Δεν είναι το «κίνημα της πετσέτας»
Δεν είναι «κίνημα πετσέτας» αγαπητοί δημοσιογράφοι, είναι κίνημα κατά της κερδοσκοπικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας και κατά της άκρατης εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος.
Προσπάθειες ευτελισμού και υποβάθμισης του αγώνα τους βλέπουν οι κάτοικοι νησιών της χώρας που βλέπουν τις τελευταίες ημέρες τα media να τους βαφτίζουν ως μέλη του «κινήματος της πετσέτας». Οι πολίτες ένωσαν τις φωνές τους το φετινό καλοκαίρι κόντρα στην ασυδοσία κάποιων και την άκρατη εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος και κατάφεραν να παρακινήσουν τις ελεγκτικές αρχές να ελέγξουν επιτέλους τι συμβαίνει στις ελληνικές παραλίες.
Η Έλενα Μηλιώτη σε ανάρτησή της για το θέμα σημειώνει: «Το ζήτημα της αλλαγής του ονόματος που έχουν δώσει τα μίντια στην «Κίνηση πολιτών για ελεύθερες παραλίες», ως «κίνημα πετσέτας» εκλαμβάνεται από τους ίδιους τους πολίτες που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία, ως προσπάθεια να ευτελιστεί η σημασία του και να το καταστήσουν ως ζήτημα προσωπικής επιλογής (εγώ προτιμάω πετσέτα αντί για ξαπλώστρα). Δεν είναι «κίνημα πετσέτας» αγαπητοί δημοσιογράφοι, είναι κίνημα κατά της κερδοσκοπικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας και κατά της άκρατης εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος. Και κατά της διαχρονικής ανεπάρκειας των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών να ελέγξουν και να επιβάλουν την τήρηση της νομιμότητας. Η ίδια η κοινωνία των πολιτών κατάφερε με σοβαρότητα και επιτυχία να αντικαταστήσει τις ελεγκτικές αρχές, καταδεικνύοντας σε όλο του το μεγαλείο το μείζον διαχρονικό πρόβλημα της μη τήρησης της κείμενης νομοθεσίας στη χώρα καθώς την πλήρη ανικανότητα (;) των αρμοδίων θεσμικών φορέων, υπηρεσιών και αρχών που είναι επιφορτισμένοι με τη διενέργεια των αναγκαίων ελέγχων, να επιτηρούν και να επιβάλλουν την τήρηση του νόμου όπου χρειάζεται».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η τοποθέτηση του Γιώργου Μάνου μέσω των social media: «Το “Κίνημα της Πετσέτας” λέει… όταν ονοματίζουμε με αυτό τον τρόπο τα κινήματα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα προς την υποβάθμισή τους. Το κίνημα λοιπόν αφορά στην τήρηση της νομιμότητας και του συντάγματος. Αφορά στο σεβασμό προς το δημόσιο χώρο. Γεννήθηκε σαν αντίδραση στην ασυδοσία των “επιχειρηματιών” στο βωμό της “ανάπτυξης”. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ξεκίνησε στις παραλίες, μιας και ο δημόσιος χώρος καταπατείται παντού και με κάθε ευκαιρία και όχι μόνο από τραπεζοκαθίσματα. Βιομηχανίες, αποθήκες, “εργοστάσια ανακύκλωσης”, ξενοδοχεία, συνεργεία αυτοκινήτων και πολλές άλλες επιχειρήσεις καταπατούν και λεηλατούν το δημόσιο χώρο είτε με παράνομες επεκτάσεις ή με τη ρύπανση που προκαλούν ή και με άλλους τρόπους που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ και να καταγράψω εδώ. Φαίνεται ότι δεν έχουμε καταλάβει τι έρχεται για εμάς και τα παιδιά μας. Φαίνεται ότι δεν έχουμε καταλάβει πως η κατάσταση δύσκολα θα αναστραφεί ακόμα και αν σήμερα όλοι μαζί ομόφωνα αποφασίσουμε να αλλάξουμε ρότα. Και όχι, δεν αναφέρομαι σε δικαιώματα, δημοκρατίες, εθνικές κυριαρχίες και άλλα τέτοια κλισέ».
