Στηρίζω κριτικά την υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα

«πολῖται, χρὴ λέγειν τὰ καίρια» 

 Αισχύλος, Επτά επί Θήβας 

Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, πάντα έπαιρνα θέση. Με καθαρά πολιτικά και μόνο κριτήρια και γνώμονα την αγάπη μου για το Κίνημα και τον ιδρυτή μας Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό θα κάνω και τώρα. 

Το πρόσφατο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ανέδειξετην μεγάλη κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος. 

Ανέδειξε την ιστορικά Εκκωφαντικά Μεγάλη Αποχή, την τεράστια πτώση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και την εκ νέου κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και την οποία Δεν Μπορέσαμε δυστυχώς να αξιοποιήσουμε επαρκώς, παρά την μικρή μας άνοδο. 

Η μη επίτευξη του στόχου που έθεσε η Ηγεσια, αυτού της δεύτερης θέσης, Αδυνάτησε την Προοπτική, να δείξουμε το ότι μπορούμε να γίνουμε, ο ισχυρός πόλος μιας προοδευτικής αντιπολίτευσης με δυναμική κυβερνησιμότητας.

Η αδυναμία της σημερινής μας ηγεσίας έγκειται κυριως στο ότι η Πολιτική Γραμμή, εκπέμπει περισσότερο προς τα τμήματα του χώρου που έφυγαν την προηγούμενη περίοδο προς τη Ν.Δ. ("εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ, ακροκεντρώοι και άλλοι), παρά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Αυτό έχει να κάνει κυρίως με το σημερινό στελεχιακό δυναμικό της Ηγεσίας, όπου λειτούργησε ως μια Κλειστή Ομάδα, της Πορεία της, αλλά και της Κοινωνική της Βάσης. 

Η διαφορά με την προ του 2012 τακτική μας, δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά είναι και κοινωνικο - ταξική. 

Γι’ αυτό έχει και βάθος.

Η κρίση στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και άρα και σε ένα μεγάλο τμήμα μιας πρώην Δικής μας Κοινωνικής Βάσης, που είχε διαρείξη τις σχέσεις της μαζί μας, από το 2011-2012 και μετά, Πιστεύω ότι θα έπρεπε στο Πολιτικό μας Αφηγημα, να Αγγίζει και σε αυτά τα Κοινωνικά Τμήματα. 

Εξ' άλλου Εκεί είναι ουσιαστικά που θα κριθεί και στο άμεσο μέλλον, το Ζήτημα της Κυριαρχίας στο χώρο της λεγόμενης Δημοκρατικής - Προοδευτικής Παράταξης. 

Η ηγεσία θα έπρεπε πολιτικά, τουλάχιστον μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2023 και την ήττα Τσίπρα, να έχει φύγει από αυτή την κυρίαρχη Γραμμή της Αυτοδικαίωσης, δηλαδή της επιλογής του «2010-2012» και να έχει αναζητήσει μια άλλη πολιτική προσέγγιση, στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης εκείνης της διαφοράς - σύγκρουσης και η οποία βέβαια έχει επιρροή και στο σήμερα. 

Μιλάμε ουσιαστικά για μια άλλη Πολιτική Θεώρηση, όπως αυτής του φαινομένου των Πλατειών του 2011, δηλαδή της Λαϊκής Κινητοποίησης - παρουσίας στον πολιτικό ανταγωνισμό και όχι Ενοχοποίησής του, όπως κάνουν ακόμη και σήμερα διαρκώς, στελέχη της σημερινής πολιτικής μας ηγεσίας.

Η Πολιτική παρουσία του στελέχους μας Νίκου Χριστοδουλάκη ως υπεύθυνου του προγράμματος μας εκείνη την περίοδο, είχε δείξει μια τέτοια πολιτική δυνατότητα, καθώς είχε ΣΑΦΩΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΘΕΙ, με αρθρογραφία, συνεντεύξεις, ακόμα και συγγραφή βιβλίου (2011), ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ το 2010-2012, με Κριτική τοσο στις Κυβερνήσεις Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, χωρίς σε καμμία περίπτωση όμως, να αμφισβητεί τον Ευρωπαϊκό Δρόμο της χώρας.

Η σηνερινή Ηγεσία ουσιαστικά επέλεξε από όταν ανέλαβε, να μην κινηθεί σ’ αυτή τη γραμμή, αλλά αντίθετα όπως προανέφερα σ’ εκείνη της Αυτοδικαίωσης. 

Αυτό ήταν που μας αποξένωσε και μας δυσκόλεψε να επικοινωνήσουμε με παραδοσιακά μας ακροατήρια. 

Πιστεύω ότι η ηγεσία μας, λόγω συγκεκριμένης ιστορικής διαμόρφωσης-συγκρότησης, ως γνήσιο τμήμα της γραφειοκρατίας του κομματικού μας χώρου, επέλεξε την εκδοχή της συνέχειας- του Ενιαίου αφηγήματος, και όχι της Τομής, της Ρήξης, της Ασυνέχειας, αλλά της Ωρίμανσης-Αντικατάστασης του Ρόλου και Γενεών. 

Στο πολιτικό ζήτημα «Ρήξη ή Ενσωμάτωση» ή σημερινή ηγεσία διολίσθησε προς το δεύτερο, με θολές - στρογγυλεμένες πολιτικές χωρίς γωνίες και διακριτές οριοθετήσεις.

Δεν υπερασπίστηκε με σθένος τον Πατριωτικό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ με ευδιάκριτες θέσεις για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη των λαών, απέναντι σε παρανοϊκούς πολέμους αδυνατίζοντας ισχυρές παραδοσιακές συμμαχίες.

Αυτό αναδυκνύει και τα αρκετά πολιτικά ζητήματα που προέκυψαν, όπου και εμφανίζονται με διάφορες μορφές. 

Ένα παράδειγμα είναι ο δυισμός που φαίνεται να εκδηλώνεται στον λόγο της για τα εθνικά μας θέματα. 

Μια «σκλήρυνση» στο λόγο της σημερινής ηγεσιας, αλλά και την ίδια στιγμή μια Μη Αναπαραγωγή της Γραμμής, Μη Συμπερίληψη στο Προεκλογικό μας πρόγραμμα, στην ενότητα περι Εξωτερική μας Πολιτικής. 

Ως εκ τούτου «η σκλήρυνση της γραμμής» απέναντι στην Τουρκία δεν λάμβανε τα χαρακτηριστικά του βάθους, που απαιτεί μια αναθεώρηση της γραμμής ΠΑΣΟΚ στο θέμα αυτό, ειδικά από το 1996 και μετά και ιδιαίτερα με τους Τουρκικούς Αναθεωρητισμούς.

Άρα ανακαλείται ή τροποποιείται ή και αλλάζει εύκολα ή σχετικά εύκολα. Πάντως δεν δεσμεύει σε καμια περίπτωση.

Σήμερα το Εθνικό, το Παραγωγικό, το Κοινωνικό, το Ενεργειακό και το Δημογραφικό είναι τα Κεντρικά Μεγάλα μας Ζητήματα. 

Αυτά αναδεικνύονται ως οι βαθύτερες ανάγκες, υπαρξιακού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. 

Σε αυτά οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε συγκεκριμένο Πολιτικό Αφήγημα, Περιεχόμενο.

Ξεκάθαρα χωρίς δυισμούς, με ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές απέναντι στις Δεξιές και Νέο- Φιλελέυθερες Πολιτικές και Πρακτικές.

Έτσι θα μπορέσουμε να αναδείξουμε το μεγάλο πολιτικό μας πλεονέκτημα, απέναντι στην σημερινή ηγεμονία της Δεξιάς.

Ειδικά σε μια εποχή πολιτικής μιζέριας και φτώχειας, όπου και εμφανίζονται ξαφνικά, από το πουθενά, ακόμα και Κόλακες και Κολαούζοι.

Παρέες κάποιων φιλόδοξων, αλλά τυφλομένων, χωρίς συγκροτημένη πρόταση και ικανότητα ορθής πολιτικής ανάλυσης - ερμηνείας.

Στην παγκόσμια ιστορία ποτέ οι ΟΜΑΔΑΡΧΕΣ δεν μπόρεσαν να γίνουν επί της ουσίας ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ.

Δεν μπόρεσαν ποτέ να ερμηνεύσουν πολιτικά, το γιατί ιδιαίτερα η Νέα Γενιά, αφήνεται στην αδιαφορία, στην χαλαρότητα, στον χαβαλέ απέναντι στους πολιτικούς και τα κόμματα.

Σε μια εποχή μεγάλης βαρβαρότητας, εν μέσω Γεωπολιτικών ανακατατάξεων, οφείλουμε να προβληματιστούμε σοβαρά, με σώφρονες σκέψεις για τις πραγματικές ανάγκες της Κοινωνίας μας.

Να ανοίξουμε ένα κύκλο συζητήσεων με τους πολίτες, για την πολιτική κρίση, την Υποβάθμιση των Αξιών της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας.

Να μιλήσουμε για την βαρβαρότητα στην Ουκρανία, για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ε.Ε., για τον σημερινό ρόλο του ΝΑΤΟ, για τα Σκόπια, το Κόσοβο, την Παλαιστίνη.

Να μιλήσουμε το γιατί ενώ στην Ε.Ε. έπεσε ακόμη και το τοίχος του Βερολίνου, ενώ στην Κύπρο χώρα μέλους της Ε.Ε. παραμένει το τοίχος του Αττίλα της Κεμαλικής και Σουλτανικής Τουρκίας.

Η Κύπρος δεν είναι «διαιρεμένο νησί», δεν έχει εμφύλιο, είναι ΚΡΑΤΟΣ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ. Πρόκειται για την Κυπριακή Δημοκρατία, Κράτος-Μέλος της Ε.Ε., που Τελεί υπό Παράνομη Τουρκική Κατοχή. 

Να μιλήσουμε για ένα σχέδιο Αληθηνής Εξωστρεφούς Περιφερειακής Ανάπτυξης, που θα έχει ως άξονα την

Πολιτική Οικονομική και Πολιτιστική Αναγέννηση όλων των Περιφερειών και Πόλεων της Πατρίδας μας.

Να ξανα μιλήσουμε εμείς ως Κόμμα, για μια άλλη Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η Δεξιά ιστορικά δεν είχε ποτέ σχέση με την ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. 

Η όποια σχέση της με την λέξη αυτη, ήταν ανέκαθεν και Ιστορικά Εχθρική μαζί της !!!!

Να μιλήσουμε για της Πόλεις, τα Χωριά και τις Ανάγκες τους.!!!

Για το πως μπορούμε να κάνουμε την ΑΘΗΝΑ, από ΜΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΛΟΝΤΟΣ!!!!

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη και ισχυρή δύναμη Κυβερνητικής Πατριωτικής Πλειοψηφίας.

Όλο αυτό το διάστημα, μέχρι την εκλογή Προέδρου, πρέπει να επικοινωνήσουμε ανοικτά με όλους τους φίλους, συντρόφους, συναγωνιστές, που στηρίξαμε πολιτικά και ιδεολογικά την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

Να ανοίξουμε κύκλους συζητήσεων, ανταλλαγή πολιτικών, φιλικών και συντροφικών σκέψεων για το μέλλον της πολιτικής.

Της πολιτικής του ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ, όπως έλεγε το ιστορικό μας Διανοητικό στέλεχος, αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης.

Για το Παρόν και το Μέλλον του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που είναι βαθιά ριζωμένο στην καρδιά μας, παρόλο που από το 1996 και μετά διαβρώθηκαν σταδιακά η Πολιτική και Ιδεολογική του Ταυτότητα.

Προσωπικά λοιπόν ΣΤΗΡΙΖΩ Κριτικά την υποψηφιότητα του ΧΑΡΗ ΔΟΥΚΑ ενός νέου ανθρώπου, με επιστημονική κατάρτιση, που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει το Πολιτικό του Αφηγημα, την Πολιτική του Διαφορετικότητα, σχετικά με την έννοια της Συλλογικότητας, της Εξωστρεφής Περιφερειακής Ανάπτυξης και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της Καινοτομίας.

Εχει ξεκινήσει να ξεδιπλώνει ένα διαφορετικο συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο - αφήγημα, για την ανασυγκρότηση, την ενίσχυση και τη διεύρυνση του κόμματος και πως αυτό θα συμβάλλει σε μια άλλη αναπτυξιακή πορεία της χώρας. 

Μιας υποψηφιότητας, που έχει και ως ένα Βασικό Πυλώνα Στήριξης τον ΜΑΝΩΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ ενός στελέχους, με εμφανή Πίστη στην Συλλογικότητα, και την Εσωκομματική Δημοκρατία, που Συνετέλεσε στην Ανασυγκρότηση του Κόμματος στην Ποιό Δυσκολη Καμπή της Ιστοριας του και Σήμερα βάζει το ΕΜΕΙΣ πάνω από το ΕΓΩ.

Για μια Ηγεσία Συλλογική, που θα Ενισχύσει στην Πραξη την Εσωκομματική Δημοκρατία, την Συμμετοχή, την Διαφάνεια, την Λογοδοσία και θα τα μετατρέψει σε καθημερινή πρακτική. Μόνο Ετσι θα Ενισχυθεί η Αυτονομία της Πολιτικής, μόνο έτσι το ΠΑΣΟΚ θα Ξαναγίνει Αυτόνομος, Ισχυρός, Πολιτικός Σχηματισμός.

Ευελπιστώντας ταυτόχρονα, ότι μια τέτοια συλλογική Ηγεσία θα Τιμήσει και την Ιστορία του Κινήματος, Ζητώντας και ένα Μεγάλο Συγνώμη προς τον Ελληνικό Λαό και ιδιαίτερα στις Νέες Γενιές, εκ μέρους όλων των Ηγεσιών του, για Λάθη ή Παραλήψεις, που μπορεί να Πλήγωσαν η ακόμη και να Πρόδωσαν διαχρονικά.

Αυτό μπορεί να είναι μια Νέα Αρχή για να Επαναφέρουμε την Πολιτική στο Προσκήνιο.

Για να Επαναφέρουμε τους Πολίτες και τις Ανάγκες τους στο Προσκήνιο.

Για να Επαναφέρουμε τα Εθνικά Κυριαρχικά μας Δίκαια στο Προσκήνιο.

Για να Αναδείξουμε την Αγρανάπαυση της Σημερινής Πνευματικής Διανόησης, μπροστά στις Γεωπολιτικές Ανακατατάξεις που ήδη Σχεδιάζονται και Συντελούνται.

Για Να Γίνουμε ξανά η Ψυχή της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

ΠΑΣΟΚ πάμε.......!!!!!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ

π. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Περιστερίου και π. Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Κορισσίων Κέρκυρας