους και ο γράφων- γνώρισαν το Αρχείο της Κέρκυρας και αργότερα των Παξών με την καθοδήγηση του Γιάννη Δόικα και βοηθήθηκαν από αυτόν στο μέγιστο δυνατόν στις διάφορες έρευνες. Τότε (πριν μισό αιώνα) το Αρχείο της Κέρκυρας στεγαζόταν στην ανατολική πτέρυγα των Ανακτόρων υπό επιεικώς άθλιες συνθήκες και ουσιαστικά ήταν προσβάσιμο στους ερευνητές μόνο χάρη στις προσπάθειες του Γιάννη Δόικα.

Σαν προϊστάμενος του Αρχείου των Παξών η βοήθεια την οποία παρείχε στους ερευνητές ήταν ακόμη πιο πολύτιμη καθώς το νησί ήταν (και ως ένα βαθμό είναι ακόμα) δυσπρόσιτο στους ερευνητές που έρχονται από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Πέρα από την ενασχόλησή του με την έρευνα την οποία έκανε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όσοι τον συναναστράφηκαν έχουν να θυμηθούν έναν ήρεμο, πάντα χαμογελαστό άνθρωπο που έψαχνε ευκαιρία για διακριτικό πείραγμα. Όσοι τον έζησαν στο χειμωνιάτικο Γάη κατά την τελευταία περίοδο της δημοσιοϋπαλληλικής του θητείας αποκλείεται να μην υπήρξαν μάρτυρες ομηρικών συζητήσεων στο μαγαζί του Κουλούλου.

Στη μνήμη του, μερικές λέξεις που ανταλλάχτηκαν σε μια τυχαία συνάντηση ένα απόγευμα στο Γάη: «Καλησπέρα κύριε Γιάννη» και η απάντησή του με σοβαρό ύφος αλλά υπομειδιώντας: «Άσε το “κύριε”, να μεγαλώσω λίγο ακόμα». Ήταν τότε σχεδόν εξήντα χρονών και η συγγραφική του παραγωγικότητα με παξινά θέματα ήταν στο μέγιστο.

Γιώργος Ζούμπος

ΦΩΤΟ@ ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΟΥΜΠΟΣ