Στο ανεξερεύνητο δίπλα μας

ΚΕΡΚΥΡΑ. Πτυχία, Νησί του Αγίου Στέφανου, Νησί της Ειρήνης, Νησί του Κουίντο, Βίδο... τόσα ονόματα, ένα νησί! Το νησί του Βίδο είναι ένα από τα κοντινότερα μέρη στην πολή για να γεμίσει κανείς τις μπαταρίες του και να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Το παραδεισένιο νησάκι, είναι εύκολα προσβάσιμο, καθώς μέσα σε λιγότερο από ένα τέταρτο και με ελάχιστο κόστος μπορεί να είναι κανείς εκεί!

Το νησί του Βίδο είναι μόλις 530 στρέματα και έτσι οι περιηγητές έχουν την δυνατότητα να δουν τα σημεία-ορόσημα σε μια μονοήμερη εκδρομή. Με το πρώτο, πρωινό καΐκι στις 10 πήγαμε και μεις στο νησί του Βίδο και... νιώσαμε και μεις τουρίστες!

Είναι γεμάτο μονοπάτια τα οποία οδηγούν σε κτίσματα-μνημεία από διάφορες στιγμές της μακράς ιστορίας του. Για αρχή το μονοπάτι προς το σέρβικο Μαυσωλείο, ένα μονοπάτι σκεπασμένο από το πυκνό φύλλωμα των πεύκων, που πρόσφερει σημαντική σκιά και δροσιά κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο. Φτάσαμε στο Μαυσωλείο, όπου, παρότι πρωί, είχε κόσμο στον οποίο πληροφορίες σχετικά με το νησί του Βίδο αλλά και της Κέρκυρας έδινε η επιστάτρια. Διηγήθηκε και σε εμάς πρόθυμα την ιστορία του μικρού αυτού μέρους, η οποία ξεκινάει ήδη από την αρχαιότητα, όταν ακόμα λεγόταν Πτυχία, και κορυφώνεται με τα γεγονότα του προηγούμενου αιώνα. Έτσι ακούσαμε, για τους 130.000 Σέρβους που αναζήτησαν κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο καταφύγιο στην Κέρκυρα, αλλά και για το πώς η θάλασσα γύρω από το νησί έχει μείνει γνωστή μεταξύ των Κερκυραίων ως «γαλάζιος τάφος».

Συνεχίσαμε την πεζοπορία και φτάσαμε στις προσκοπικές κατασκήνωσεις και ύστερα στην παραλία Μαΐστρος. Τα γαλαζοπράσινα νερά και ο φυσικός πλούτος, σε συνδυασμό με τη σκιά των δέντρων και των υποστέγων έκαναν την παραλία να φαντάζει όαση μέσα στον καύσωνα. Την ίδια άποψη φαίνεται να είχαν και ορισμένοι φασιανοί, οι οποίοι κυκλοφορούσαν αμέριμνοι κοντά στους λιγοστούς λουόμενους!

Ύστερα από την ανάπαυλα και το γέμισμα των μπαταριών συνεχίσαμε την περιήγηση και τον γύρο του νησιού. Φτάσαμε σε μια πέτρινη υπογεία εσοχή, η οποία οδηγούσε σε δύο δωμάτια με μακρόστενα παράθυρα, ένα μέρος που όπως μάθαμε αργότερα αποτελεί τμήμα του οχυρού του Σχολεμβούργου ή αλλιώς Σούλεμπουργκ (ή εν πάσει περιπτώση Schulenburg). Αφού θαυμάσαμε και από εκείνο το σημείο την θέα και την πλούσια βλάστηση, συνεχίσαμε προς την παραλία Τραμουντάνα και την ιστορική Εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Λίγο πριν φύγουμε με το βαρκάκι των 16:15 καθίσαμε στο άλσος πάνω από την προβλήτα για να απολαύσουμε την λίγη ώρα ξεγνοιασιάς που είχε απομείνει.

Να’ ταν η διαδρομή με το καΐκι, να’ ταν η πεζοπορία στην όμορφη φύση ή το μπάνιο στα κρυστάλινα νερά;... πάντως κάτι ήταν και η εξάωρη παραμονή στο νησάκι έμοιαζε με διακοπές ημερών!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΟΓΙΟΥ