Παρέμβαση προγραμματίζει η ΕΛΜΕ στους δήμους Βορρά και Νότου για την υποχρηματοδότηση των σχολείων

ΚΕΡΚΥΡΑ (ΕΛΜΕ). Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τα σχολεία βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και αδυναμίας λειτουργίας ακόμα και για τα στοιχειώδη ζητήματα καθημερινότητας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξυμμένο στους Δήμους κάτω των 100 σχολικών μονάδων, όπου καταργήθηκαν με νόμο του 2023 οι σχολικές επιτροπές. Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών ήρθε να προστεθεί στη διαχρονική υποχρηματοδότηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό και στην σταθερή προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων για τη μετάθεση του βάρους στους ίδιους τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Παρά το γεγονός ότι επανειλημμένα έγιναν κρούσεις ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2023 είχε τεθεί το θέμα σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, οι πλειοψηφίες στις Ομοσπονδίες δεν κινητοποιήθηκαν.

Η κατάσταση τη φετινή χρονιά είναι τραγική!

Στις 30 Ιούνη οι διευθυντές ήταν υποχρεωμένοι να επιστρέψουν όσα χρήματα είχαν στα ταμεία τους στους δήμους, στους οποίους σύμφωνα με το νέο νόμο περνάει η αποκλειστική διαχείριση των χρημάτων. Έκτοτε κανένα χρηματικό ποσό δεν έχει δοθεί στα σχολεία. Και με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης, βιώσαμε πραγματικά τραγελαφικές καταστάσεις: Περιοχές με σχολεία που δεν έχουν τα βασικά, διευθυντές να κάνουν «ανταλλαγή προϊόντων», διευθυντές να ψωνίζουν «βερεσέ» ή να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους, για να μπορέσει το σχολείο να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς.

Ειδικά φέτος η περιβόητη σχολική λίστα που μοιράζεται στους γονείς των μαθητών κυρίως των δημοτικών ήταν εμπλουτισμένη με νέα «σχολικά είδη» όπως χαρτί κουζίνας, μωρομάντηλα, αντισηπτικά, καθαριστικά κ.α., χωρίς να αναφέρουμε βέβαια το «αυτονόητο» φωτοτυπικό χαρτί Α4.

Η 3η δόση εκταμιεύτηκε, όπως μάθαμε, μόλις αυτή την εβδομάδα αλλά τα χρήματα, με ευθύνη των δήμων, θα φτάσουν στα σχολεία μέσα Οκτώβρη και αν... Ενώ στο Δήμο Νότιας Κέρκυρας δεν έχουν φτάσει ποτέ στα σχολεία οι προηγούμενες δόσεις και στο Δήμο Βόρειας Κέρκυρας τα σχολεία μέχρι τώρα δεν έχουν πάρει καθόλου χρήματα, χωρίς να τους έχουν  αποδοθεί όλα τα χρήματα ούτε της περσινής χρονιάς, ούτε τα χρήματα από τα κυλικεία. Πόσα χρήματα θα πάρουν τα σχολεία και πως κανείς δεν ξέρει!!! Πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία μέχρι τότε και τί θα γίνει με τα χρήματα που έχουν βάλει ήδη οι διευθυντές από την τσέπη τους; Τι θα γίνει με τους απλήρωτους λογαριασμούς; Τι θα γίνει με την προμήθεια του πετρελαίου; Πως θα γίνονται οι απαραίτητες επισκευές; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα περιμένουν απάντηση. Οι δήμοι, θα δίνουν ένα ποσό (500 ευρώ) και καλούνται τα σχολεία να τα βγάλουν πέρα με το πενιχρό αυτό ποσό. Ενώ μόλις τελειώνει θα πρέπει να ζητάνε ξανά από το Δήμο να αναπληρώσει το ποσό. Ακριβώς, όπως τα παιδιά ζητάνε χαρτζιλίκι από τους γονείς τους. Και αν ο Δήμος δε θεωρήσει ως «έκτακτη ανάγκη» τα χρήματα που ξόδεψε το σχολείο, τότε δε θα εγκρίνεται ως έξοδο.

Παράλληλα με την οικονομική αφαίμαξη των σχολείων, οι Δήμοι προχωράνε και σε άλλες «ευφάνταστες» λύσεις. Θέλουν -λέει- κεντρικές παραγγελίες, για να μειώσουν το κόστος. Ο τρόπος που θα το κάνουν ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ζητάνε από τα σχολεία να προϋπολογίσουν από την αρχή, μέχρι και το τέλος της χρονιάς, πόσο σαπούνι θα χρειαστούν, πόσα χαρτιά φωτοτυπίας, πόσο χαρτί υγείας κλπ. Είναι διαφορετικό το να κάνεις μια κεντρική συμφωνία και τα σχολεία να μην πληρώνουν όταν παραγγέλνουν τα συγκεκριμένα προϊόντα όταν τα χρειάζονται και διαφορετικό να ζητάς από ένα σχολείο να υπολογίσει για 200 μαθητές και 30 καθηγητές, πόσο χαρτί θα χρειαστεί!!! Και μάλιστα, καλούνται τα σχολεία να πηγαίνουν στην έδρα του Δήμου προκειμένου να προμηθευτούν αυτά που χρειάζονται!!! Ενώ για την αποκατάσταση των βλαβών ή για επισκευές, τα σχολεία θα καταθέτουν αίτημα στην Οικονομική Επιτροπή, η οποία όταν θα συνεδριάζει, θα εγκρίνει ή όχι την επισκευή. Κάτι που προκαλεί μεγάλη καθυστέρηση.

Αναρωτιόμαστε όμως: Όλα αυτά τα λεφτά, τα οποία δεν έχουν φτάσει στα σχολεία, καθώς και αυτά που δε θα φτάσουν, που θα πάνε; Γιατί τα χρήματα αυτά είναι μόνο για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς!

Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα είναι το τι γίνονται τα χρήματα που παίρνουν τα σχολεία από τα κυλικεία. Μέχρι τώρα, τα χρήματα τα έπαιρνε το σχολείο, ως ένα επιπλέον έσοδο για να καλύψει τις ανάγκες του. Μήπως τώρα τα χρήματα αυτά θα πηγαίνουν στο Δήμο και δε θα επιστρέφονται στα σχολεία;

Και βέβαια το μεγάλο ερώτημα το οποίο υπάρχει εδώ και χρόνια και η ΕΛΜΕ το έχει απευθύνει πολλές φορές στις Δημοτικές Αρχές: Τι γίνεται με τα επισκευαστικά κονδύλια των σχολείων; Γιατί σε κανέναν Δήμο δεν αποδίδονται εκεί που πρέπει. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε πάρει απάντηση σε αυτό.

Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της υποχρηματοδότησης του σχολείου, που ισχύει και πριν την κατάργησή τους. Το γεγονός ότι δεν φρόντισαν όλο αυτό το διάστημα, μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, να διαμορφώσουν ένα σαφές πλαίσιο χρηματοδότησης των σχολείων δεν είναι αστοχία. Είναι επιλογή για να εξαναγκάσουν τα σχολεία να ξεκινήσουν να ψάχνουν χορηγούς και πόρους. Εντάσσεται στη γενικότερη κατεύθυνση εμπορευματοποίησης του σχολείου και λειτουργίας του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αποτελεί πολιτική επιλογή όχι μόνο της Κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφίσει προωθούν ένα Σχολείο αυτόνομο, αποκεντρωμένο με διευθυντές-μάνατζερ, που θα έχουν οι ίδιοι την ευθύνη διαχείρισης της σχολικής μονάδας και μαζί με τον σύλλογο διδασκόντων θα ψάχνουν να βρουν χορηγούς για να χρηματοδοτούν τα σχολεία, ενώ οι γονείς θα καλούνται να βάζουν κάθε χρόνο ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη όχι μόνο για τα έξοδα των παιδιών τους αλλά ακόμη και για τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των σχολείων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο κ. Πιερρακάκης επιδιώκουν την επιτάχυνση της εφαρμογής των ν. 4692/20 και 4823/21 (Κεραμέως), μέσα από τους οποίους έχουν θεσμοθετήσει τη αναζήτηση πόρων και χορηγών από την σχολική μονάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στα πλαίσιο της λεγόμενης «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» υπάρχει και δείκτης που αξιολογεί την ικανότητα προσέλκυσης χορηγών.

Ο οικονομικός στραγγαλισμός των σχολείων, τα μαζικά λουκέτα σε τμήματα, η ελαστικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών, η οικονομική αφαίμαξη των γονιών και η με πάση θυσία επιβολή της κατηγοριοποίησης των σχολείων μέσω της λεγόμενης «αξιολόγησης» είναι κρίκοι στην ενιαία αλυσίδα μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει την μόρφωση των παιδιών ως κόστος, που ματώνει καθημερινά το λαό, για να υπηρετεί τα ματωμένα πλεονάσματα και τα κέρδη των λίγων. 

Εδώ και τώρα απαιτούμε:

●       Σαφές πλαίσιο και διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν ότι θα καλύπτεται έγκαιρα το σύνολο των αναγκών με βάση τις ανάγκες και τα αιτήματα των σχολικών μονάδων.

●       Άμεση κάλυψη των  λειτουργικών αναγκών των σχολείων με ευθύνη του κράτους.

●       Δραστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των πραγματικών αναγκών.

●       Δωρεάν πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο στα σχολεία.

●       Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς χορηγούς και ιδιώτες.

●       Όχι στην κατηγοριοποίηση μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών.

Η ΕΛΜΕ Κέρκυρας θα κάνει παρέμβαση στους Δημάρχους της Νότιας και Βόρειας Κέρκυρας, παρουσία των Διευθυντών των σχολείων, για το ζήτημα της υποχρηματοδότησης των σχολείων.

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ