Υπερτουρισμός.  Έχουμε;

«Tourist go home», «Το πολυτελές ταξίδι σου είναι η δική μου καθημερινή δυστυχία», «Φτύνουμε στη μπύρα σας», «Ο παράδεισός σας είναι ο εφιάλτης μας». Αυτά είναι μερικά μόνον από τα δραματικά έως επιθετικά συνθήματα με τα οποία, άλλοτε φιλόξενοι κάτοικοι δημοφιλών ευρωπαϊκών προορισμών, υποδέχονται τον τελευταίο καιρό τους έκπληκτους επισκέπτες τους, σε σημείο μάλιστα που το ταξίδι σε έναν από αυτούς να ισοδυναμεί πλέον με αντικοινωνική συμπεριφορά! Όσο για την Ελλάδα, ο υπερτουρισμός δεν αφανίζει μόνον, όπως διαβάζουμε, τους αμπελώνες στη Σαντορίνη αλλά θέτει και σε lockdown τους κατοίκους της αφού μήνυμα παρόμοιο με το 112 τους προειδοποιούσε προχτές για την άφιξη πλήθους τουριστών κρουαζιέρας (17.000) προτρέποντάς τους να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους!!

Πότε όμως ο τουρισμός από ευλογία μεταστράφηκε σε κατάρα; Πότε η πηγή αυτή της ανάπτυξης και της ευμάρειας μετατράπηκε σε πρόξενο δεινών και σε υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας; Πότε ακριβώς ο τουρισμός εξελίχτηκε σε «υπερτουρισμό» και «τουριστοφοβία»;

«Δεν είναι θέμα αριθμών» ισχυρίζονται επαγγελματίες του τουρισμού. «Το πρόβλημα δεν είναι ο μεγάλος αριθμός των τουριστών αλλά η ελλιπής διαχείριση των προορισμών». Και πράγματι ενώ οι τουριστικές ροές συνεχώς αυξάνονται, ούτε καινούργιες υποδομές δημιουργούνται ούτε οι υφιστάμενες βελτιώνονται ή έστω συντηρούνται. Τα  προβλήματα που ήδη υπάρχουν και που οι Κερκυραίοι βιώνουμε καθημερινά (σκουπίδια, νερό, ασφάλεια, έλλειψη στέγης, στάθμευση, κυκλοφοριακό, κατάληψη κοινόχρηστου χώρου και κακοδιαχείριση του δημόσιου) πολλαπλασιάζονται και επιδεινώνονται χρόνο με το χρόνο ενώ αυτά που προστίθενται, ο συνωστισμός λόγου χάριν, η ηχορρύπανση, η αισχροκέρδεια και εσχάτως, οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση, καθιστούν τη ζωή των μόνιμων κατοίκων εξαιρετικά δύσκολη.

Παράλληλα με το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον Τουρισμό που ζητά  ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) για να μπορέσει επιτέλους να ελεγχθεί και να μετρηθεί η φέρουσα ικανότητα των ελληνικών τουριστικών προορισμών, θεσμικοί παράγοντες του τουρισμού προτείνουν ως λύση τη διαχείριση της συμφόρησης και τη μείωση της εποχικότητας, τον προσεκτικό σχεδιασμό που να σέβεται τα όρια της χωρικότητας και τις ιδιαιτερότητες του κάθε προορισμού, τη θέσπιση μέτρων και κανόνων καθώς και το υψηλής ποιότητας marketing, που θα επικεντρώνεται στα καλά εστιατόρια, στα καλλιτεχνικά φεστιβάλ και στην πολιτισμική κληρονομιά και την ιστορία κάθε τόπου. «Δεν θέλουμε οι τουρίστες να έρχονται εδώ για να κάνουν ότι δεν μπορούν να κάνουν στη χώρα τους», λέει ο γ. διευθυντής τουρισμού της Βαρκελώνης. «Δεν θέλουμε τουρίστες που έρχονται μόνο για να φάνε φθηνά και να μεθύσουν». Ούτε εμείς τους θέλουμε. Μέχρι όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ποιοτικός τουρισμός προϋποθέτει πολιτικές σχεδιασμού και επενδύσεις, κρατικές και ιδιωτικές, αυτούς θα έχουμε. Και θα είμαστε και ευχαριστημένοι, διότι ο υπερτουρισμός του μαζικού τουρισμού σιτίζει τους «επαγγελματίες» μας της αρπαχτής.

ΕΛΙΝΑ ΛΑΣΚΑΡΙ