Elon, μην το πάρεις προσωπικά!
Στο προκείμενο όμως, μια λύση για την πραγματική προαγωγή του ελεύθερου διαλόγου θα ήταν απλώς η εξάλειψη της ανωνυμίας. Άλλο ο «Κώστας Σπίγγος από Μητρ/του Μεθοδίου προς Κερκυραίους» και άλλο κάποιος αταυτοποίητος «Κώστας Κώστας, κάτοικος Μανχάταν».
Η εξαγορά του Twitter από τον Elon Musk και οι δηλώσεις του υπέρ της «ελευθερίας του λόγου» στα ΜΚΔ θέτει στο προσκήνιο το ερώτημα: γιατί σήμερα επίσημα φοβόμαστε τη δημοσιοποίηση των απόψεων περισσότερο από τον περιορισμό της; Επίσημοι δυτικοί θεσμοί μοιάζουν να έχουν ήδη απαντήσει (όχι πειστικά), ενώ και η ίδια η επίσπευση της απάντησης, χωρίς ιστορικά δεδομένα ή έστω μια πλήρη θεωρητική διαβούλευση, αντιμετωπίζεται με δικαιολογημένη καχυποψία.
Το επίσημο επιχείρημα είναι ότι ο σχολιασμός στα ΜΚΔ κυριαρχείται από το πιο θορυβώδες, το πιο συναισθηματικό και κατά συνέπεια, συχνά και το πιο εντυπωσιακό κι ας είναι και ψέμα, ώστε να περιθωριοποιείται το ψύχραιμο, το σταθμισμένο και το τεκμηριωμένο. Η τάση αυτή στρώνει διαρκώς το δρόμο στην προπαγανδιστική ατζέντα όσων ωφελούνται από την απόκρυψη της αλήθειας, ολικώς ή μερικώς (καμιά φορά το δεύτερο είναι και επικινδυνότερο).
Γεγονός είναι πως δεν είναι δυνατό να εντοπιστούν στην ιστορία δικτάτορες ή τύραννοι που έστω και σε κάποια φάση της πολιτικής πορείας τους κράδαιναν αιτήματα υπέρ της «ελευθερίας δημοσιοποίησης των απόψεων». Βεβαίως, η εποχή μας της κυβιστήσεως καθόλου δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξουν (αυτό βεβαίως ισχύει και για τις δηλώσεις του ίδιου του κ. Musk).
Παρεμπιπτόντως, η ατομική συγκέντρωση ισχύος ελέγχου ταυτόχρονα όχι μόνο της δομής (μέσα παραγωγής και υλικές προϋποθέσεις) αλλά και της υποδομής (άυλες παραδοχές και… μεταφυσικές) δημιουργεί αν όχι υπαρκτή απόλυτη τυραννία, τη ρεαλιστική πιθανότητά της. Στο προκείμενο όμως, μια λύση για την πραγματική προαγωγή του ελεύθερου διαλόγου θα ήταν απλώς η εξάλειψη της ανωνυμίας. Άλλο ο «Κώστας Σπίγγος από Μητρ/του Μεθοδίου προς Κερκυραίους» και άλλο κάποιος αταυτοποίητος «Κώστας Κώστας, κάτοικος Μανχάταν». Ο ελεύθερος λόγος δεν είναι μονόδρομο δικαίωμα των ομιλητών, αλλά αμφίδρομο και των ακροατών, ιδίως εάν αυτοί είναι δυνητικά απεριόριστοι: αν η άποψη σου τελικά πλημμυρίσει ένα ποτάμι οφείλεις -τουλάχιστον- να είσαι κι εσύ μέσα. Αυτή η πλευρά του ζητήματος δεν τονίζεται, παρά αποσιωπείται -ύποπτα- εκατέρωθεν.
Και δεν λέμε κ. Musk ότι μπορεί κάτι να μας κρύβετε, μην το πάρετε προσωπικά, απλώς τους προκατόχους, τους διαδόχους και τους μιμητές σας δεν εμπιστευόμαστε!
