Σιωπηρή διαμαρτυρία «Η Κέρκυρα πεθαίνει» στην παρέλαση της 21ης Μαΐου
Διαμαρτυρία πολιτών
20 Μαΐου 2018
/ 15:49
Διαδικτυακό κάλεσμα από ομάδα πολιτών - αγανάκτηση για την κατρακύλα του νησιού
Αναδημοσιεύουμε από την ομάδα Κερκυραίων του FB
«Καιρό τώρα γινόμαστε μάρτυρες του αργού θανάτου του τόπου μας
Ιστορικά κτήρια αιώνων καταρρέουν. Τα εμβληματικά φρούρια αφήνονται στην τύχη τους. Τα χόρτα μένουν άκοπα ,οι δρόμοι ασυντήρητοι.Τα σκουπίδια μας πνίγουν και μολύνουν ανεπανόρθωτα υδροφόρο και θάλασσες. Παντού εικόνα εγκατάλειψης
Ποιος φταίει για την καταστροφή του νησιού; Ποιος είναι υπεύθυνος για την υποβάθμιση της ζωής μας; Ποια εγκληματική αμέλεια μετατρέπει έναν παράδεισο σε κόλαση;Οι τωρινοί κατηγορούν τους προηγούμενους. Οι προηγούμενοι αποποιούνται τις ευθύνες τους και «δείχνουν» τους τωρινούς. Τα αδιέξοδα μεγαλώνουν κι εμείς αισθανόμαστε αβοήθητοι παρατηρητές της καταστροφής της ζωής μας, της καταστροφής του μέλλοντος των παιδιών μας.
Δεν αντέχουμε άλλο. Θέλουμε πίσω το νησί μας, θέλουμε πίσω την ηρεμία και τη ζωή μας.
Μια μέρα μεγάλης ιστορικής σημασίας, η μέρα της μνήμης της Ένωσης, μας βρίσκει στη χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια ο τόπος μας. Η γιορτή που στήνεται δε μπορεί να κρύψει την αλήθεια..Τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Όταν οι καλεσμένοι μας φύγουν και τα φώτα της γιορτής σβήσουν, εμείς θα βρεθούμε πάλι βυθισμένοι στο βούρκο των προβλημάτων για τα οποία δεν ευθυνόμαστε, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο
Αυτή την αγανάκτηση, αυτή την απογοήτευση, αυτό το αδιέξοδο θέλουμε να δείξουμε με τη διαμαρτυρία μας Τη Δευτέρα 21 Μαίου, στις 11, μαζευόμαστε απέναντι από την εξέδρα των επισήμων σε σιωπηρή διαμαρτυρία. Χωρίς σημαίες, χωρίς κομματικούς προσδιορισμούς, χωρίς άλλο στόχο εκτός από το να κάνουμε ορατή την απελπισία μας. Φοράμε σκούρα ρούχα για το πένθος του θανάτου και κρατάμε στα χέρια μας πλακάτ(ή χαρτόνια ή χαρτιά) με την επιγραφή «Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ». Δεν εμποδίζουμε την παρέλαση , δεν ενοχλούμε όσους συμπολίτες μας δεν θέλουν να συμμετέχουν.Καμαρώνουμε τα παιδιά μας και ταυτόχρονα σιωπηλά εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια και τη διαμαρτυρία μας
Χωρίς φωνές και χωρίς βία, κάνουμε ηχηρή τη σιωπή του θυμού μας για ένα έγκλημα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας»
«Καιρό τώρα γινόμαστε μάρτυρες του αργού θανάτου του τόπου μας
Ιστορικά κτήρια αιώνων καταρρέουν. Τα εμβληματικά φρούρια αφήνονται στην τύχη τους. Τα χόρτα μένουν άκοπα ,οι δρόμοι ασυντήρητοι.Τα σκουπίδια μας πνίγουν και μολύνουν ανεπανόρθωτα υδροφόρο και θάλασσες. Παντού εικόνα εγκατάλειψης
Ποιος φταίει για την καταστροφή του νησιού; Ποιος είναι υπεύθυνος για την υποβάθμιση της ζωής μας; Ποια εγκληματική αμέλεια μετατρέπει έναν παράδεισο σε κόλαση;Οι τωρινοί κατηγορούν τους προηγούμενους. Οι προηγούμενοι αποποιούνται τις ευθύνες τους και «δείχνουν» τους τωρινούς. Τα αδιέξοδα μεγαλώνουν κι εμείς αισθανόμαστε αβοήθητοι παρατηρητές της καταστροφής της ζωής μας, της καταστροφής του μέλλοντος των παιδιών μας.
Δεν αντέχουμε άλλο. Θέλουμε πίσω το νησί μας, θέλουμε πίσω την ηρεμία και τη ζωή μας.
Μια μέρα μεγάλης ιστορικής σημασίας, η μέρα της μνήμης της Ένωσης, μας βρίσκει στη χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια ο τόπος μας. Η γιορτή που στήνεται δε μπορεί να κρύψει την αλήθεια..Τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Όταν οι καλεσμένοι μας φύγουν και τα φώτα της γιορτής σβήσουν, εμείς θα βρεθούμε πάλι βυθισμένοι στο βούρκο των προβλημάτων για τα οποία δεν ευθυνόμαστε, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο
Αυτή την αγανάκτηση, αυτή την απογοήτευση, αυτό το αδιέξοδο θέλουμε να δείξουμε με τη διαμαρτυρία μας Τη Δευτέρα 21 Μαίου, στις 11, μαζευόμαστε απέναντι από την εξέδρα των επισήμων σε σιωπηρή διαμαρτυρία. Χωρίς σημαίες, χωρίς κομματικούς προσδιορισμούς, χωρίς άλλο στόχο εκτός από το να κάνουμε ορατή την απελπισία μας. Φοράμε σκούρα ρούχα για το πένθος του θανάτου και κρατάμε στα χέρια μας πλακάτ(ή χαρτόνια ή χαρτιά) με την επιγραφή «Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ». Δεν εμποδίζουμε την παρέλαση , δεν ενοχλούμε όσους συμπολίτες μας δεν θέλουν να συμμετέχουν.Καμαρώνουμε τα παιδιά μας και ταυτόχρονα σιωπηλά εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια και τη διαμαρτυρία μας
Χωρίς φωνές και χωρίς βία, κάνουμε ηχηρή τη σιωπή του θυμού μας για ένα έγκλημα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας»
