Στην Κέρκυρα - Τ΄Αγιού μας

Κάθε σπίτι γιορτάζει έναν ή δύο Σπύρους, μίανε Σπυριδούλα.

Μοσκοβόλια από τηγανίτες, ήχοι από ευχές, με τα μάτια και τσι καρδιές στραμμένα στον Άγιο μας που στέκει ορθός στο κρουστάλι Του, πατεί στα χρυσοκέντητα πασούμια Του, τα φυλαχτά μας.

Ψαλμουδίες, απόκοσμες δοξαστικές όπερες,  βγαλμένες από την ψυχή των αθρώπωνε ανταμώνουνε  το αλάρμα από τσι καμπάνες Του.

Μουζικές, που συσταθήκανε για να Τονε δοξάζουνε,  αποδίδουνε τιμές στη χάρη Του.

Βάγια μοσκοβολούνε τσι πλάκες τσ'εκκλησιάς. Καμπούλα το λιβάνι στην  δοξαστική  Ουρανία του υπέρλαμπρου Ναού Του.

Ο Κυβερνήτης και ο Σολωμός στέκουνε ρεσπετάδοι, μαργωμένοι  κι αυτοί στη Χάρη Του.

Τα καντούνια μοσκομυρίζουνε κανέλα και σπετσερικό από τον κόκκορο παστιτσάδο, μπανιαρισμένονε  στο σούγο με το νιό λάδι.

Το κρασί μπρούσκο κατακόκκινο αφρίζει στο μπουκαλέτο. Τα ρακογυάλια βάφονται το κολόρο του κουμ κουάτ, βαθύ νερατζί, σπιρτάδο.

Έτονε! ο άγγονας εβήκε στη λειτανία πρώτηνε βολά στην ίδια γραμμή με τη μάμα του, τον πατέρα του και τον πάππου του, παίζει φαγκότο, 12 χρονώνε παλικαράκι.

Η Σπιανάδα καθρεφτίζει την ομορφιά της τσου λάκκους τση βροχής και στολίζεται με χιγιάδες φτινοπωριάτικα φύλλα   από  φτεγιάδες,  μανώγιες και  κουκουκιές.

Τα φρούρια της,  με γαλόνια δόξας λαμπρής, στεφάνια νίκης από γκρίζα γνέφια, στέκουνε σα διαμαντένια  βασιλικά στέματα, παλαιάς κοπής.

Βενετσιάνικα χτίρια με κολοράδα  λαμπιόνια τσι φανέστρες, παντοτινά μαλάματα, γυαλίζονται με σκέρτσο  πάνου  τσι ογρές πλακοπούλες τση Πίνιας και στο Πλατύ Καντούνι.

Ο φρουταριόλος βάνει βιτρίνα, τα κοφίνια με τσι κινέτες, τα νεράτζια, τα κουμ κουάτ, τσι συκόπιτες, τσι λιανογιές στην άρμη να ξεπρικίζουνε.

Όλα,  στη Χάρη του ακριβά τάματα, προσμονή στη ευσπλαχνία Του, στη προστασία  Του.

Χρόνους πολλούς, βοήθεια η Χάρη Του.