Νερό, πως φτάσαμε ως εδώ

ΚΕΡΚΥΡΑ. Ο συναγερμός της λειψυδρίας σήμανε από τη Μέση Κέρκυρα. Η αναζήτηση νερού με βαθύτερες γεωτρήσεις, που πραγματοποιεί η ΔΙΑΔΕΑΥΚ είναι επιβεβλημένη. Η παραίνεση άλλωστε της Αποκεντρωμένης Δ/νσης Υδάτων γι' αυτό, έγινε προ διετίας. Φέτος δραματοποιήθηκε ακόμα περισσότερο με την προειδοποίηση της ίδιας Υπηρεσίας για την επικείμενη ήπια ξηρασία εξαιτίας των χαμηλών βροχοπτώσεων.

Η οδυνηρή πραγματικότητα εξακολουθεί να οφείλεται στις μεγάλες απώλειες του δικτύου διανομής του νερού. Όχι τόσο στο αποκαλούμενο εξωτερικό (κύριο) δίκτυο όσο στις απολήξεις του, εσωτερικά και στα υδρόμετρα. Έμπειρο στέλεχος της επιχείρησης αυτές στοχοποιεί και την έλλειψη προσωπικού ώστε να αντιμετωπίζει εγκαίρως και στην έκταση που απαιτείται, τις διαρροές.

Κι όμως ότι θα φθάναμε εδώ που φτάσαμε είχε προβλεφθεί από χρόνια αλλά και πρόσφατα. Τουλάχιστον πριν οκτώ χρόνια, το 2016 όταν σχεδιάστηκε η παρέμβαση με αφαλατώσεις, νέες δεξαμενές στον Ποταμό και τα Γουβιά (Κακότραφος) και το απαραίτητο εξωτερικό δίκτυο, που θα έδινε περί τα 25 χιλ. κ.μ./ημερησίως καλό νερό στην πόλη. Το όλο έργο ύψους 47 εκατ. € προβλεπόταν να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ αλλά και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Πρυτάνευσαν άλλες σκέψεις. Ματαιώθηκε για να αντικατασταθεί από το ΣΔΙΤ έργο ύδρευσης, που κι αυτό με την σειρά του ματαιώθηκε για να αντικατασταθεί με την πρωθυπουργική υπόσχεση για την από μηδενική βάση εξέταση του ζητήματος!

Ακόμα και σήμερα η Δ/νση Υδάτων επιμένει ότι μπορεί να κατέβηκε ο υδροφορέας αλλά δεν τίθεται θέμα επάρκειας νερού. Το μείζον παραμένει ο περιορισμός των απωλειών και όπου σημειακά εντοπίζεται πράγματι αδυναμία να μεταφέρεται νερό από άλλη πηγή. Μόνον που αυτό σημαίνει νέες ανάγκες σε δίκτυο, λεφτά, μελέτες και χέρια. Και κάτι τέτοιο δεν είναι άμεσο και εύκολο την ώρα που τραβάς τα μαλλιά σου.