Έλεος... Αναζητώντας ελπίδα τον Αύγουστο

Απ' άκρη σ' άκρη του Δήμου συναντάμε έντιμους συμπολίτες μας να μονολογούν πικραμένοι για την ασχήμια της κατάστασης στην οποίαν περιήλθε η πόλη μας.
 
Οι συνδημότες μας αυτοί δεν εκφράζουν μίαν απλή αγανάκτηση για ζητήματα τεχνικής φύσεως των οποίων η επίλυση παρουσιάζει καθυστέρηση.
 
Στην εκπαίδευση έχουμε από πέρυσι παιδιά μας σε κοντέϊνερ, όμως αντί να ενεργούμε για την βελτίωσή μας ώστε να μην ξαναχρησιμοποιήσουμε container, ερχόμαστε χωρίς σχετική μέριμνα να υποδεχτούμε και το νέο σχολικό έτος.
 
Η δυσοσμία και το σκουπιδαριό ξεπερνά κάθε προηγούμενο, κι έχει τώρα πια ξεπεράσει ακόμη και κάθε αντίστοιχη προηγούμενη δυσάρεστη εμπειρία του σχετικώς πρόσφατου παρελθόντος μας.
 
Διανύουμε τελευταίως μία κωμικοτραγική κατάσταση εντός της οποίας θα μπορούσε και να χαρακτηριστεί καθησυχαστικό το ότι "φαίνονται ίδιοι με όλους τους προηγούμενους", όμως πολύ καλό για να 'ναι αληθινό!
 
Το σημερινό ναδίρ ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία, κι αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι μακράν χειρότεροι από κάθε προηγούμενο στην μνήμη υπερήλικων που ζήσαν πόλεμο και κατοχή.
 
Λέμε το νερό νεράκι, αλλά τρία - 3 - ολόκληρα χρόνια δεν κάνουν τίποτις για τη ΔΕΥΑΚ. Χαιρόμαστε για τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά και για τις νέες κομμώσεις τους, πώς όμως να κερδίσουν τον σεβασμό μας τέτοιοι κυβερνήτες;
 
Ευλόγως αναρωτιέται κανείς πώς και δεν ασχολούνται διόλου με χρόνια προβλήματά μας που μόνον απαρατήρητα δεν περνούν.
 
Οι επιπτώσεις της χαμένης αυτής τριετίας (ενν.2019-2022) είναι βαρύτατες κι οι απέλπιδες προσπάθειες προβολής των "θεραπειών" τους μέσω των κοινωνικών δικτύων δεν μπορούν να αποκρύψουν το πόσο ακατάλληλοι είναι.
 
Σε έναν ΟΤΑ όπου επί τρία χρόνια δεν γίνονται παρά μόνον απ'ευθείας αναθέσεις, για τις οποίες η Δημοτική αρχή ψελλίζει μονάχα ότι όλες αυτές οι αναθέσεις της είναι 'νόμιμες', παρακολουθούμε κάτι πολύ χειρότερο απ’ το -'απλώς'- παράνομο.
Συνοδοιπόροι με έναν παραγοντισμό άνευ ιδεολογικής αρχής, οι "ημέτεροι" της Δημοτικής αρχής έχουν γίνει κράτος με τον νόμο.
Αξεπέραστη ασχήμια.

Έχουν εγκαταστήσει έναν καθ' όλα "δημοκρατικό" φασισμό..
 
...νισάφι...
 
Η μετά από τρία ολόκληρα χρόνια παντοδυναμία της Δημοτικής αρχής που διοικεί μέσω των 'οργάνων' (ενν. μέσω της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής - που ο Άγιος να την κάνει ποιότητα..) δίχως αναζήτηση ουδεμίας συναίνεσης εντός του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει φέρει πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα χάριν στα οποία σχεδόν όλοι έχουμε τώρα πια αντιληφθεί την στερούμενη οράματος σημερινή διακυβέρνηση του Δήμου.
 
Από τους καρπούς του φαίνεται ένα δένδρο.
 
Χωρίς διάθεση διαβούλευσης μ' όποιον φορέα και μ' όποια πρόσωπα δεν υποτάσσονται απολύτως στις -αν μη τί άλλο- μέτριες προτάσεις τους ή στις αβασάνιστες ιδέες τους (η απλοϊκότητα των οποίων δεν πείθει ούτε ανήλικα της δευτέρας τάξης του δημοτικού σχολείου, δηλ. της Β΄τάξης της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης), βρισκόμαστε να βιώνουμε -επιπλέον- και την εφιαλτική αδυναμία τους να αναστρέψουν τα όποια 'κακώς κείμενα'.
 
Το ατομικό δικαίωμα του κάθε συμπολίτη μας στο επιχειρείν περιορίζεται από τις απ'ευθείας αναθέσεις τους, που λειτουργούν ως αποκλεισμός του ανταγωνισμού.
Μήπως θα μπορούσε κάποιος ειδησεογραφικός χώρος να τους υπενθυμίσει -γραπτώς- πόσο ασυμβίβαστος είναι με την ιδεολογία και τη δημοκρατική μας κουλτούρα ο κατάφορος αυτός περιορισμός της θεμελιώδους ελευθερίας όλων στο επιχειρείν;  
 
Δεν δημοπρατούν ούτε ένα έργο αν δεν υπάρχει δικός τους να αναλάβει..  
 
Έχουν επιβληθεί στην πολιτική ζωή του Δήμου χωρίς σεβασμό στο παραδοσιακό πλαίσιο αξιών του Δημοτικού μας Συμβουλίου εντός του οποίου βρισκόταν πάντα ο κοινός τόπος -ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΗΤΕΙΑ- για τη διαλογική σχέση όλων των παρατάξεων που μετείχαν κατά καιρούς σε αυτό, και γινόταν συνεχώς προσπάθειες σύγκλισης όλων ώστε να φτάνουμε σε αποφάσεις μ' όσο γίνεται μεγαλύτερη αποδοχή.
 
Οι σημερινοί άρχοντες του Δήμου νοιάζονται κι ασχολούνται μοναχά με την επανεκλογή τους ανά τριετία!
..ναι.. ανά 3ετία..
Κι έχοντας τούτο ως μοναδικό κίνητρο, υιοθετούν σκέψη απλουστευτική και ενεργούν με αποκλειστικό κριτήριο τα "ατάκα-κι-επί-τόπου" βραχυπρόθεσμα κέρδη τους.
 
Αδιαφορούν πλήρως για τον όποιον μακροχρόνιο σχεδιασμό και για τα όποια χρόνια προβλήματα της όμορφης πόλης μας της Κέρκυρας.
Είναι οι κατ' εξοχήν εκπρόσωποι της σχολής "κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει".
 
Τις τελευταίες μέρες το ΔΣ μας μυρίζει άρωμα μεταγραφής.
Παραίτηση από δω.. Συνεργασία απ' εκεί.. κι έτσι όλοι τους γίνονται ομοτράπεζοι... για να λάβουν μια γεύση παντοδυναμίας... επιτέλους θα ασκήσουν κι ετούτοι εξουσία χωρίς ανάγκη να δίνουν λογαριασμό... σε κανέναν!
 
Κάποτες θα ακουγόταν ότι <<δέον ο φορέας εξουσίας να αναλαμβάνει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη η οποία του αναλογεί>>.
Τούτοι όμως εδώ είναι οπαδοί της μετάθεσης κάθε πολιτικής ευθύνης σε τρίτους.. στους άλλους... όλο οι άλλοι φταίν... τσου ρίχνουν λάσπες στους ανεμιστήρες..
 
Ευτυχώς -μεν- για όλους μας, «Ου γαρ ήλθεν καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».
 
Δυστυχώς -δε- ούτε "κιχ" δεν ακούγεται.. ωσάν να ζούμε στην τέλεια πόλη της ομορφότερες ημέρες της ζωής μας, δεν μιλά κανείς.
 
Επειδή λοιπόν δεν μάθανε ποτές ότι η Δημοκρατία υπηρετείται σωστά όταν οι συμμετέχοντες σ'αυτήν δεν παύουν ν' ακούν τα λόγια του εκάστοτε συνομιλιτή τους,
κι ούτε διδαχθήκαν ότι η Δημοκρατία ανθίζει πλουσιότερα στην αγκαλιά εκείνων που έχουν συμβιβαστική διάθεση ακόμη κι όταν νιώθουν απολύτως βέβαιοι για το πόσο δίκιο έχουν,   
 
Παρακαλώ σας άρχοντες της 4ης Εξουσίας να μην αφήνετε τη δημοσιογραφία σε δεύτερη μοίρα.
Κι αν τελευταίως επικεντρωθήκατε κυρίως στη διαφήμιση για λόγους οικονομικής επιβίωσης, στην ικεσία τούτη μην γυρίσετε την πλάτη.
Ερευνήστε και παρουσιάστε τα πάντα φανερά.
Ενημέρωση. Όμορφη λέξη, ωραίο αίσθημα.  
 
Μετά τιμής,
η Δημοτική Σύμβουλος
Αγγελική Χριστίνα Καρδακάρη
 
ΥΓ: η δημοτική αρχή σπέρνει πίκρα στην πόλη μας όσο δεν βοηθά τους συνδημότες να βρουν κοινώς αποδεκτή λύση στην καθημερινότητά μας. Αντί να φέρουν ένα τεχνικό δελτίο από το οποίο θα διακδικήσουν χρηματοδότηση για την ηχομόνωση των παλαιών ακινήτων μας στα ισόγεια των οποίων στεγάζεται οικονομική δραστηριότητα (ενν. εκ της οποίας δύναται να προκληθεί σημαντική όχληση των κατοίκων), αντί να αναζητήσουν λύσεις και πόρους, προτιμήσαν να φέρουν τους συνδημότες «το έναν απέναντι στον άλλον»... φαίνεται δεν τρώμε όλοι από το ίδιο τσουκάλι.. Ω, καημένε..